သူ့လက်ဖဝါးထက်က ရတနာ [ Completed ]

Chapter 87

🤚Chapter 87

အပြန်လမ်းတွင် ကျိအန်းနဉ်က ပြောသည်။

" ကျွန်မ မနက်ဖြန် ကျောင်းပြန်တက်ချင်တယ်..."

ဝမ်ယွီက အလွန်ထောက်ခံစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းပါပြီ...”

ကျိအန်းနဥ်က မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖြင့် ပုံမှန်ဘဝသို့ ပြန်ရောက်လာလေ ပိုကောင်းလေဟု သူ ခံစားမိသည်။

ကျိအန်းနဉ် ခဏတာတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး ထပ်ပြောသည်။

" ပြီးတော့ ကျွန်မ ကျောင်းမှာ အဆောင်လျှောက်ထားချင်တယ်..."

ဝမ်ယွီက အများကြီးမစဉ်းစားဘဲ  ငြင်းလိုက်သည်။

“ ဒါတော့ မရဘူး..."

ချင်းဟွာတက္ကသိုလ် မိသားစု အဆောက်အအုံရှိအိမ်ကို ပြုပြင်မွမ်းမံထားခြင်းမရှိပါက လူနေစရာမရှိတော့ပေ။ အစပိုင်းတွင်မူ သူ့မြေးကျောင်းတက်စဥ် လာနေသော သက်ကြီးရွယ်အိုအဖွားအတွက် ကျောင်းက စီစဉ်ပေးခဲ့သော်လည်း ယခု အဖွားဆုံးပါးသွားသည့်အတွက် ကျောင်းက သူ့ကို ဤအိမ်ဆက်သုံးရန် ခွင့်မပြုတော့ပေ။

ကျိအန်းနဉ်က သူမ၏နေစရာအ်ိမ် ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။

အအဆောင်လျှောက်ထားရန် စဉ်းစားခြင်းက သူမအတွက် သဘာဝကျပေသည်။ ယခု သူမက ဝမ်ယွီ၏အိမ်နေထိုင်ခဲ့၍ ထိုနေရာတွင် ရေရှည်နေမည်ဆိုပါက အတူတူနေခြင်း ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

အဆင့်တစ်ခုသို့ရောက်ပြီးသား စုံတွဲများအတွက်ပင်လျှင် အတူတူနေထိုင်ခြင်းက သိသာသည့်ခြေလှမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်မှာ ထင်ရှားသည်။

ထို့အပြင် ကျိအန်းနဉ်နှင့် ဝမ်ယွီတို့၏ ဆက်ဆံရေးကရှုပ်ထွေးလွန်းသည်။

ပြီးခဲ့သည့်ရက်ပိုင်းတွင် ကျိအန်းနဉ်နှင့် ဝမ်ယွီတို့က တစ်အိပ်ရာတည်း တူတူအိပ်ခဲ့ကြသော်လည် အတူမနေရုံမျှမက နမ်းပင်မနမ်းခဲ့ကြပေ။

ကြီးမားသည့်ရှုပ်ထွေးမှုအလယ်တွင် သူတို့တွေက ကြေကွဲနာကျင်နေသော တောရိုင်းကောင်များသဖွယ် အခြားတစ်ယောက်ထံမှ အသက်ဓာတ်နှင့် နွေးထွေးမှုကို ရှာဖွေနေခဲ့ပြီး သူတို့အချင်းချင်း အသက်ရှင်နေထိုင်ရန် အချင်းချင်းထောက်ပံ့ပေးခဲ့ကြသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ထိုကိစ္စများကို  ကျော်လွန်ပြီးနောက်တွင် သူတို့က အစစ်အမှန်ဘဝကို ပြန်ရောက်လာကြပြီး နှစ်ယောက်လုံးက ချစ်ရသူများသေဆုံးရသည့် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးနှင့် ဝမ်းနည်းခြင်းများကိုသယ်ဆောင်နေခဲ့သည်။