Het Geheim

1. Het Theater Leven

Mijn hart bonkte in mijn keel toen ik voor de artiesteningang stond van het theater. Hier moest ik me melden voor mijn stage podium- en Evenementen techniek.
Ik had het onwijs naar mijn zin op deze opleiding, ondanks dat het soms mentaal en fysiek ontzettend pittig was.
Zo naïef dat ik was, dacht ik dat ik me niet gek kon laten maken in deze 'mannenwereld'. Niet wetende dat dit het begin was van mijn trauma.

Nog vers van de middelbare school vandaan, had ik mijn msn mailadres ingevuld op het contactformulier voordat ik aan de slag kon gaan in het theater. Daar kwam de eerste seksistische opmerking al van de stagebegeleider omdat dit nogal een 'hoeren mail adres' was, iets met Liesye Love.
Wist ik veel, ik was een laatbloeier en was daar totaal niet mee bezig. Iedere tiener had zo'n naam.
Deze heb ik toen meteen laten veranderen naar een 'professionele' variant.

De mannen vonden het maar gezellig met een jonge blom in hun midden. Ondanks dat dit niet echt mijn glorietijd was qua uiterlijk. Maar dat boeide de mannen sowieso geen fuck, als het maar een hartslag heeft.

Ik moet eerlijk zeggen, deze mannen hadden allemaal een grote mond maar puntje bij paaltje waren het de grootste watjes en is mij op de werkvloer nooit iets overkomen. Na wat acclimatiseren praatte ik net zo over voetbal, konten en bier als de mannen. Ohja, en ik rookte ook net zoveel als de fanatieke shag rokers van daar. Alleen ik hield het altijd bij de menthol sigaretten want die shag en koffie lucht was niet te doen af en toe.

De stage verliep goed en, buiten dat ik met bepaalde klussen erg veel moeite had en ik jankend achter de geluidstafel zat met mannen die zich geen raad wisten met dit wanhopig hoopje vrouw, had het werken in het theater ook een hele leuke kant. Zoals: premières!

Mijn zus werkte in een ander theater waarmee mijn theater weer samenwerkte en waren wij dus regelmatig te vinden op de dansvloer met de champi in onze handen.

Ze hadden een doorlopende trap waar wij wel eens misbruik van maakte. Dan liepen we eerst aan de ene kant naar beneden om champagne te halen, deze gooide we achterover. En daarna liepen we de andere kant van de trap af om nog een glas te pakken. Van die klunzige dingen, maar we hadden er de grootste lol om.

We gingen ook een beetje netwerken met collega's. Van de chauffeurs tot acteurs, het was een grote kliek en daar hoorde wij tussen.

Ik heb bij veel voorstellingen de techniek mogen doen, en de opdrachten die ik kreeg werden ook steeds serieuzer. Het leukste vond ik werken aan het zijtoneel. Daar kwamen de gesprekken op gang. Tussen scenes door kwamen de acteurs bij mij chillen tot ze weer op moesten.

Bij één voorstelling hing er een ontzettende leuke sfeer die mij altijd bij zal bijven. De voorstelling bleef een paar dagen staan waardoor we met de techniek en wat acteurs naar de sigarenbar tegenover gingen als de voorstelling voorbij was. Ik krijg koppijn als ik al aan die sigarenlucht denk, maar ik heb daar echt prima genoten van de gesprekken die we gevoerd hebben.

Het leuke was ook dat er altijd reuring was in de gangen van het theater. Dan kwam er weer iemand met een rekwisiet voorbij of iemand van kostuum ontwerp in paniek omdat er een jurk gemaakt moest worden of ik liep bijna tegen een acteur aan. Aardige gozer vond ik.
Als ik toch van te voren wist wat na aanleiding hiervan zou gaan gebeuren...

Al snel was mijn stage voorbij. In die tijd was er een crisis in de theaterwereld waardoor ik de keuze moest maken of ik hiermee door wou gaan en ervoor vechten om een plek te krijgen of om iets anders te kiezen en weer een opleiding te volgen. Ik heb voor het laatste gekozen.

Om toch nog een beetje in contact te blijven met de theaterwereld, had ik wat contact via social media met acteurs/reizende techniek die ik had gesproken tijdens een voorstelling. De mensen waar het mee klikte voegde ik toe als vriend. Met de een had ik meer contact dan met de ander. Maar het was wel leuk om de mensen te volgen met hun volgende projecten.