"ဒါဆို နီရှီမူရာမျိုးနွယ်ဝင်ကပေါ့"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"အိုးနီရှီမူရာမျိုးနွယ်ဝင်ကဘယ်လိုသိတာလဲ"ဆောနူးစပ်စပ်စုစုမေးလိုက်တာပေါ့
"ရင်ထဲမှရှိပြီး အမြဲတမ်းမမေ့ဘူးလေ"
"........"
"နာမည်ကြီးလို့သိတာပါ"
"သြော်"
"ဒါနဲ့ နီခီ ကိုဟျောင်းအိမ်မှာနေခိုင်းမို့အဆင်ပြေမလားဟီးဆွန်းဟျောင်း"
"ဒါပေါ့အဆင်ပြေပါတယ်"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဟီး?ဟီး..."
"ဟီးဆွန်းပါ"
"တောင်းပန်းပါတယ်နာမည်မေ့သွားမိလို့ပါ
ဟီးဆွန်း"
"အွန်းပါ"ဟီးဆွန်းသည်သူ့ထက်ငယ်သူကသူ့ကိုlevelတက်ပေါင်းတာကိုမကြိုက်ပေမဲ့
နီခီကိုတော့ခွင့်လွှတ်ရမယ်အခြေအနေလေး
"ဒါဆိုရင်နီခီကတစ်ခါတည်းလိုက်မှာလား"
"နီခီကအခုမလိုက်ရင် နေစရာမရှိတော့ဘူး ဟီးဆွန်းဟျောင်း"ဆောနူကမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲထပြောလိုက်တယ်
" သြော် ဒါဆိုပြန်ကြမယ်လေး
ဆောင်းဟွန်းမင်းဆောနူးကိုလိုက်ပို့လိုက်လေ
နီခီက ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ"
"ဟုတ်ကဲ့ဟျောင်း"ဆောင်းဟွန်းလည်ဆောနူးကိုခေါ်ပြီး ကားပေါ်တက်သွားခဲ့တယ်
"နီခီဒါဆိုပြန်ကြမယ်လေး"
"ဟုတ်-ဟုတ်ကဲ့"
နီခီနဲ့ဟီးဆွန်းလည်ကားပေါ်တက်ခဲ့တယ်
လမ်းတစ်လမ်းလုံးလဲတိတ်ဆိတ်နေခဲ့တာပေါ့
"နီခီ ရောက်ပြီးဒါကိုယ့်အိမ်ပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့"အိမ်ကအလွန်ကြီးပါတယ်နီခီဂျပန်အိမ်ကနှင့်အတူတူပင်ဖြစ်ပေမဲ့
ဂျပန်မှာတော့သူဟာသူ့ဉီးလေးတွေအိမ်ဖော်တွေနဲ့ဆိုတော့အိမ်ကကျယ်တယ်လို့မခံစားရပါဘူး
အခုကြတော့ဟီးဆွန်းကတစ်ယောက်ထဲနေပြီးအိမ်အကူတောင်မရှိဘူးဒါပေမဲ့ အိမ်ကသန့်ရှင်းပြီးကျယ်နေတယ်
