2 yıl sonra
-jeongin bak buraya bı
Jeongin bakışlarını abisine göndermişti
-efendim?
-o yataktan bı kalk artık valla bıkkınlık geldi
-kalkiyorum ya abi
-daha çok kalk o bacakların sinirden değil senin hareketsizliginden curuyecek
Jeongin kikirdamisti 2 yıl önce uyanmıştı birkaç sinirleri ölmüştü
Bazen hatta çoğu zaman biryerlere dalıp gidiyordu yada bazı unutkanliklari vardi ve yürümekte zorlanıyordu onun dışında hiçbir sorunu yoktu
-hadi gel dışarı çıkalım biraz moralin yerine gelir
-eminmisin? Utanirsin sen benden
Hyunjin kaslarini çatmış bir şekilde jeonginin yanına oturmuştu
-ben senden ne zaman utandim jeongin? Sen bana verilecek en güzel hediyesin sen öyle sartlar içinde çıkıp yaşadın ya benim senden utanma gibi bir şansım yok olmaz olamaz da bunu bil artık hadi gel
Ardından duvarın köşesindeki koltuk degneyini uzatmıştı
Jeongin ikisinide alıp yataktan kalkmıştı ardından yavs yavaş ilerliyerek abisini takip etmisti
Aşağıya indiklerinde herkes onlara bakmıştı
-ooo jeongin bey çıktınız bakıyorum yataginizda
Jeongin tam konuşacağım sırada unutkanlığı sebebiyle konusamammisti
-benim sayemde çıktı yataktan dışarı cikicaz gelen varmı
-yok sevgilim siz abi kardeş gidin gezin biz burdayiz
-eminmisiniz?
-evet eminiz hadi git
Minho yallah dermiş gibi kollarını oynatiyordu hyunjin ise gülmüş ve kafa sallamisti
-iyi peki çıkıyoruz istediğiniz bişi varmı
-yok hadi iyi gezmeler
Herkes el salladiktan sonra ikili dışarı çıkmıştı
Hyunjin arabasinin kapısını açıp jeonginin oturmasinda yardımcı olmuştu ardından koltuk degneklerini arka koltuğa birakmisti
Ardından kendiside şoför koltuğuna oturmustu
Geldiklerinde arabayı han nehrinin karisisina bikarmislardi indiklerinde han nehrine doğru ilerlerken bir dondurmacı gormuslerdi
Jeongin hızla heyecan içinde konuşmuştu
-abi dondurma alalimmi!?
-olur abicim alalım
İkili dondurmaciya ilerlemişti vardıklarında adam onlara bakmıştı
-buyrun neli istersiniz?
-ben oreolu ve böğürtlenli alım jeongin sen?
-hmm bende limonlu ve çilekli alabilirmiyim
-tabiki
Adam dondurmaları kaselere koyarken hyunjin jeonginun dediği sözde kalmıştı
Annem gibi
Anneside limonlu ve çilekli seviyordu ama bu konu üzerinde pek durmak istemedi çünkü her şeyiyle annesine benzediğini biliyordu
İkili dondurmaları o almış han nehrine doğru yavaş yavaş yürüyorlardı
-abi bir banka geçsek olurmu yoruldum
-olur abicim
İkili hızlarını birazdaha attırarak bir banka geçmişlerdi
İkili oturmus dondurmalarıni yemislerdi
Öyle havadan sudan konuşurken dondurmaları bitmişti ve bankın yanındaki çöpe atmışlardı
-biliyormusun changbin öyle çocukluk arkadaşı değildi bizim kuzenimizdi
Jeongin şaşırmıştı
-nasil yani
-annesiyle annem kardeşlerdu kuzendik yani
-abi bişi dicem bizim önceden gerçekten ailemiz varmiydi yoksa sendemi bilmiyorsun
-hayir vardı jeongin çok güzel bir ailemiz vardı ama changbinin ailesi yüzünden yoklar
-niye nolduki?
-changbinin ailesi hep kötü işlere bulasan birileriydi her zaman ceza alırlardı ama bir şekile oderlerdei Gine son aldıkları cezada büyük bir mevla ceza almışlardı bunuda odeyememislerdi bir gün bizdelerken evimiz basilmisti ben o korkuyla saklanmistim zaten annem sana hamileydi doğumuna 3 hafta kalmıştı changbinin ailesini korumaya çalışırken annem ve babam ikiside oldu zaten changbinnin aileside öldü eve geldiklerinde sende ölmek uzereydin ama kurtardılar seni kurtardiklarinda çok kötü bir durumdaydın bayağı hastanede kaldın o sırada beni yetiştirme yuruduna goturmuslerdi bir süre sonra bana senin iyilestigini soylemislerdi hastaneye gelip hangisi olduğunu söylemem lazımmış bütün bebekler arasında kalbinin ustundeki benden tanımıştım seni her resim cizfigimde o beni koyardım ama zaten sonrası daha zordu bizim için ama oralri boşver sen sadece hatırladığın kısımda kalmaya devam et
Hyunjin dolu gozlerle konuşmuştu sesinde titremisti jeongin ise gözleri dolu dolu abisine bakıyordu
-bazen seni koruyamadigimi düşünüyorum bazen bilerek sitiyerek seni ateşe atiyormusum gibi hissediyorum
-hayir abi ben herşeyi kendi istegimle yapıyorum senin için ikimiz için ailemiz için arkadaşlarımiz icin ayrıca sen beni her zaman korudun cocuklugun beni korumakla geçti beni cesur bir insan olmam için elinden geleni yaptın ayrıca şu son iki yılda kim benimle alay ettiyse kim dalga geçtiyse haddini bildirdin yuruyemiyecek dediler beni azda olsa yürütmeyi başardın unutur dediler birçok şeyi sen benimle her gün konuşarak hatirlamami sagladin kabus görür kendini vurduğu zamanda kalır dediler sen beni her gecemde o kabustan kurtardın unut dediler konusmayi hareket etmeyi sen bana her seferinde konusmayida hareket etmeyide öğrettin benden aşka vaz gecmedin bazı geceler sesini duyuyordum ağlıyordun başında ve tek bir cümleyi sayikliyordun " lütfen eskisi gibi yaşanmasın kaldıramam kaldıramaz" şimdi bu cümleyi neden kurduğunu daha çok iyi anlıyorum lütfen kendini suçlama
İkili bir süre daha oturup agladiktan sonra jeongin konusmustu
-gidelimmi abi?
-gidelim güzelim
İkili ayağı kalkıp han nehrinin yakınında yürümeye baslamisti o sırada jeonginin ayağı kaydığı için bir ayağı suya batmıştı diğer ayagida kaymadan hyunjin tutmuştu
-iyimisin?
-iyiyim
Jeongin geri tolarlandiktan sonra Gine yurumuslerdi ama değişen bişi vardı
Jeongin normal bir şekilde yuruyebiliyordu adım atabiliyordu
Jeongin olduğu yerde durmuştu hyunjinde birkaç adım ilerisinde durmuştu arkasını dönüp baktığında kardeşinin normal bir şekilde ayakta durduğunu görmüştür
-jeongin noldu
-abi yuruyebiliyorum
-nasil
Jeongin abisine göstermek amaçlı adım atmıştı abisi ise gördüğünde şoke olmuştu
-gercekten yuruyebiliyorsun
Hyunjin hızla kardeşine koşup sarılmıştı jeonginde değnekleri yere atıp abisine sarılmıştı
-tesekkur ederim benden umudu kemsedigin için
-tesekkur ederim her zaman yanımda oldugun için
Kestik
FİNAL
Teşekkürmu edersiniz
Arkadaşlar final nasıl oldu bence guzeldi diğer kitaplarda bay bay bu kutitapta son kez öpüldünüz MUAH ♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love Story //Hyunlix
Teen Fictionşimdi bu kitabın aynısı @minh0sshi nin hesabında var love stroy diye povun sahibinden izin alınarak yazıyorum bilginize öpüldünüz MUAH