BALO

5.bölüm

"geçmiş zaman 3 ay sonra"

Yine bir sabahtı Akaydın ailesi Ankara'dan taşınmışlardı Asel hiç mutlu değildi çünkü eskiden İstanbul'dayken annesi onu dövdüğünde Mirza gelip onu kurtarırdı ama yoktu ve şuan annesi bir şeye sinirlendiği için hırsını asel'den çıkarmıştı ve Asel şuan odada yara bere içindeydi duvarın dibine çökmüş Mirza'nın gelmesini bekliyordu ama gelmiyordu kapı çalmıştı babası gelmişti koşarak babasın yanına gitmişti babasına bakıp

"Baba annem beni dövdü her yerim agriyo"

Demişti tabi ki babası ona inanmamıştı çünkü karısı yapmazdı babası aselin saçından tutup odaya atmıştı ve kemerle dönmüştü Aseli Asel ağlıyordu mirza'yı istiyordu babası Aseli kanlar içinde bırakarak odadan çıkmıştı.. Asel kendini toparlayarak camdan atlayıp evden kaçmıştı en yakın polis merkezine gitmişti ve annesin babasın onu döndüğünü söylemişti ama polisler ona inanmamıştı çünkü Asel küçüktü hangi anne baba çocuğunu döver ki Aseli alıp evine tekrar getirmişlerdi Asel ne kadar gitmek istemediğini söylese bile getirmişlerdi asel evden kaçtığı için de babası onu dövmüştü Asel o kanlar içinde uyuya kalmıştı duvarın dibinde...

"Şimdi ki zaman"
Uykumdan sıçrayarak uyanmıştım ter içinde kalmıştım yan tarafima baktığımda ayaz ve Mirza uyuyorlardı yavaşça kalkıp odama çıktım çıktığım gibi duvarın dibine çöktüm çünkü yorulmuştum şuan yaşadığım kişi öz babam değildi yurtta kalmıştım ordan beni evlatlık edinmişti kendime gelmem için duşa girdim..

"Geçmiş zaman (Akaydın ailesi Ankara'ya gitmeden önce)

Asel dışarda oyun oynuyordu mahalle de ki çocuklar Aseli sevmiyorlardı birden hepsi kalkıp asel'in üstüne yürümeye başladılar Asel geri geri gidiyordu tam asel'e vuracaklarken ayaz okuldan geliyordu ve asel'in üstüne gittiklerini görmüştü çantasını kenara atıp koşarak

"NOLUYO LAN"

diyip aselin olduğu tarafa koşmuştu ve Aseli arkasına alıp çocuğa kafa atmıştı çocuğu öldürüseye dövmüştü sonra asel'e dönüp

"Bücür iyi misin bir şeyin var mı"

Demişti Asel kafasını sağ sola sallayarak bir şeyi olmadığını söyledi Ayaz aselin saçını öpüp elini tutarak eve götürmüştü asel'e dondurma almıştı asel o dondurmayı yiyip öyle eve gitmişti çünkü annesi onun dışardan bir şey yediğini öğrense ona akşam yemeği vermezdi...

"Şimdi ki zaman"

Banyo dan çıkmıştım üstünü giyinip aşağı indim kahvaltılık birşeyler hazırladım tam ayaz ve Mirza 'yı uyandırmaya gidecekken benim ismimin geçtiğini duydum ve saklanıp onları dinlemeye başladım

Ayaz: hatırlamıyor mu seni hala

Mirza: hayır mk hatırlamıyor ve deliricem o olacak ne kadar kendimi belli etsem de yok anlamıyor

Ayaz: of bırak oğlum  sende bu sevdayı görmüyor musun seni bile unutmuş

Mirza: olmaz kendime yemin ettim bırakamam onu çok seviyorum beni hatırlayana kadar beklerim tıpkı Ankara'ya gittiğinde her gün onların evinin orda onu beklediğim gibi

Ayaz: sen bilirsin kardeşim ama işin zor gibi

Mirza: olm bizim hayatımız zordu bu mu zor gelicek bana ben beklerim ölüme kadar beklerim onun için canım feda