Playboyla Evlilik mi?

kız isteme merasimi

şaşkınca birbirimize bakıyorduk. yok artık bu kadarda tesadüf olmazdı demi? tesadüflere inanmayan biri olarak şoka girmiştim. kayınbabam;

"siz tanışıyor musunuz"

aynı anda

"evet"

"hayır"

şimdi sıçmıştık, evet ,hayır mı? kayınbabam kaşlarını çatarak

"nasıl yani?"

ben ayaz a bakıyordum ayazda bana, ayaz a kaş göz işareti yapmaya başladım, ayazda taklit ederek bana yapmaya başladı. kahretsin! kendimi toparlayarak.

"hayır"

"evet"

kayınbabam merakla bize bakıyordu. ayaz her şeyi berbat etmek zorunda mıydı ki? ayaz lafa atıldı

"yani hem evet hem hayır, sadece karşılaştık öyle tanışma filan olmadı"

derin bir nefes verdim. kayınbabama gülümseyerek

"aynen öyle oldu"

sıcak bir şekilde gülümsedi

"tesadüfe bak belki siz birbiriniz için yaratılmışsınız dır"

mırıldanarak

"ya ne demezsin"

bana bakarak

"efendim kızım bir şey mi oldu?"

gülümsememi bozmadan

"yok bir şey olmadı"

gülerek

"bana artık baba diyebilirsin"

utanarak başımı eydim. cevap bekleyen bakışlarla bana baktı

"peki babacığım"

gülümsedi

"ha şöyle"

deyip sarıldı. çok tuhaf bir duyguydu yani bir başkasına baba diye hitap etmem, anlatılamaz bir şeydi. galiba BABAMLA çok iyi anlaşacaktık. sarılma merasimi bittikten sonra içeri geçtik. ayazla ben yan yana büyüklerimizde önümüze oturdular. herkes birbirine bakıp gülümsüyordu, artık gülümsemekten çenem ağrımıştı, o derece! sessizliği bozan kapı zili oldu. gülümseyerek

"ben bakarım"

deyip koşa koşa kapıya gittim. kapı zili ısrarla çalmaya devam ediyordu, sinirlenerek

"geldim geldim, patlamadın ya"

diyerek kapıyı sertçe açtım. kapıda ağlayan defneyi görünce şok oldum. sarılarak

"ne oldu kızım? bu halin ne?"

hıçkırarak

"ne mi oldu"

merakla defneye baktım

"sen evleniyorsun ya"

deyip sıkıca sarıldı

"bunun için mi ağladın"

dedi üzgün bir ses ile, defne çok kırılgandı. en küçük şeye üzülür ağlardı

"sence"

dedi ağlamaklı çıkan sesi ile. ondan ayrılıp

"seni alan yandı kızım"

ikimizde birbirimize mal mal baktıktan sonra dayanamayıp gülmeye başladık. şuan resmen yerlerde tepiniyordum. gülüşmemizi kesen ayaz ın sesiydi.