BENİM HİKAYEM

BH/3

Korku. Bence korku insanı ruhen etkileyen bir his. Fiziksel olarak yaşadığında su içer yada baş parmağını damağına bastırırsın ve geçeceğine inandırırsın kendini. Ama ruh etkilenmiştir. Kalp birden hızlı atabilir ama birden de yavaşlayacağını düşünmüyorum. Yani bu benim söylemim. Kulağımda binlerce ses binlerce uğultu vardı. Kafam fazla ağrıyordu. Yumuşak ama rahat olmayan bir yerde yatıyordum sanırım. Yavaşça gözlerimi araladım ve etrafa baktım. Gözlerimi açınca seslerde yok oldu. Karşımda üç çift göz vardı. İkisinş tanımıyorum ama biri Baran dı. O gri gözler. Çok güzeldi. Üçü de karşımda oturmuş bana bakıyorlardı. Üstüme baktım. Okul Kıyafetlerim vardı ama kabanım çıkartılmıştı. Başka yerdeydim. Baygın gözlerle etrafı inceledim. Aynı Yerdeydik ama başka odadaydık sanırım. Çünkü siyah kirli bir koltuğun üstünde oturuyordum şuan ve tahta eski sandalye de oturan insanlar vardı. Turuncu ve etrafı azıcık aydınlatan lamba vardı. Baran çok kötü bakıyordu. Diğerleri de öyle. Korkmuyordum şuan ama artık rahatsız olmuştum.

"Ne ? Ne varda mal mal bakıyorsunuz lan !! "

Diye cırladım. Baran hariç hepsi önüne döndü. Baran yavaşça ayağa kalktı ve bana doğru yürümeye başladı. Üzerinde siyah bir t-shirt altında da siyah pantolon vardı. Onu dikizlemeyi bırakıp gözlerine baktım. O da benim gözlerime bakıyordu. Gözleri farklı bir tondaydı. Gri gibi ama siyaha da yakındı. Bana iyice yaklaştı ve önümde durdu. Ben hala onun gözlerine bakıyordum. Koltuğa oturmak yerine eğildi ve ikimiz aynı hizaya geldik. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Bende ama rahatsız olduğum kesindi. Bana zarar vermesinden korkuyordum. Şuan elimde olsa onun kasıklarına tekmeyi geçirir döverdim ama yemiyordu. Üçe bir. Sanırım daha kötü bir halde olurdum. Başım fena halde ağrıyordu. Gözlerim baygındı. Baran aklına bişey gelmiş gibi sırıttı.

"Gençler bu kız çocuğundan sizce nasıl intikam almalıyım ? "

Güldüler. Kız sinirimi bozmaya başlamıştı. Tanıdık geliyordu.

"Bırak lan beni piç . "

Bunları söylerken korka korka söylemiştim. Baran daha da keyif almışcasına daha da sırıttı. Birden sırıtışı yok oldu ve yerine sinirli bir surat geldi.

"Onur ve İrem . Dışarı çıkın."

İrem dışarı bildiğin fırlamıştı. Ona inat gibi Onur da yavaşça kalkıp ilerlerken

" Abi hakim ola- "

"Onur siktir git burdan !!!! "

Gürlemişti ve sesi yankılanmıştı. Bana bakarak konuştu. Onur a döndüm ve bana dudakları ile birşey söylemeye çalıştı. Anlayamamıştım ama sanırım 'sinirlendirme ' demişti. Neden ki ? Merak etmiştim. Onur kapıyı kapatınca Baran benim siyah saçlarımdan tutup sandalye ye oturttu ve yerdeki ipi alarak beni bağlamaya başladı. Çırpınmaya ve ona söylenmeye devam ederken sıkıca bileklerimdeki ipleri sıktı ve ben sandalye ye bağlı bir şekilde durdum. Ona ağzıma gelen herşeyi , söylemeye utandığım herşeyi söyledim. Sakince dinledi. Ve birden arkama geçip diğer sandalyeleri devirmeye başladı. Bağırıyordu.
İki sandalye vardı zaten. Gürlüyordu. Neye sinirlenmişti bilmiyorum ama şuan delirdiği kesindi. Onu bu kadar sinir edecek ne yapmıştım bilmiyorum. Küfüre alışkın değil desem yanlış olurdu. Tehlikeli biri eminim çok küfür yemiştir kendine diye düşündüm. Önüme geçti. Ben bakmıyordum çünkü bakarsam ağlardım. Korkuyordum. Nefes alış verişim titriyordu. Çenemden tutup ona bakmamı sağladı. Gözleri koyu renge bürünmüş ben tehlikeliyim diyordu. Kahretsin ki ondan çok korkuyordum ve kendime lanet okuyordum. Nerdeydi o cesur kız ? Kimseden korkmayan , kavga eden , erkek gibi kız nerdeydi ? Bu salak beni değiştiriyordu. Onun yanında korkak ve sürekli ağlayan bir kız oluyordum. Elini hızlıca saçlarından geçirdi ve hızlı hızlı odadan çıkıp gitti. Artık ağlayabilirdim. Gözlerimdeki yaşlar benden bağımsız akmaya başladı. Kafamı tekrar öne eğdim. Baranın hızlı hızlı tekrar geldiğini ayakkabılarından görmüştüm. Ama ona bakamıyordum. Ağladığımı görürse zayıf biri olduğumu düşünecekti.

"Bana bak ! "

Bakmadım. Bakamıyordum.

" İşimi zorlaştırmadan bana bak ! "

Dibimde bağırmıştı ve daha da korkutmuştu beni. Zar zor başımı kaldırıp yaşlı gözlerimi ona çevirdim. Heryer buğulanmıştı. Gözlerini zor görüyordum. Elindeki gri bantdan biraz koparıp ağzıma yapıştırdı.

"Sakın bidaha o iğrenç ağzını açma. Cırtlak sesinden nefret ediyorum. "

İğrenir gibi söyledi. Biliyorum iğrençtim ama bu kadarı fazlaydı. Elini tekrar saçından geçirdi ve sağımdaki duvara yaslanıp oturdu. Dizlerini kendine çekti ve kollarını dizlerine dayayıp elleri ile gözlerini kapattı. Oda sessizleşmişti. Sadece benim hıçkırıklarım duyuluyordu. Kendimi susturamıyordum. Baya bu şekilde durduk. Benim hıçkırıklarım yavaşladı ve sadece gözyaşlarım akıyordu. Baran sonunda ellerini yüzünden çekti ve bana baktı. Bende ona bakıyordum ve hemen bana bakınca başımı öne eğdim. Ayağa kalktığını görür gibi oldum ama bakmıyordum. Yanıma yaklaştığını hissettim. Dibimde durdu ve eğilip bandı çıkardı.

"Adın ne ? "

Bilmiyor muydu ? Cılız sesimle ;

" İpek ." Dedim.

Kafasını salladı. Bana iyice yaklaşıp dudağıma yapıştı. Bunu beklemiyordum. Ben asla öpüşmemiş birlikte olmamış insandım. İlkim böyle olmamalıydı. Şuan beni yakalayan ve kötü davranan adam beni öpüyordu. Geri çekilmeye çalıştım ama izin vermedi. Ellerimde bağlıydı. Dudaklarımı hiç hareket ettirmeden geri çekilmeye çalışıyordum ama izin vermiyordu. En sonunda belki çekilir diye dudağını var gücümle ısırdım. Ve tahmin ettiğim gibi de oldu. Geri çekildi.

"Sıçıyım. Ne yapmaya çalışıyorsun ? "

Biraz sakin söyledi sanırım. Bişey dememiştim. Bir anda kapı hızlıca açıldı ve içeri Gürkay ve Erkam girmişti. Erkam Barana yumruk geçirdi ve Baran sendeledi ama acıdığını pek sanmıyordum. Baran da Erkama yumruklarını ard arda geçirirken. Gürkay da beni çözmeye çalışıyordu. Erkamın yüzü kanamaya başlarken bizimde işimiz bitmişti. Gürkay hemen Baranı Erkamın üstünden kaldırdı ve

"Tamam yeter. "

Dedi. Ne yani sadece bunu mu demişti. Benden intikam almaya çalışan adama bunu mu demişti ? Sinirlerim gerilmişti. Baran geri çekilip bana baktı.

"Şimdilik gitmene izin veriyorum kaygan kumaş. Ama emin ol seni kirletmek için elimden geleni yapacağım. "

Ne ? Anlamamıştım. Ona saf gözlerle bakarken o bana dikkatli bir şekilde bakıyordu.

" Baran. Git başka biriyle uğraş. İpeğin cezasını ben veririm. "

Kahretsin kş anlamıyordum. Ne diyorlardı ? Bu sefer anlamayan gözlerle Gürkaya baktım. Ne yapmıştım ben ? Barandan ses gelmedi. Gürkay ;

" Bak cezasını ben veriyim. Eğer sana tekrar bulaşırsa sana verir sen cezasını verirsin. Nasıl olur ? "

Baran hala bana bakıyordu. Hala bana bakarak ;

"Tamam. Şimdi gidin. "

Gürkay Erkamı da kaldırdı. Benim kabanımı almaya koltuğa yönelirken Barana kaydı gözlerim. Sırıtıyordu. Ona ne var bakışımı attım ve bana işaret parmağı ile dudağını göstedi. Hiih kanıyordu. O kadar çok mu ısırmıştım ? Ama acısa gülmezdi. Ona kötü kötü baktım. O arada Gürkay da kabanımı bana uzatmıştı. Ben onun yüzüne bakmadan önden çıkmıştım . Arkadan Gürkay ve Erkam ile yola koyulduk. Eminim bana herşeyi anlatmamı istemezlerdi.

Bölüm için yorumlarınızı ve vote lerinizi bekliyorum. Lütfen beğenmediğiniz yerler varsa söyleyin.