Her Fate

Chapter 4

Crashed in to Death

Nasa emergency room ako ngayon, at pansamanatalang ginamot ng mga nurse yung mga galos ko. Pero ang d ko inakala ay ang pagdating ng mga magulang ko.

Patay naman ako nito't at alam kong pagagalitan nila ako  kahit nasa hospital ako ng pinagtratrabahuan nila. 

At ito pang matindi, yung nakipagkarerahan sa akin na sportscar ay walang iba kundi yung sumagip sa akin nung muntik nya rin akong masagasaan yung kinuwento ng mga magulang ko na again sinagip rin ako nung charity event--- ay IISA!

Aba! Akalain mong, SIYA NA NAMAN!

At ang kina-iinisan ko naman ay imbis na tulungan sana nya ako sa pag-explain, ehh bigla ba namang nagwalk-out at iniwan ako dito! Kapal talaga ng mukha nya!

Dahil sa inis ko ngayon, napasabunot  tuloy ako  at napa aray sa sobrang sakit ng dahil sa mga galos ko.

"My gaddd, rian! Ano bang naisip mo at nakipagkarerahan ka ha??!!" bulyaw ni mommy.

Wait, ako? Nakipagkareraha—

"Talaga bang ganyan ka na ngayon at sobrang brat mo pa rin? D ka natuto sa mga nangyari ha? What if aata—" pinutol ko na't sinabi rin yung totoo.

"Mom!, first thing, hindi po ako nakipagkarerahan and secondly kaya nagawa ko po yun k-kasi sa 'to do list' ko po" and yes, aware sila na may ganyan ako pero d pa nla nababasa.

Inaamin ko rin naman sa kanila ang lahat ng mga gusto ko at pinapayagan naman rin nla ako. Kaya lang, parang bigla-biglaan lang to at syempre d ko rin nasabi. Alam kong sobrang pag-aalala ang inabot nila sa akin but I already give them my assurance na d nah mauulit. Knowing my mom would gone off at mag-hihysterical na naman siya but well, I love her so much kaya binabaan ko yung pride ko at nilambing ko rin kaya't napa-amo ko siya.

"But sweety, you'll be grounded." Ma-authoridad na sabi n Daddy.

"Pero dad—"

"No buts young woman. I know this is hard for you and both of us loves you dearly that's why I've decided. Rian, please do understand your situation sweetheart. I hope you wouldn't hate us?" pagsusumamo n Daddy.

I can't be angry towards them cause I understand. Tss, its not like I'm making a point in choosing my own choice but, I love them so dearly and I don't want to make them so worried to death.

And no!, I'm not like those children na kusang nagpaka-alaBRAT para lang makalusot sa mga kasalanan but instead, I said my apology to them and give them both a warm hug, then lately, an intruder came in.

"ahemmm"

Oh, speaking of the devil, here's my--------- err I don't know.

Ehh sa bigla ba namang nakikisali sa usapan naming at parang nakikinig rin? Kala ko ba't umalis na siya?

"Good day, Mr. and Mrs. Ruiz. What a pleasant surprise for me na anak nyo pala si?"

"Andriana Lei,Wayne. And oh, by the way, sorry for some instances like this iho. And I observed na parang napapadalas ata yug pagligtas mo sa anak ko. Can I ask if did you—"

"Ohh no! Mr. Ruiz, it's just that fate does wan't to meet us in this kind of instances then" ohh how I wish to erase that smug face.

D ko rin napigilan and in my defense sinabi ko na ring,

"Excuse me? Who tells you that fate is already upon this? Ano ka manghuhula?" at bigla akong pinatahimik ni Dad dahil sap ag-snarl ko sa kanya.

"Ahmm, well, Mr. Wayne, sorry for that and ohh, since you're here, I want you to meet my daughter formally since yung last time na nagkasalubong kayo ay parang medyo off. So, my daughter, Andrianna Lei—Rian anak, this is Mr. Montereal son, Mr. Wayne." Pakilala n Dad.

Nag-abot siya ng kamay and not to be rude, I give him a nod and also did shake his hand. But when both of our hands meets, I don't know what happened. It just that, biglang naglamig yung kalalamnan ko ng tiningnan ko siya sa mata at sabay biglang bawi ng kamay ko at  pag-iwas rin ng tingin ko sa kanya.

Damn! I don't know na ganito pala sya kagwapo sa malapitan huh. Gadddd Rian! Stop starin!!!

Nang kaninay napansin nya rin akong nakatitig sa kanya ay siya ring biglang napasmirk na parang may pinapahiwatig.

"So you're Rian, the girl who I've almost crashed in to death."