Kumarbaz

Söz

Selamlar canolar
Hepinize iyi okumalar diliyorum
Ve sizden sadece
Oy , yorum ve beni takip etmenizi istiyorum(Gt yapıyorum)
🥰

Çaresizlik yalnızlık geçmişimizin izleri hepsi bizim yanımızdaydı.

Zifiri karanlıkta önümüzü bile göremez bir haldeydik,yağmur ve rüzgar da cabasıydı.

Gözlerimi bir an o karanlık yoldan ayırıp Nikolaya çevirdim.

Yolu izliyordu.sessiz ve bir o kadar da yorgun.

Ortamı biraz daha yumuşatmak için birşeyler söylemem gerekiyordu ve " Nikolay bakıyorum da rolleri değiştik. Ben burda senin yerine araba kullanıyorum, sen de benim gibi dışarıyı izliyorsun" dedim.

Sessizlik yanıt vermedi, benim tarafıma bakmadı bile.

Onu mezarlıktan ayrılmamız için zar zor ikna etmiştim. Önce sarılıp ağlamıştık,sonra da kalk gidelim dediğinde gelmek istememişti,iki saat dil döküp konuşmuş yine de ikna edememiştim en sonunda dayanamayıp ağlayarak diz çöktüm ve'Nikolay yalvarırım kalk bak burası çok soğuk ve korkutucu üşüyorum ve korkuyorum lütfen kalk gidelim ' demiştim o da
" üşümeni istemiyorum" deyip yerden kalkmıştı.

Arabayı süremeyecek durumda olduğu için, ben sürücü koltuğuna geçmiştim.

Otelin önüne geldiğimizde ise durdum.

Nikolay arabadan benden önce indi. Sonra iki tane görevli gelip  valizlerimizi aldı ve Nikolay la beraber gittiler ben arabanın içinde belli bir süre onların gidişini seyrettim.

Sonra arabayı bırakıp otelin içerisine geçtim bu otel de Nikolaya aitti.içeriyi inceledim rusyaya ilk geldiğimiz zaman kaldığımız oteldi.

Sessizce kalacağımız odaya geçtim. Nikolay beni beklememişti bile,yanımda içini döktüğü için benden kaçıyor olabilirdi, ya da sadece yalnız kalmak istiyor da olabilirdi .

Odanın kapısını yavaşça açıp içeri geçtim Nikolay odada değildi sanırım duştaydı.

Sonra telefonumu elime aldım Denizden mesaj vardı'  haberin var mı? Eva yaşlı adam ölmüş.'

Denizin mesajını yanıtladım' var '

Sonra da telefonumu kapatıp  mmasaya bıraktığımda Nikolayın yatakta uyuduğunu gördüm ne ara gelip te yatağa girdi acaba diye düşündüm sonra ben de duşumu aldım,
Işıkları söndürüp,  odadaki koltuğa uzandım ve yine her
zaman  olduğu gibi uyudum.

Her yer karanlıktı her şey bulanıktı yanıma Elanur geldi ve bana güldü sonra ben ona bana yardım et ne olur diye bağırdım. Elanur beni es geçip gitti. Sonra Deniz gülerek geldi ona da aynı şeyleri söyledim o da beni es geçip gitti. Sonra  o karanlık aydınlığa donüştü. Mezarlıktaydım herkez ordaydı. Nikolay en ön safta bir çocuğun elini tutuyordu,Elanur ağlıyor Bekir de onu sakinleştirmeye çalışıyordu,sonra Kardeşim Yağız Sağlıklıydı  ve o da ordaydı  ona doğru koşarak gittim ve sarılırken' Yağız iğleşeceğini biliyordum' dedim.
Yağız ise bana yanıt vermedi, bana sarılmadı, beni görmedi. Sonra  Nikolayın yanına geçtim.
Nikolay elini tutuğu çocuğu kucağına aldı ve beni umursamadan gitti sonra herkez  dağıldı ben' beni de götürün beni burada unutmayın ne olur beni de götürün' diye bağırdım ve uykudan beni  yalnız bırakmayın diye bağırarak uyandım.

Uyandığımda ter içinde kalmıştın sonra Nikolay gelip bana sarıldı ve "iyimisin Eva " dedi.

Ben de kafamı göğüsüne koydum ve ağlayarak" çok korktum" dedim.