Het Geheim

6. Levenslessen

Sharon heeft mij altijd gesteund. En mij de wijze lessen des levens geleerd. Zo ook dat niet alles om mij draait.

Ik moest en zou van huis gaan en stappen in Amsterdam. Ik vroeg aan Sharon of ik bij haar kon slapen maar Sharon zat op dat moment even met zichzelf in de knoop.
Zo koppig als dat ik was ben ik toch naar Amsterdam gegaan en kwam ik een vage kennis van Sharon tegen. Hij zei dat ik wel bij hem en zijn kunstzinnige huisgenoot kon slapen.

Ik had dit naar Sharon gestuurd en ze had mij gewaarschuwd om dit niet te doen en naar huis te gaan. Dit heb ik niet gedaan. Ik had me natuurlijk weer lekker volgedronken en ben naast die kennis op zijn matras op de grond beland waar ik werd betast door hem. Ik was zo dronken dat ik me niet kon verweren. Het boeide mij op dat moment allemaal niet meer. Mijn hoofd was helemaal leeg.
Ik was hierna nog meer beschadigd. Ik voelde me weer vies maar zei constant tegen mijzelf dat dit normaal was, dat dit is hoe het in de volwassen wereld ging. Ik durfde het ook geen aanranding te noemen omdat ik te fucking koppig was om naar Sharon te luisteren. Het was mijn schuld vond ik.

Ik heb er wel van geleerd om niet meer met vage kennissen naar huis te gaan als ik weer de drang had om op stap te gaan.

Ik ben nog een keer in de tussentijd bij een kennis wezen slapen maar dat was een oudere vrouw genaamd Riet. De lieve Riet. Oorspronkelijk kwam ze ook uit de omgeving Rotterdam dus wij konden heerlijk Rotterdams lullen met elkaar. Zij woonde prachtig langs de gracht met uitzicht op de Westerkerk. Riet was een toppertje. Net zoals vele andere mensen die ik heb leren kennen want het was echt niet alleen maar dood en verderf.

Ik was lekker mijn ding aan het doen, de hond uitlaten van Sharon, wandelen door een Amsterdams park, genieten van 'mama Sharon's' kookkunsten en savonds het nachtleven in. De ene kater erger dan de andere.

Wat mij scherp hield was de volgende ochtend/middag fietsen door Amsterdam. Door die drukte moest je je kop er wel bij houden.
Ik vond het genieten op de fiets door de stad.

Soms gingen Sharon op de fiets en ik achterop Amsterdam door. Ik zette het Turks Fruit nummer  op volume 100 aan op mijn telefoon en riep keihard: IK VOEL ME NET MONIQUE VAN DE VEN.

Waarop Sharon antwoordde: EN IK RUTGER HAUER.

Wat hebben we ook veel gelachen met elkaar. Van 'mama Sharon' die mij beschermde op de Gay Pride omdat ik met een vage gigolo stond te zoenen die Sharon buiten wou laten staan (en dat pikte Sharon niet waardoor ze mij meesleurde naar buiten als een boze moeder met haar kut puber)tot reclame borden jatten waar de ex van Michael op stond en hier het appartement van Sharon mee 'vol behangen'. Ik heb er zelfs een keer een meegenomen in de trein. Dat was nog een hele klus want die borden zijn niet klein.

Wij zijn zelfs nog een keer betrapt door de politie. Ik zei dat we het nooit meer zouden doen en Sharon liet, zoals ze altijd deed in dit soort situaties, haar tieten zien.
Ze moesten er alleen maar om gieren.