Hasret

Adsız Bölüm 1

Kelimelerin boğazımda düğüm düğüm olduğu dakikalarda,yine sana yazıyorum. Bana sabahları yaşatmadığın için,uykularımı benden aldığın için,minnettarım size bayım. Bu aksine,Vicudumu hoşça saran melodiler gibi.Bir rüzgarın saçlarımı okşaması gibi.Sen gibi.İnsanın yoğun duyguları,şair yapabiliyor bazen.Ama bu şairin tek şiiri sen olsun istiyor.Çok şey istiyor ama,istiyor işte.Sen hayallerin hiçbir zaman olmyacağını düşündüğün için,hayal kurmaktan vaz geçtinmi? Ben geçtim.Hiçbir zaman benim olmayacak birine güzel hayaller kurdum.Bilmiyorum bunu yazarken bile hala hayal kuruyor olabilirim. Her geçen gün dahada birine alıştın mı böylesine? Kaç kelime astım ben içimde bilmiyorum.Astığım kelimelerle birlikte boğulmuşluğum var.Bazen ne gibi hissediyorum biliyor musunuz?Hissiz bir kadın gibi.Duygu yok,aşk yok,hiçbirşey yok.Ben bunları hissetmezken bile onun varlığını düşününce insan,tüm duyguları birden belirebiliyor akılda,kalpte.Aklım ona sarmaş dolaş.Gülüşünü görmedim,yada belkide görmek istemedim.Ona tekrardan aşık olmak istemedim.Gerçi her saniye artan bir duyguyu istemiyor muşum gibi konuşmak saçma ama olsun.Sanıyorum ki,uzaktan tek başına deli gibi sevmek,aklından çıkarmadan,onun seni sevmeyeceğini bilerek,onun sana ölmeyeceğini bilerekten,her gün ona ölmek.Baya geriye bakıyorumda,ne sevmişiz.İşte tam burada bir şarkı takılıyor aklıma.''Kaçsam bırakıp,senden uzak yollara gitsem'' ve şöyle devam ediyor,''Kalbim yanıyor,ismini her kimden işitsem'' Kalp yanar elbette.Bu acıdan değil,aşktan yanıyor.Çunki ben bilirdim eğer bu bir acı olsaydı her geçen gün bana zarar verirdi.Uyuyamazdım ki ben acıdan.Fakat şöyle bir gerçek var,Acımda sevgimde bir.Acı daha ağır basıyor bir yerde.Ama sevgim ondan daha ağır.Acı bunu kaldıramıyor,Sevgiye yenik düşüyor.sonuç ne biliyor musunuz? Herşey aynı ve değişen bir şey yok.Kaç heves kaldı şu kursağımda sayamadığım.Bu onu arzulamak,ona heveslenmek,onu istemek fakat hiç ulaşamamak.Her gece deli gibi dua etmek,onun sana ait olması için.Dualar iyiki var,yoksa başka bir şeye sığınamazdı ki insan.