16.54
(ne yazacagım konusunda biraz karmasigim.)
buna baslama sebebim yazmayı sevmem ve icimdekileri birilerine duyurma ihtiyacim. cunku kendi kendime konusarak ve yazarak hicbi yere ulasamadim. ve insan bazen anlatmak, gorunmek istiyor.
yalnızlık insana cok kotu seyler yaptırabilecek kadar bktan bi sey.
cok fazla yanlis yaptim. yalnızlık kendimi bambaska birine donusturmeme sebep oldu.
bazi anlar, kendimden nefret etmeme sebep olacak kadar kotu anlar. o anları hatırlamak acı veriyor.
en fazla ne yapmistin sen yalnızlıgını gecirmek icin?
ben kendime bile itiraf edemedigim ve yuzlesmekten korktugum seyler yaptim.
tek suclu ben miyim? bu yaptigim yanlisa iten beni sadece ben miyim?
her seyin tek suclusu ben olamam di mi?
unutmak istemek unutmak istedigim seyi daha cok hatırlamama sebep oluyo.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
the depth of life and the reflections of the hatred within me
Non-Fictionbu bir dısavurum