Bay Kim ✔️

Bölüm 20.

Herkese merhaba.
Yeni bir bölümle karşınızdayım.
İyi okumalar.🤗
Yazım yanlışları varsa affola.

______________________________________

° 2 yıl sonra

Paris

STAR Holding.

Jungkook-dan

2 yıl
Koreden Parise taşınmamın üzerine 2 yıl geçmişti.

Üniversiteyi bitirmiş ve kendi hisselerimi alarak buraya Parise taşınmıştım.

İlk önce Parisin ünlü bir hoteline gelmiştim. Şansdan burada babamın mektupta anlatdığı Fredricle taşınmıştım.

Bu tamamen tesadüfle olmuştu. Kaldığım hotelin müdürüymüş meğer.
Kolidorda ani çarpışmamız üzerine tanışnıştık. Beni birine benzetdiğine ve babamın falan ismini sormuştu.

Beni tanımış ve sıkıca sarılmıştı.
En son beni 1 yaşımdayken görmüş meğer. Hotelden çıkmış bir cafeye gitmiştik.Orada oturmuş ve 2 saate aşkın sohbet etmiştik.

Ona olayları daha yeni öğrendiğimi.Herşeyimi arkada bırakarak yeni bir hayata adım atdığımı anlatmış ve ona teşekkür etmişdim babama yaptığı iyiliklerden dolayı.

Onun sayesinde ev bulmuş ve yerleşmiştim. Kısa bir zaman sonraysa şirketimi kurmuştum.
Aslında ilk önce bir şirket bana iş teklif etmişti fakat kabul etmemiştim.

Üniversiteyi iyi bir notla bitirdiğim için burada kendi ayaklarım üzerinde durmakta kolay olmuştu.

1 yıl 8 ay içerisinde artık tamamen tanınmış bir iş adamıydım.
Şirket ismini Star koymuştum.
Babamla çocukluk anılarımızın hatrına..

2 yıldır konuştuğum tek bir kişi vardı oda Jimin.
Amcam ve Tahyunglaysa asla konuşmamıştım. Evet bana neredeyse her gün farklı farklı numara alarak yazıyorlardı fakat ben hemen engelliyordum.

Onlara fazlasıyla kızgındım.Kendim onları affetmek ne kadar istesemde yapamıyordum.Aklımdan o anlar silinmiyordu. Bana güvenmemişlerdi..

2 yıl içerisinde bende fazlasıyla değişimişdim. Şımarık hallerimi tamamen bir kenara bırakmlş ve fazlaslyla ciddileşmişdim. Nede olsa artık bir şirketim vardı ve öyle herşeyi dalgaya vurursam çalışanlara nasıl örnek olurdum değilmi?

Şirkette kurduğum bir düzen vardı.
Aslında daha çok babamın düzeniyle gidiyordum.
Mesela şirkette asla önyargılı bir çalışan yoktu.Kim ne isterse onuda giyerdi. Çalışanları yormayacak taktirde bir iş sistemi kurmuştum. Evet bazen çalışanlarla birlikte benimde yani hepimizin yorulduğu günler oluyordu. Fakat bu dert değildi.

Hayatım şu anlık iyi gidiyordu. Fakat hala kalbimde bir boşluk vardı.
Taehyung..
Ona ne kadar kırgın ve kızgında olsam çok özlüyordum onu.
Onun yanında şımarmayı mızmızlanmayı, kısaca herşeyi.
Beni kaç kez aramıştı sayamamıştım bile. Fakat hiç birine yanıt vermiyordum.
Engelledikce o farklı bir numara alıp yine yazıyordu. 1 ay pnce bıkmış ve engelini açmışdım kendi öz numarasını. Oradan her akşam mesaj atlyordu fakat görüldü bile atmıyordum.

Özür diliyordu. Pişam olduğunu her gece yorulmadan yazıyordu. Mecburdum diyordu. Bari amcanı dinle ondan sonra ver kararnı diyorudu.

Her gece düşünüyordum acaba amcamı dinlemelimiydim? Ya yine yalan söylerlerse?