Bangchan
"Son arzun nedir, Chan?" diye sormuştun bana. O zamanlar bunu "Bilmiyorum sevgilim." diye yanıtlamıştım. Şimdi ise bir cevabım var Seungmin: Neden yaptığını öğrenmek.
Kendimi biraz olsun toparlayabildiğim bir dönemde geri gelip, "Olanları unutalım, tekrar birlikte olalım. Chan, ben seni çok özledim." demiştin. Ben senin özleminle yanıp tutuşuyordum ve bunu bir aptal bile kabul etmezken ben, Bang Christopher Chan, kabul etmiştim.
Ancak sonumuz yine aynı oldu Seungmin. Hayat mottom "Bir kitabı 2. kere okusanız da sonu aynıdır." sözüydü ve Seungmin, ben bunu ilk defa sende bozmuştum. 2. kere barıştığımız o gün bir şeylerin dışına çıkmalıymışım gibi hissettim. Dışına çıktığım şey, beni, bizi bitiren şeydi.
Son arzum, sensin Seungmin. Seni son kez olsun görebilmek, seninle son kez olsun konuşmak istiyorum.
Beni neden bırakıp gittiğini merak ediyorum. Ayrılmamızdan bir gün geçmemişti, kolunda başka bir kız koridorda gülüşerek -ve bir o kadar aşık- yürürken aklından ne geçiyordu?
O çok mu güzeldi?
O kız seni kullanmıştı, zaten ondan sonra geri döndün ya bana.
Benimle ilk kez ayrılmadan önce şunu söylediğini hatırlıyorum: "Sadece bir lise aşkı. Geçici bir hevesti Chan."
Ama Seungmin, sana yemin ederim ki bizim ilişkimiz benim için sadece bir "lise aşkı" değildi. Geçici bir heves ise hiç değildi.
Seni tüm kalbimle seviyordum Seungmin. Ki, bundan hala vazgeçmedim.
Son arzun nedir diye bana sorsan, gözlerine bakıp her şeyi anlamak istemem olurdu.
Benim sana olan sevgim, saygım, aşkım çok masumdu Seungmin. Örneğin otobüs durağına eğlenerek beraber yürümek, yağmurun altında ıslanmak, birbirimize ilaç olmamız ve birlikte otobüse bindiğimizde masumca müzik dinlememiz gibi.
Sana bu hayallerimden bahsettiğimde gözlerin ışıyordu Seungmin. Hepsini yaparız, demiştin. Ama yapmadık Seungmin, hatta beni terk ettiğin gün yağmur yağıyordu ve bana mesaj atarak beni aşağı çağırmıştın.
Seninle yağmurun altında ıslanacağımızı veya dans edeceğimizi düşünmek beni o kadar heyecanlandırmıştı ki, en güzel halimle karşına çıkmıştım. Merdivenlerden aşağı inerkenki sevincimi hala hatırlıyorum.
Ama Seungmin, sen beni o gün terk ettin. Özellikle o günü mü seçtin?
Son arzum, bana neler olduğunu anlatmaktı Seungmin.
Benim sana bahsettiğim küçük ama benim için her şey demek olan hayallerimin hepsini, hepsini o kızla yaptın Seungmin. Hemde benim gözümün önünde.
Otobüse tek yürüdüğüm günlerde arkamdan o kızla el ele tutuşarak ve gülerek geliyordun, seni o hafif parfümünden anlıyordum. Ben senin o mükemmel kahkahalarını dinlerken senin bana kısa bir süreliğine baktığını hissedebiliyordum. Sevgilinle ellerinizi daha da sıkılaştırıp koşarak geçiyordunuz yanımdan. Arkanda bir yıkıntı bırakarak yaptığın bu şey, yanlıştı.
Ve Seungmin ben seni daha yeni yeni atlatabilmişken, birden karşıma çıktın. Aynı üniversiteyi hedefliyorduk ve şansa bak, aynı üniversiteyi tutturmuştuk. Tutturmamak gibi bir şansımız yoktu gerçi, ikimizde okulun birincisiydik.
Üniversite zamanı, ders arasında kampüsün banklarında birinden oturup yan üniversiteden gizlice buraya gelen Jeongin ile konuşurken birden çıkıverdin. Jeongin'e bize izin vermesini istedin, Jeongin bana baktığında bende tam bir aptal gibi sorun olmaz anlamında başımı salladım. Yanıma gelip oturduğunda, gerginliğim elle tutulacak kadar belliydi.
