Schaduw van de Symphony

Hoofdstuk 2: De Code van de Zwaan

Het café waar Clara en Eva elkaar ontmoetten, was klein en donker, een toevluchtsoord voor nachtelijke denkers en kunstenaars. Het was de perfecte plek om onopgemerkt te blijven terwijl ze bespraken wat Clara in het conservatorium had gevonden. Het gerinkel van kopjes en het zachte geroezemoes van gesprekken vormden een achtergrond die hen afschermde van de rest van de wereld.

Clara schoof het manuscript voorzichtig over de tafel naar Eva, die haar bril opzette en aandachtig begon te lezen. Eva's ogen volgden de lijnen van de noten, haar voorhoofd gefronst in concentratie. Het was alsof de noten een puzzel vormden die ze moest ontrafelen.

"Het is zoals ik dacht," zei Eva uiteindelijk, haar stem zacht maar geladen met betekenis. "Deze noten vormen geen traditionele melodie. Ze zijn een patroon, een code. Kijk hier—deze herhalingen volgen een wiskundige reeks. Het lijkt op de Fibonacci-reeks, maar er is iets ongewoons aan de manier waarop het is toegepast. Alsof het iets verbergt."

Clara leunde naar voren, haar ogen glinsterend van opwinding en nervositeit. "Maar waarom zou Beethoven zoiets doen? Waarom een code in muziek verbergen? Wat probeerde hij te beschermen of te onthullen?"

Eva keek op, haar blik scherp. "Er zijn legendes over componisten die verbonden waren met geheime genootschappen—vrijmetselaars, Tempeliers—die geloofden dat bepaalde kennis niet bedoeld was voor de gewone mens. Deze kennis zou verborgen zijn in kunst, literatuur, en ja, zelfs in muziek. Wat als Beethoven deel uitmaakte van zo'n genootschap, of er op zijn minst mee in contact stond?"

Clara's hart sloeg een slag over. "Dus jij denkt dat dit meer is dan een stuk muziek? Dat het een sleutel is tot... iets anders?"

"Dat is mogelijk," antwoordde Eva, haar stem nu ijziger. "Als dit inderdaad een code is, dan kan het iets onthullen wat eeuwenlang verborgen is gebleven. Maar er is ook een reden waarom het verborgen is gehouden. Mensen die naar dit soort geheimen zoeken, eindigen zelden goed."

Clara voelde een koude rilling over haar rug lopen. Ze wist dat ze met vuur speelde, maar haar nieuwsgierigheid was te sterk. Ze was te ver gegaan om nu nog terug te keren. "Wat moeten we doen? Hoe ontrafelen we deze code?"

Eva haalde diep adem en leunde achterover. "Het eerste wat we moeten doen, is meer te weten komen over de context. We moeten historische bronnen vinden die mogelijk licht werpen op wat Beethoven wist, en vooral, wie hij kende. Er moet een link zijn tussen deze symbolen en de genootschappen waarover hij hoorde. Misschien is er een oude tekst of een vergeten document dat ons kan helpen."

Clara knikte, maar haar gedachten dwaalden af naar iets anders dat Eva had gezegd. "Je zei dat mensen die naar dit soort geheimen zoeken, slecht eindigen. Weet je meer over wat er met hen is gebeurd?"

Eva bleef even stil, alsof ze haar woorden zorgvuldig koos. "Er is een incident uit 1902, hier in Wenen. Het wordt de Weense Occulte Tragedie genoemd. Een groep wetenschappers en muzikologen verdween spoorloos nadat ze onderzoek deden naar wat zij 'de Zwaancode' noemden. Sommigen zeggen dat ze op het punt stonden om iets te ontrafelen dat nooit bedoeld was om ontdekt te worden. Er werden cryptische notities gevonden, ongecontroleerde diagrammen—en er gingen geruchten dat degenen die ze vonden, in waanzin vervielen. Niemand weet precies wat er is gebeurd, maar sindsdien zijn er talloze theorieën en complotten ontstaan rondom deze gebeurtenis."

Clara voelde een golf van angst vermengd met opwinding door zich heen trekken. Dit was niet zomaar een mysterie. Dit was iets dat levens kon verwoesten—iets dat de grens tussen wetenschap en het bovennatuurlijke leek te overschrijden.

"En nu zitten wij met deze code," mompelde Clara, half tegen zichzelf. "Wat als wij dezelfde kant opgaan?"

Eva boog zich voorover, haar ogen vastberaden. "Dat is een risico. Maar we hebben een keuze. Ofwel trekken we ons terug en laten we dit rusten—of we duiken erin en ontdekken wat Beethoven zo wanhopig probeerde te verbergen. Maar als we dat doen, moeten we voorbereid zijn op wat we kunnen tegenkomen. En misschien moeten we nadenken over wie er nog meer geïnteresseerd is in dit mysterie."