မသိန်းရှင်ဆီ ပို့ပေးပါ

၁

မသိန်းရှင်ဆီပို့ပေးပါ - အပိုင်း (၁)

#နိုင်ဝင်းဆွေ

၁၉၆၄

နှင်းထုကြီး ပိတ်ဆို့ မှောင်ပိန်းနေသောနံနက်များ၌ ရထားကြီးသည် ဘူတာရုံ ရှေ့မှ ထွက်ခွာရန် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေသည်။ မထွက်ခွာ၍
လည်း မဖြစ်။ သူ သည် မီးခိုးများကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး တညည်းညည်းတညူညူဖြင့် ထွက်ခွာရတော့သည်။ ရှေ့နား ကွက်ကွက်လေးသာ မြင်ရသည့် မီးမောင်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ဖြတ်သန်းမှုအရှိန် ရလာလျှင် သူ့သွေးများသည်လည်း ဆူပွက်ကာ သူသည် တစတစ အကြောက်ပျယ် လာနေသည်။ တောင်တွင်းကြီးဘူတာရုံ ပလက်ဖောင်း မီးရောင်များကို လွန်လာခဲ့လျှင် သူသည် သူ့ကိုယ်သူ အားပေးသည့် ဥဩသံရှည်
တချက်ကို ညှစ်ထုတ်အော်ဟစ်လိုက် သည်။

ချက်ချင်း သူ့ဥဩသံကို ပတ်ဝန်းကျင်မှလာသော ဩဘာကောင်းချီးသံများဟု ကယောင်ကတမ်းဖြင့်တွေးကာ သူသည် အမှားမှားအယွင်းယွင်း အားတက်လာသည်။ ပို၍ မှောင်ပိန်းနေသော အမှောင်ထုကြီးအတွင်းသို့ သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် ခွဲဖြတ် ဝင်ရောက်နေသည်။

ကျနော်သည် ဤရထားကြီး၏ စက်ကရိယာအစိတ်အပိုင်း တခုလိုပင် တွဲတတွဲ၏ ထောင့်ဖက် အမှောင်ရိပ်ထဲမှ လိုက်ပါ နေရသည်။ ကျနော်သည် ပီပီပြင်ပြင်မမြင်ရသည့် တောင်တွင်းကြီးမြို့ကို အမှတ်မထင်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ဘူတာရုံမှ မီးရောင်များသည် အနောက်သို့ ဆုတ်ပြေးကာ သေးငယ်နေရစ်ခဲ့သည်။ မြို့ဖက်မှ လမ်းဓာတ်မီးတိုင်အရောင်များသည် ရထားကြီးပေါ် ဖျတ်ကနဲ လာထိနေကြလျက်၊ မြို့ကြီးမှာ ငြိမ်သက်နေလျက်၊ ရခိုင် ဘုရားပျက်ကြီး၏ ထုထယ်သည် အမှောင်ရိပ်ထဲမှ အမှောင်မည်းကြီးတခု အဖြစ်ဖြင့် အမြင်၌ ဖြတ်သန်းနေခဲ့လျက်၊ ရထားကြီးသည် အရှည်ကြီး၌ ဖြည်းဖြည်းရွေ့ရွေ့ ကွေ့လိုက်၏။ သဖန်းကုန်းရွာ
ကလေးဖက်မှ ရေနံဆီ မီးခွက် မီးရောင်မှိန်မှိန်များသည် တဖျတ်ဖျတ် လာရောက်ရိုက်ခတ်နေပြန်သည်။ အမှောင်ထုကြီးအတွင်း၌
အလင်းရောင် ငယ်များသည်ပြောပဖွယ်မရှိ။

ဤအလင်း အမှောင်၊ အမှောင် အလင်းတို့သည် ရထားကြီးပေါ်၌သာ ဖြတ်သန်းနေသည်မဟုတ်၊ ရထားကြီးပေါ်တွင် ပါလာသမျှ သက်ရှိ သက်မဲ့အပေါင်း အပေါ်၌သာ ကျရောက်နေသည်မဟုတ်၊ ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်၌သာ ကျရောက်နေသည်မဟုတ်၊ ကျနော့် နှလုံးသားပေါ်တွင်လည်း ကျရောက်နေကြ၏။