Overwint de liefde of toch niet?

Proloog

Ik en mijn beste vriendin Eva lopen richting onze eerste les wiskunde van onze nieuwe docent. Bij de ingang zien we hem staan en schud hij vriendelijk iedereen zijn hand. Hij heeft brede schouders en draagt een luchtige witte blouse met daaronder blauwe jeans. Hij heeft zijn haar als een soort schuine kuif staan wat hem onwijs jong maakt, wat hij waarschijnlijk ook is.. Ik had ook gehoord van m'n vorige docent dat hij een jonge student is dat bezig is met zijn cariere als leraar. Ik schat hem net 20/21. Als ik aan de beurt ben en hij zijn hand naar me uitsteekt voel ik een soort kriebelvlaag door mijn buik heen gaan. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en ik in de zijne. Hij heeft hele mooi bruine ogen merk ik op. "Hallo Lisa" zegt hij met een vriendelijke maar toch al te zwoele toon. Ik kijk hem met open mond aan. Ik weet niks uit te kunnen brengen. "Heey" antwoord ik verlegen. Hij geeft me een knipoog en laat dan mijn hand los. Ik loop naar een vrije plek naast Eva. Ik hoor de meiden allemaal over hem praten. "Hij is zo knap" "alsof ik me nu nog bij de les kan houden" "zal een relatie met je leraar mogelijk zijn?" "Gewoon doen" ook Eva staart onze oh zo knappe docent nog steeds aan. "Hij is zo onweerstaanbaar knap" zegt ze starend. "Ja, zijn vriendin is een geluksvogel" geef ik als antwoord. Eva knikt, en blijft staren naar de docent. Op dat moment doet de docent de deur dicht en maakt een gebaar dat we stil moeten zijn. Alle meiden doen wat hij zegt en zijn meteen stil, behalve een paar jongens na. De docent begint te schrijven op het bord. "Lucas" lees ik als volgt. Hij kijkt de klas in en begint vriendelijk te glimlachen. "Hallo, ik ben Lucas en ik geef jullie voortaan wiskunde dit jaar, zoals jullie weten is jullie vorige docent op zwangerschapverlof, dus ik dacht.. Jullie willen vast weten wie ik ben en wat ik doe.." Een jongen uit de klas onderbreekt hem. "Nee niet perse" geeft hij als antwoord. De meiden kijken hem boos aan. "Dat willen we wel" antwoord Hanna met een boze blik naar hem toegeworpen. "Oke, dus ik dacht wat nou als jullie mij wat vragen stellen die ik kan beantwoorden?" Gaat hij veder. Een meisje uit de klas steekt meteen haar hand op. Lucas geeft haar de beurt. "Bent u al getrouwd?" Vraagt ze maar al te nieuwsgierig. "Nee dat ben ik nog niet nee" zegt hij lachend. Dan steekt een ander meisje haar hand op. "Heeft u wel een vriendin?" Vraagt ze opdringerig. "Nee dat ook niet" zegt hij met een glimlach. Dan steekt Eva haar hand op. "Hoe oud ben je?" Vraagt ze als ze de beurt krijgt. "Ik ben net 20" Eva begint te knikken. "Te oud dus" zegt ze op een toon dat alleen ik het nog kan horen. Ik kijk haar aan en begin dan te lachen, en kijk dan weer naar Lucas. Ik kan maar niet stoppen met naar hem staren. Telkens als hij lacht krijgt hij van die schattige pretoogjes en hele duidelijke kuiltjes in zijn wangen. Hij heeft een klein stoppelbaardje rond zijn mond en wangen, waar je gewoon de neiging van krijgt om er met je vingers door heen te gaan.

Na 150 vragen van laten we zeggen alleen maar de meiden uit de klas is de les afgelopen. Het liefst zouden de meiden gewoon nog er een les bijplakken, maar dat vinden de jongens maar niks. Die zaten ook gewoon echt letterlijk hun tijd de doden met hun telefoon. Als de bel gaat pakt iedereen hun tas in en lopen ze de les uit. De meiden geven hem nog een hand en proberen nog zo lang mogelijk bij hem te kunnen blijven en zichzelf nog even persoonlijk te kunnen voorstellen. Ik ben te verlegen om hem nog een hand te geven aan het einde van de les nu hij me tijdens de les betrapt heeft met het staren naar hem dat ik maar zonder een hand te geven de les uitloop. Maar als ik het lokaal uitloop word ik terug geroepen. "Sophie kan ik je nog even spreken?" Hoor ik een mannelijke stem naar me roepen. Ik draai me op en zie Lucas me aankijken. De meiden die om hem heen staat kijken Lucas verbaast aan, en als hij ze vraagt weg te gaan beginnen ze mij arrogant en fel aan te kijken. Lucas begeleid ze naar de uitgang van het lokaal en doet de deur achter zich dicht waardoor we nog maar met z'n 2e over zijn. Hij gaat op z'n bureau zitten met zijn lichaam mijn kant op, en begint lief te lachen. Hij legt zijn handen op het bureau en begint erop te leunen. Hij kijkt me recht in m'n ogen aan en er blijft altijd nog een glimlachje op zijn gezicht. Ik voel een ongemakkelijke sfeer ontstaan, maar op dat moment begint hij te praten. "Ik had gehoord van mevrouw Leeuwen dat je nogal moeite hebt met wiskunde.. Klopt dat?" Vraagt hij kalm. Ik knik verlegen en kijk naar de grond. "Ik zou je daar graag mee willen helpen, vind je het goed als ik je bijles geef?" Vraagt hij lief. Ik kijk hem aan en begin verlegen te lachen. "Dat lijkt me leuk" antwoord ik verlegen. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Dan staat hij op en komt recht voor me staan. Hij pakt m'n kin vast en kijkt me weer recht in mijn ogen aan. "Afgesproken, wat ben je trouwens toch een leuke meid" zegt hij speels en geeft me een knipoog. "Ik zou graag nog veder met je willen kletsen en je willen leren kennen maar ik heb een vergadering" zegt hij weer op een serieuze toon. Ik knik en hij begeleid me naar de uitgang. Hij kijkt me nog even lang in mijn ogen aan en begint dan te lachen en loopt weg.

---------------------------------------------

Wat vonden jullie ervan? Ik wil graag tips en meningen horen en of ik er überhaupt wel mee door moet gaan :)