Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kato; Açıklayabilirim.
ghost; Haha, sen benimle oyun mu oynuyorsun Kato? Açıklayabilirsin, öyle mi? Sana bu fırsatı sunacağım ama ağırdan al bakalım, sana sorduğum soruları teker teker yanıtla.
Kato; Ugh, bir gün bunun olacağını tahmin etmiyordum. Bu arada, seninle oyun falanda oynamıyorum. Sorduğun soruları da yanıtlarım, en azından buna hakkın var.
ghost; Önce, sen tam olarak kimsin?
Kato; Gerçek soyadım Kato değil, Gojo. Şu tanıdığın, borç para aldığın ve ne yazık ki borcunu ödemene rağmen adamlarını üzerine salan mafya bozuntusu lavuğun, kız kardeşi oluyorum. Maalesef ki. Ama onunla beraber yaşamıyorum, yaklaşık dört sene önce babamız öldü ve o zamandan beri, onun ağabeyim olmasını reddediyor, kendi hayatımı kurmaya odaklanıyordum. Bunu başardım da, inan onunla bir bağım kalmadı.
ghost; Aklım almıyor, bunca zamandır o adamın kız kardeşiyle konuştuğumun farkında bile olmamışım. Demek aslında bu kadar zengin olup, bir yandan da iş hayatında bu kadar geride olmanın ve her sabah metro kullanmanın nedeni buydu, öyle mi? Babandan ve ağabeyinden kalanlarla hayatını yaşamak yerine, sırf ağabeyin hoşlanmadığın bir işi yapıyor diye, kendi hayatını kurdun.
Kato; Çok doğru. Aslında bakarsan, şu anda Satoru'dan bağımsız olarak babamdan bana kalan bir miras var. Ama onu kullanmayı ya da almayı reddediyorum, Satoru'nun himayesi altında. Onunla uğraşmak istemem.
ghost; Pekte uğraşmaya değer bir adam olduğunu sanmıyorum. Satoru'dan bu kadar nefret duymanın nedeni, yalnızca yaptığı iş dolayısıyla mı? Başka bir sebep var mı?
Kato; Aslında bakarsan, evet var. Satoru hayatım boyunca, daha çok babam öldükten ve meydan ona kaldıktan sonra, devamlı olarak beni kontrol etmeye çalışıp durdu. Arkadaşlarıma, aşık olduğum adamlara, ve daha birçok şeye. Onun bakış açısında, hayatım yalnızca Satoru'nun yaptığı bu işle ve Satoru'yla sınırlı olmalıydı. Özel hayatım olmasına, mutlu olmama her zaman engel oldu.
ghost; Narsist bir orospu çocuğuymuş.
Kato; Öyle de denebilir, haklısın.
ghost; Pekala, borç aldığım adamın Satoru olduğunu ne zaman öğrendin? Yoksa, en başından beri durumdan haberdar mıydın?
Kato; Dürüst olacağım, inan bana, yattığımız gecenin hemen ertesi günü durumu öğrendim. Satoru'nun yaptığı bir toplantıya denk geldim, konuşmalarını duyunca da durumu anlamış oldum. Senden ve borucunu geri ödemiş olduğundan falan bahsediyordu, Satoru'yla olan hesabının kapandığını falan anlatıyordu ve bunları tesadüf eseri duydum.
ghost; Resmen başım ağrıdı. Her neyse, daha yanıtlaman gereken çok fazla soru var. Madem Satoru sen onu duyduğunda hesabımın kapandığından bahsediyordu, neden adamlarını peşime taktı? Neden beni rahat bırakmadı?
Kato; Bir de o mesele vardı, doğru ya. Sana yolladığım o parayı, Satoru'nun kasasından almıştım. Ardından borcunun Satoru'ya olduğunu anladığımda, Satoru'nun her yerde gözü kulağı olduğundan, aramızda olanları anladığında ya da bir şeyler şüphelenmeye başladığında sana zarar vermemesi adına seninle olan ilişkimizi tamamıyla koparıp, herhangi bir şey yaşamamışız gibi devam etme kararı aldım.
ghost; Amına koyayım, taşlar yerine oturuyor. Devam et.
Kato; Hakkını yememek lazım, Satoru zeki adamdır. Tuhaf olan bir şeyler olduğunu fark ederek, aramızda ne olduğunu öğrenmek ve beni korkutup bir nevi ağzımı aramak amacıyla yapmış bunu. Ben onu azarlayıp, aramızda olanları ve artık görüşmediğimizi anlattığımda adamları seni rahat bıraktı. Hepsi bu.
ghost; Bu adam senin mutlu olmana ya da hayatında yolunda olan bazı şeyler olmasına neden bu kadar karşı? Düz orospu çocuğu olması nedeniyle mi, yoksa başka bir şey daha mı var?
Kato; Ah, inan bende bilmiyorum. Her neyse, sorgumuz sonlandıysa, konuşmamız gereken başka şeyler de var sanırım.
ghost; Aslında, sorgumuz henüz sonlanmamıştı. Neden hesabımı kapatma gereği duyduğunu ve neden arkamdan bu kadar kurnazca bir şey yaptığını soracaktım ama, sanırım bunu anlıyorum. Sana muhtaç olmamı istedin, öyle değil mi? Sana muhtaç olmamı, seninle yatmamı sağlamak istedin.
Kato; Çok üzgünüm. Buna inanır mısın, bilemiyorum ama gerçek anlamda üzgünüm ve yaptığım şeyle gurur duymuyorum. Ne yazık ki, seni o kadar çok arzularken, başka bir şansım yoktu.
ghost; Hahaha, ağzım açık kaldı Kato. Çok kısa zamanda, bu kadar aptalca şeyi aynı anda duyacağımı sanmazdım. Ruh hastası, takıntılı ve sorunlu bir kadınsın.
Kato; Eh, yine de ılımlı davranıyorsun. Ben olsam, çok daha ağır ve kırıcı şeyler söyleyebilirdim.
ghost; Muhtemelen.
Kato; Hayatım boyunca her zaman, kim olduğumu, tam olarak nasıl bir insan olduğumu öğrenen herkes, yalnızca duygusal olarak bir şeyler yaşadığım adamlar değil, arkadaşlık kurduğum insanlar bile benden korkup, beni bıraktılar ghost. Amacım acıtasyon ya da sana vicdan yaptırmak değil, inan bana. Eğer bundan sonra, benimle daha fazla konuşmak ya da görüşmek istemiyorsan, bunu anlayışla karşılarım. En doğal hakkın ve alacağın en mantıklı karar olurdu.
ghost; Saçmalama. Sen çok tuhaf bir kadınsın Kato, ve bende tuhaf kadınlara bayılırım.
Kato; Ne? Gerçekten mi? Beni bırakmayacaksın yani, öyle mi?
