ភាគទី17
រាងតូចដែលបើកទា្វរចូលមកតែក៏គំាងសឹងតែទាញទា្វរបិទវិញទៅហើយពេលដែលបានឃើញពីទឹកមុខមំាហើយកំណាចដែលសម្លឹងមើលខ្លួនសឹងតែធ្លុះចូលមកចាក់បេះដូងទៅហើយ...
" ឯងមកយឺតពេលហើយ " សម្តីនេះបែរជាធ្វើអោយរាងតូចនេះញ័រដៃជើងអស់ហើយមិនដឹងថាធ្វើអីចាប់អីទេនៅពេលនេះហើយក៏មិនដឹងថាត្រូវនិយាយអីក្រៅពីដកដង្ហើមអោយវែងក៏ព្រោះតែថាមិនដឹងថាបន្តិចទៀតខ្លួនដាចដកវាបានទៀតឬមួយក៏អត់។
" អ្នកប្រុសគឺថា... "បាំង... ផឹប... សម្លេងទះទ្វារអមនឹងកាយតូចក៏តូ្រវថយមកក្រោយដូចគ្នាដោយសារតែរាងការមំានោះចូលមកសឹងតែខ្លួននេះរកផ្លូវគេចមិនទាន់...
ទឹកមុខរបស់ជុងហ្គុកនៅពេលនេះគឺថាពិបាកមើលជាងថ្ងៃដំបូងទៅទៀតដែលខ្លួនបានឃើញហើយក៏កាន់តែអាក្រក់លើកពីការគិតនៅថ្ងៃដែលគេបានជួបការពីយប់នៅក្រោយវិមានដល់ថ្នាក់ហូប៊ីនេះញ័រប្រាណសឹងតែមិនហ៊ានមើលមុខគេផង។
" ក្រែងឯងជាអ្នកបម្រើយើងហេតុអីក៏អោយយើងរងចំាឯងរហូតចឹងហ្ហេស... "ក្អឹត... គ្រាន់តែការស្រែករបស់ជុងហ្គុកនេះធ្វើអោយរាងតូចនេះលួសប្រលឹងបាត់ទៅហើយមុននឹងរកលេសហារមាត់និយាយអីចេញមកតែមិនដឹងថាត្រូវនិយាយអីនៅពេលនេះហើយក៏មិនដឹងថាត្រូវឆ្លើយអីដូចគ្នា។
" គឺ... គឺ...ខ្ញុំ...អ៊ឹម... "មិនបាននឹងហារមាត់និយាយអីផងក៏ត្រូវបានអ្នកម្ខាងទៀតអោនមកក្រញិចបបូរមាត់របស់ខ្លួនដោយដៃទំាងពីឃំាងជាប់មិនអោយទៅណាអមនឹងបបូរមាត់ក្រាស់នេះកំពុងតែច្បិតខំាពីលើសាច់មាត់តូចសើ្តងនោះខ្លំាងៗបង្កបានជាស្នាមជាំហើយក៏មានការដាច់រលាត់ជោបចេញឈាមឡើងមក...
ផាច់... ដៃតូចដែលប្រឹងរុញច្រានអ្នកដែលមកក្រញិចខ្លួនដោយកំហឹងនេះធ្វើអោយគេមិនព្រមចាញ់ដល់ថ្នាក់ប្រើដៃរបស់គេមកទះមុខរបស់អ្នកដែលកំពុងតែក្រឺតថ្គាមដោយយកអណ្តាតទល់នៅកន្លែងដែលដៃតូចទះលើមុខរបស់ខ្លួនមុននឹងបែរមកដោយប្រើកែវភ្នែកពិឃាតមកជាមួយ...
ផឹប... ដៃក្រាស់ក៏លើមកចាប់ច្របាច់ករបស់ហូប៊ីដោយរុញគេមកអិបនឹងមាត់ទ្វារទំាងកំម្រោលតែម្តងដល់ថ្នាក់ក្មេងម្នាក់នេះដកខ្យល់មិនដល់គ្នានោះទេតែក៏ប្រឹងលើកដៃមករុញនឹងច្រានអ្នកដែលកំពុងតែប្រឹងច្របាច់កាន់តែខ្លំាងឡើងៗ...
YOU ARE READING
🥀បម្រើស្នេហ៍អ្នកប្រុសចន🥀
Lãng mạnណែននំាតួអង្គ: ចន ជុងហ្គុក: ជាខ្សែលោហិតតែមួយនៅក្នុងត្រកូលរបស់ពួកគេចឹងហើយការចិញ្ចឹមហើយនឹងការមើលថែគឺតឹងរឹងណាស់តែអីដែលសំខាន់គឺគ្រប់ពេលដែលគេហាលមាត់ចង់បានគឺត្រូវតែបានមិនថារបស់នោះជាស្អីនោះទេ? អីដែរសំខាន់បើគេនិយាយថាស្អប់ហើយម្នាក់នោះត្រៀមរកកន្លែងអោយសោះទៅ...