Uyandığımda beyaz ışıklarla karşılaştım hasteneden nefret ediyordum. Gözlerimi açtığım gibi Mehmetcan "açtı gözlerini açtı doktor bey doktor yok mu?" Diye bağırdı bı dk şimdi aklıma geldi ben bileklerimi kestim ve sonrası yok. Yatakta doğrulmaya çalıştım ama sadece doğrulmaya çalıştım çünkü "yat güzelim dinlen" dedi buda sabrımı zorluyo ya sabır ya " bana bir daha güzelim deme" diye çıkıştım bunu beklemiyo olacaktı ki yüzü düştü tam konuşacakken doktor içeriye girdi "evet gençler Mehmetcan seni dışarı alalım" dedi Mehmetcan son defa bana bakıp çıktı karşımda 30 lu yaşlarında güzel bir hanımefendi vardı kumral 1.70 boylarında yeşil gözlü narif biriydi. Bana doğru yaklaştı derin bir iç çekti "evet güzellik ilk olarak normal şartlarda psikolojik destek alman gerek ama sen güçlü bir kızsın herşeye rağmen buna engel oldum" dedi ve ayak ucama oturdu bende yerimde dikleştim " bak Ezgi neler yaşıyorsun bilmiyorum ama ben burda doktor olarak değil senin ablan olarak bulunuyorum o yüzden istediğin şeyleri konuşabiliriz" dedi ve bir anda bir şeyler oldu bana ona sarılarak ağlamaya başladım yüküm çok ağırdı
Geçmişten bir anı
"Ezgi!" Diye bağırma sesi geldi kapıdan oysa ben sadece odada oturuyorum ne yapmış olabilirim ki diye düşüncelere kapıldım sonuç olarak 16 yaşındayım babam odama girdi ve beni saçından tutup çekti ben ne olduğunu bile anlamamıştım saçımı çekiştirerek pardon koparak çekmeye başladı ve beni salona getirdi ve bir kovanın önünde diz çöktürdü. Bir dakika hayır bu kovanın içinde olmaz yapmaz ya benim babam " baba nolur yapma baba yalvarırım yapma baba lütfen ne olursun" diye bağırıyordum ama babamın gözü dönmüş gibiydi ne olduğundan bile haberim yoktu sonra bağırarak konuşmaya başladı "ULAN OROSPU BEN SENİ MİLLETLE CİLVELEŞ DİYE Mİ OKUTUYORUM LAN ULAN SÜRTÜK ERKEKLERLE YATIP EVE GEL DİYEMİ OKUTUYORUM" dedi şok içindeydim çünkü bir baba kızına nasıl böyle bir iftira atabilirki. Durun o kovanın içinde ne mi var kezzap yanlış duymadınız kezzap nalet olsun ki kezzap " baba ben birşey yapmadım baba ne olursun yapma" dedim "kes lan kes konuşma" dedi ve saçlarımı iyice kavrayıp kafamı kezzap dolu kovaya doğru yaklaştırdı o an ölüm günüm olarak geçirdim kafamdan 9 Mayıs benim ilk ölüş tarihim ardından dahada yaklaştırdı artık umudum yoktu gözlerimi kapattım ve bir anda kafamı geriye doğru çekti " bu kadar kolay kurtulacağını sanıyorsan yanılıyorsun" dedi ve beni yere çarpıp çıkıp gitti ellerim titriyordu kimse yoktu kimsem yoktu ben bunları hak etmişmiydim ki ben çocuğum ne günahım var benim ellerimi saçlarıma geçirdim kriz geçiriyordum bir anda kapı açıldı içeriye biri girdi ama kim olduğunu algılayamıyordum sonra bir anda beni kucakladı ve evden çıkarttı sonrası yoktu gözlerim kapanmıştı gözümü açtığımda hastanedeydim doktor geldi "Ezgi hanım daha iyi misiniz?" Dedi " nerdeyim ben?" Dedim " hastanedesiniz". " Ne işim var benim burda?" " Bakın Ezgi hanım kriz geçirmişsiniz ve gözleriniz kan kırmızısı biraz damla sıktık sizide bir beyefendi getirdi ve gitti" dedi beyefendi kimdi acaba bu beyefendi ne kadar merak etsemde uzatmadım " ne zaman çıkabilirim" " bir saate çıka bilirsiniz" dedi ve gitti doktor hemen ardından biraz daha dinlemek için gözlerimi kapattım.
************
Bitti evet arkadaşlar buda kısa bir kesit olsun devamı gelir
Bir baba kızına bunu yapar mı?
"Kimse susmasın herkes konuşsun adalet yerini bulsun"
