Geldiğimiz gibi bizi kapıda bekleyen yaşlı kadına sarıldım. Ne zamandır görmemiştim onu sahi? En az üç yılı vardı.
"Kuzum benim."
Sarılmamızı tekrarlamak üzere erteleyip ayrıldığımız da şapka, gözlük, maske kombosunu takmış Taehyun'a baktım. Bu hali gözüme komik gelmişti fakat benim tersime büyükannem korkmuş olmalıydı ki onu sapık zannetmişti.
"Ay bu da kim? Çocuğum seni gizli gizli takip mi ediyorlar?"
Endişeli gözleriyle bana bakarken kafamı olumsuz anlamda salladım.
"Hayır büyükanne. Arkadaşım kendisi. Birlikte geldik."
Sonra kulağına doğru eğildim. "Kendisi ünlü biri de."
Büyükammem kaşlarını kaldırarak bana imalı imalı bakarken Taehyun'un koluna girip gülümsedim. O ise maskesini ve şapkasını çıkarmış oldukça terlediği belli oluyordu.
"Hadi içeri geçelim, size bir şeyler hazırladım."
Önden paytak paytak yürürken onu takip etmek için adımladığım da Taehyun güldü. Neye güldüğünü anlamadığım için ona bunu sorduğumdaysa keşke sormasaydım diye hayıflanmadan edemedim.
"Arkadaş ha? Sen arkadaşlarınla öpüşüyor musun?"
Ona hiç pas vermeden büyükannemin peşinden ilerledim ve bavulların hepsini ona bıraktım. Zaten iki çanta olan bavulları zorlanmadan içeri getirip o da yanımıza, sofraya oturmuştu.
Yorucu geçen tren yolculuğunu güç bela atlatabilmiştik. Yolda hiçbir şey olmamış, normalde nasılsak öyle sohbet etmiş ve film izlemiştik. Şimdi ise büyükannemde kalacaktık. Yemeği bitirip büyükanneme sofrayı toplamasına yardım etmek istemiştim ama beni azarlayark bırakmamı Taehyun'la bir tur atmamı söyledi.
"Ne inatçı kadınmış büyükannen."
Tek katlı müstakil evden çıkıp bahçeden kasabanın çayırlık alanlarına doğru yürümeye başladık.
Dediğim şeye gülerken özlediğim küçük kasabaya baktım. Büyükannem, büyükbabam öldükten sonra bu küçük kasabaya taşınmış ve bizi de sık sık davet etmişti. Winter'la boş arazide yuvarlanır dizlerimiz yaradan gözükmeyene kadar eve gitmezdim. Küçük anıları hatırladıkça yüzümdeki gülümseme daha da büyüdü.
"Burası tatil yapmak için en iyi yermiş cidden."
Taehyun eli arkasında arabalar için çok düzgün olmayan ama yürünebilecek yolda ilerlerken gün batımında çok güzel görünüyordu. Bir kez daha çok şanslı olduğumu farkettim. O benim yanımdaydı ve beni seviyordu. Aramızdaki şeye isim koymamıştık evet ama biliyordum. Söylemişti.
Arkasında kaldığımı farkettiğinde bileğimden tutup beni öne doğru çekiştirdi. Koşmaya başladığında mecbur ona ayak uydurdum. Neden koştuğumuzu bilmiyordum ama bu durumdan hoşnuttum.
"Beomgyu."
"Taehyun."
"Fena hoşlanıyorum ben senden ya."
Yüzünü bana dönüp kocaman gülümsemesiyle ettiği itiraf o kadar güzeldi ki. Zamanı durdurmak istedim. Hep bu anda takılı kalıp onu kendime saklamak en iyi fikirdi bence.
Turuncu ışıklar yüzüne çarpıyor, kocaman gülüşü hiç kaybolmuyordu. Mavi saç tutamları yüzüne düşmesine rağmen gözlerinin ışıltısını gizleyemiyordu.
Koşmayı bırakıp diğer eliylede belimi kavradıktan sonra kendine çekti. Hala bir şey dememiş onu inceliyordum. Güzelliği yüzünden dilim tutuldu desem yalan olmazdı.
"Ya sen?"
"Hm?"
"Ya sen diyorum?"
"Bildiğin şeyleri sorma bana."
Alnını alnıma yaslayıp sürttü. Hoşnut olmamış gibiydi. Ensem ve kulaklarım kızarmıştı. Parmak uçlarımı hissetmiyordum. Kalbim sıkışmıştı ama bu beni rahatsız da etmiyordu.
Dudak büzdüm. İtiraf etmek utanç verici geliyordu.
"Ben arkadaşlarımı öpmem Taehyun. Ben sadece aşık olduğum insanı öperim."
Dolaylı yoldan itirafımı yine beğenmemişti. Oflayıp iki elimle yanaklarını tutup onu orada öpmeden önce fısıldadım.
"Seni seviyorum diyorum aptal."
Öptüm onu. Gün batımında, yeşilliklerin arasında saf sevgimle öptüm. Mutluluk ve sevgi böyleymiş meğer. Hiçbir şeye gerek yokmuş. İki kalp ve şevhetten uzak öpücükler yeterliymiş.
Kang Taehyun artık benim için bir idolden çok daha fazlasıydı.
&
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
