- The Star-Crossed Lovers

🌔

Chapter Two

________________________

Ilang araw man ang lumipas simula ng mangyare ang eksena na iyon, hindi parin maalis sa utak ko ang itsura at boses niya. Hindi ko alam pero bakit parang nagkita na kami... hindi ko alam kung saan at kung kailan, nang magtama ang  aming mga mata may kung ano sa puso ko muling nabuhay.

Binalik ko sa panyo hawak ko ang aking mata at mulinrg pinag-masdan iyon, pati ang panyo ito ay may parte saakin na hindi ko malaman kung ano.... Mababaliw na ako kakaisip kung ano ba itong gumugulo saakin.... Kainis!!!

"Huy Lunara Sol Ispadrilles" nabalik ako sa reyalidad ng biglang nagsalita ang kaibigan kong si liarin, "Tulala ka na naman" dagdag pa nito, nag ayos naman ako ng upo "May iniisip lang ako" sagot ko at binalikk sa bag ang panyo hawak ko kanina, "Boys ba yan? hahahaha" pang aasar nito, binato ko naman siya ng libro nasa gilid ko "Manahimik ka nga nasa Library tayo oh" awat ko sa kanya dahil nagagambala ang ibang estudyante nandito, nag takip naman ito ng bibig sabay peace sign at bumali sa table niya.

Isa akong librarian sa dati kong college school, graduate of bachelor in secondary education major in history, pero mas pinili maging librarian!

Yes that's me

Hindi ko naman kasi feel na mag turo, pinilit lang ako na yun ang kunin. Nagamit ko naman yun pero nang malaman ko na nag hahanap sila ng librarian... Iniwan ko agad ang pagtuturo at nag apply agad.

Baliw lang ang ganap no? Yes again that's me!!

Mas nahiligan ko kasi ito, mag ayos ng mga libro, nag check ng libro, mag bantay ng mga estudyante nagbabasa o nag aaral.

"Dun lang ako ah, ibabalik ko lang ito mga libro hiniram" pag papaalam ko sa kaibigan ko, tumango naman ito saakin bilang sagot. Mukhang busy dahil seryosong seryoso ito nag ta-type sa laptop niya.

Napailing na lang ako at tumayo na para ibalik sa shelf ang mga libro nabalik na ng mga estudyante kanina.  Medyo madami yun at makakapal kaya medyo hirap ako buhatin, dagdag pa naka heels ako kaya mas lalo ako hirap maglakad.

Focus ako nakatingin sa baba, habang bitbit ang mga libro hawak ko mahirap na kasi dahil baka matisod ako o ano at madapa pa. Pero kung sinu-swerte nga naman talaga ako, dahil sa pagka focus ko sa daan hindi ko napansin na may tao na pala sa harap ko at nabangga ko ito.

Bumagsak lahat ng librong hawak ko at nag bigay ingay ito sa buong paligid ng library, babagsak na din sana ako sa lapag pero may isang kamay ang bigla naka hawak saakin at mabilis akong nahila nito. Pero salamat sa heels ko dahil nagkamali ng hila saakin at na dulas naman kaya ang ending pareho na tuloy kami napabagsak at napatong ako sa kanya.

Pag-angat ko ng tingin parang bigla napa slow motion ang lahat saakin or nahinto ang oras saakin? Dahil ang lalake tumulong muli saakin ay ang lalake tumulong saakin noon, at ang nag bibigay gulo sa utak ko.

Nagkatitigan kaming dalawa, hindi ko alam pero naramdaman ko na lang ang bilis ng tibok ng aking puso, hindi ako makagalaw parang namanhid ang buong katawan ko.

His face was a study in contrasts, a strong cheekbones hinted at a life lived with purpose, while deep-set eyes, the color of a silver  in a stormy weather, held a quiet intensity.  His jawline was clean and defined, a testament to his disciplined nature, yet his lips, full and slightly curved upwards, spoke of a warmth that belied his stoic exterior.  Time had etched subtle lines around his eyes, each one a story waiting to be told, a map of experiences both joyous and sorrowful.  His skin, tanned by the sun, had a healthy glow,  and his hair, a shade of rich brown, was slightly tousled, giving him an air of effortless charm.  He was undeniably handsome, but his true beauty lay in the depth of his gaze, a reflection of a soul both strong and sensitive.