* Een paar jaar later*
Ik heb mijn leven opgepakt. Ben van school af en heb mijn diploma. Thuis krijg ik steeds meer ruzie met mijn ouders dus zoek een baan.
Na een lange dag solliciteren zit ik 's avonds op mijn kamer. Ik scroll door mijn tweets. Ik heb allemaal blije tweets van mensen die zeggen dat je kans maakt op een ticket voor een one direction concert. Ik klik op de link.
Ik schreeuw het uit. Het is waar! Ik lees wat je ervoor moet doen. Maak het beste one direction logo en stuur hem op naar het onderstaande adres. Dat moet me lukken. Voor Sarah!
Ik teken. Avond na avond. Een grote vlag met een one direction logo, een tijger die ernaar grijpt en de gezichten van de jongens eromheen. Als het klaar is ziet het er geweldig uit. Ik stuur het op.
Maar als ik bij de brievenbus sta bedenk ik ineens dat er duizenden.. misschien miljoenen! Meisjes mee doen. Ik wil mijn brief terug trekken maar dan denk ik dat die meiden evenveel kans hebben als mij. Ik doe mee!
'S avonds kijk ik gelijk op mijn mail. Geen mail. Dus ik ga maar even op twitter. -meedoen aan de one direction wedstrijd.- tweet ik. Ik wil zo graag winnen. Al is het alleen maar voor Sarah! Ik wil het zo graag.
Zo gaat het een paar dagen door. Elke dag geen mail.
Tot op een donderdag avond. Ik heb een mail met als onderwerp tickets. Ik begin te lezen:
- Tot onze spijt moeten wij veel jongedames meedelen dat zij de wedstrijd niet hebben gewonnen.- ik barst bijna in huilen uit. Bijna...
