''မောင် ၊ နင် ထမင်းချိုင့်မပါဘူးမလား ''
''ဟုတ်''
''အိမ်ရော ပြန်နိုင်ရဲ့လား ဒါမှမဟုတ် တီချယ့်ကို ခွင့်တိုင်ပေးရမလား ၊ ငါစာတွေကူးထားပေးမယ်လေ''
သူငယ်ချင်းကောင်းပီသပြီး ကိုယ့်အပေါ်စိတ်ပူပေးနေတဲ့ မဝါလင်းကိုကြည့်ပြီး အိမ့်ပြုံးနေမိတယ်
''ရပါတယ် မဝါလင်းရဲ့ အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး နည်းနည်းလေးဖျားရုံပါ စိတ်ပူပေးလို့ကျေးဇူးပါနော်''
''ကျေးဇူးဆိုတဲ့ စကားက ငါတို့ကြားမှာမလိုပါဘူးဟာ''
မောင်က စာတော်သလို သဘောလဲကောင်းတယ် တခြားသူတွေလို စာတော်တယ်ဆိုပြီးတော့ မမောက်ပါဘူး ၊ မာနလဲမကြီးဘူး ဒီကျောင်းကို စပြောင်းလာတုန်းကဆို မောင်ကဘဲ ပထမဆုံး အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ လာနှုတ်ဆက်ပေးတာ။
''မဝါလင်း ၊ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ''
''ဘာမှမတွေးပါဘူး ''
''မမအိမ့်ခြူး''
''ဟေ''
''ဆရာမက မမအိမ့်ခြူးအတွက် ဆေးပေးခိုင်းလိုက်တယ် ၊ ထမင်းစားပြီးရင် ဆေးသောက်လိုက်ပါတဲ့''
''ဒါနဲ့ ဘယ်ဆရာမ ပေးခိုင်းတာလဲ''
''ဟေ့ ကလေးတွေ နေအုံးလေ ၊ ဪ ငါမေးတာလဲ မဖြေသွားဘူး တစ်ချိုးတည်းပြေးတာတန်းနေရော''
''လာပေးတဲ့ ကလေးတွေဆိုတော့ ၊ နင့်ချစ်ချစ် ဆရာမ ဖြစ်မှာပေါ့''
''ဘယ်သူလဲ မဝါလင်းရဲ့''
''တီချယ် စိမ်းလဲ့ရည် လေ''
''ဟာ ဘယ်က မောင့် ချစ်ချစ် မဟုတ်ပါဘူး ၊ မဝါလင်းကလဲ''
''အယ် ရှက်နေပြီ''
''မဟုတ်ပါဘူးဆို ငရဲကြီးမယ်နော် မဝါလင်း''
''ကြီးပါစေပေါ့ ၊ ဟုတ်တာပြောတာဘဲ''
''မနိုင်ဘူးဟေ့ မဝါလင်းကို''
''အိမ်မပြန်စားနဲ့တော့ မောင် ၊ ငါထမင်းအပိုထည့်လာတယ် ၊ ငါနဲ့ဘဲ စားလိုက်တော့''
''မဝါလင်း မကျွေးလဲ လုစားမှာဘဲ😛''
...........................................................
ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်
YOU ARE READING
တီချယ် ယိမ်း (သို့) မောင့်ရဲ့ ယိမ်း
Romanceအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က မြတ်နိုးမိတာဟာ အပြစ်လား၊ ဒါဟာ အပြစ်ဆိုရင် မောင်ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ခံယူပစ်လိုက်မယ် ယိမ်း။ အတ္တတွေ ၊ မာနတွေ ကြီးတဲ့သူတွေသာ မရှိခဲ့ရင် မောင်တို့ ပျော်ရွှင်စရာ အမှတ်တရတွေ အများကြီးကို ဖန်တီးနိုင်ခဲ့မှာ။
