SMOOTH AS BUTTER

CHAPTER 3

Ara POV

Na iinis pa ko, bala siya. Hindi ko na rin hinanap sila Blue, nag punta na lang ako sa bookstore at hindi ko rin alam kung san ako mag uumpisa mag hanap sa kanila kaya dito na lang ako dumiritsyo.

Mas gagaan kasi ang pakiramdam ko pag nag babasa ng libro, tulad ngayon. Ganon kasi ako eh. Mababaw lang ang kaligayaan ko. Weirdo man pakinggang ganito talaga ako e.

 "Waahh meron sila nitooo, tama rin pala at nag punta ako dito." Nag basa muna ako at nag tingin-tingin na rin ng ibang books.

"Miss? Sorry po, pero mag sasara na po kasi kami." Hala anong oras na ba?

 "Ganon po ba... Pasensya na sa inyo ah."Hindi ko na namalayan ang oras dahil na rin sa pag babasa ko. "Patay... 10:30 na palaaa. Nan-dito pa kaya sila?" Baka wala na sila. Kilala ko naman si blue pag alam nya na hindi niya ko makita, alam nyang busy na ko sa pag babasa.

 Kaya minsan na uuna na talaga syang umuwi.Sana may masakyan pa ko nito mahirap kasi mag hanap ng masasakyan dito pabalik sa Taguig. Dead bat pa yung cellphone ko, hindi ako maka pag-chat kai Blue bala na.

 Aray ko... Kanina pa ko nag lalakad pero wala akong makitang kahit anong jeep, na papagod na rin ako.Nag hanap muna ako ng pwedeng mauupuan ko. 

"Ayon..." Buti na lang may na kita na kong pwedeng upuan. Ng maka upo na ko isinandal ko na muna yung likod ko sa sandalan nito.

 "Grabe pagod... 11:45 na, hindi pa ko na kakauwi. Inaantok na rin ako."Mawawalan na sana ako ng pag-asa na hindi na ko makakauwi pa samin ng... 

"Pttpeeppp...!" May bumusina na sasakyan sa harapan ko. Hindi ako pamilyar sa kotsena to. 

Kaya hinintay ko kung may bababa ba mula sa loob ng kotse'ng pula. Hindi nag tagal ay bumaba na rin ang nag mamay-ari nito. Pero hindi ko maiwasan na magulat kung sino ang nag mamay-ari ng pulang sasakya. bakit siya nan-dito? May pupuntahan pa ba siya? Ng mag tama ang mga mata namin ay nag taka ako, kasi dahil sa mga nakikita ko sa mga mata niya.

 Nandun ang lungkot, takot, inis, galit, pero mas nangibabaw ang saya niya. pero bakit? Para san ang mga yun?Hindi ko na namalayan na, naka-lapit na pala sakin si Kechi. At akap-akap niya na ko. 

 "Wag mo ng uulitin yun ah Araaa. Tinakot mo ko, alam mo ba yun?" Hindi parin ako maka galaw. Yakap niya parin ako pero nag tataka parin ako kung para san ang YAKAP..? Bat may paganon pa siyang na lalaman? 

 "May masakit ba sayo Ara? Sabihin mo sakin, bakit hindi ka nag sasalita Ara...?Bumitaw na siya mula sa pagkakayakap niya sakin pero para na ko'ng malalagutan ng hininga ng dahil lang sa pinapakita niya.

Ng hindi ako mag salita ay lalo pa siya nataranta. Kung wala lang ako sa kanitong situation baka kanina pa ko tumatawa. Na kakagulat ang pinapakita niya.

 "O-okay lang ako... Yung paa ko lang ang masakit gawa kanina pa ko nag lalakad." Pag sa salita ko.

"Lika at umupo ka muna dito. Wait mo ko, Okay?" Hindi na ko nakapag tanong kung aano sya kasi bigla na lang siyang umalis, san siya pupunta? Hindi na rin ako nag tagal sa pag hihintay sa kanya ng dumating na siya.May hawak-hawak ito sa isang kamay, basi sa dala niya ay gamot ito. Pano ko nalaman, madali lang. Dahil sa naka-lagay sa bit-bit nito ang DRUG STORE.

 "Akin na yung paa mo." Ano daw?

 "H-huh?"Ako 

"Sabi ko. Akin na yung paa mo para magamot natin agad para hindi mamaga."

 "O-okay..." Inangat ko naman ang paa ko.Habang busy siya, pinag mamasdan ko naman siya sa mga ginagawa niya sa paa ko."Kechi..? Sorry nga pala kanina. Kasi nasigawan kita, sorry talaga." Wala parin siyang kibo, baka hindi niya narinig.Kaya inulit ko ulit ang sinabi ko.