Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𓆝 𓆟 𓆞 𓆝 𓆟
"Tartışmasız hayatımın en rezil anıydı. O kadar utanıyorum ki..yerin dibine girsem de çıkmasam keşke." Jennie sızlanmalarım karşısında gülmemek için kendini zor tutuyorken daha da sinirlerim bozuluyordu.
"Olan oldu artık. Belki de çocuk ne olduğunu anlamamıştır bile Rosie."
Yaşanan olayın sonrasında resmen aptallaşmış, tuvaletten dakikalarca çıkmamıştım. Jungkook'un aramasıyla beraber bir bahane sunarak yanlarına geri dönmüştük. Olayı daha fazla büyütmek istemediğimden olduğum yere sindiğimde adını bilmediğim çocuk bir anda sahnede belirmişti. Sonra hayranlık duyacağım sesiyle şarkılar söylemişti. Bir ara göz göze gelmiş gibi olsakta sanırım bir yanılsamaydı.
Şimdiyse Jennie'lerin evinde oturuyorduk. Bugün herkes biraz dinlenmek istemişti. Bizde Jennie'yle dünün değerlendirmesini yapmak için odaya kapanmış, sohbet ediyorduk.
"Of Tanrım of! Bir daha asla göğüslerime çorap falan koyamam. Hepsi o Jungkook olacak salak yüzünden oldu zaten."
"Abim ne alaka ya" dediğinde tekrar ofladım.
"Salak salak imalarda bulundu. Neymiş büyümüş gibi görünmüyormuşum falan. Bunları göğsüme bakarak söyleyince bende biraz daha olgun durabilirim diye düşünmüştüm.." Kısa süren sessizlik ardından kahkaha atan Jennie'yle istemsizce ben de gülmeye başladım. Tam anlamıyla rezil bir olay örgüsüydü.
"Abimin işe yaradığı tek bir şey yok cidden." Bunu dediği gibi odaya Jungkook girdi. Dağ ayısı pusuda yatıyordu sanki.
"İşe yaramıyor muyum?" Altında gri eşofman varken üstünde hiçbir şey yoktu. Tshirt diye bir şeyin bile varlığını unuttuğundan işe yarıyorsun diyesim gelmiyordu.
"Aynen öyle abicim." Jungkook tek kaşını kaldırdığında güldüm. Bir bana bir Jennie'ye meydan okuyan bir ifadeyle bakıyordu.
