short Novel-(enhypen)🔞

niki×jungwon🔞

Jungwon:bottom
Niki:Top
(រឿងនេះជាប្រភេទរឿងខ្នាតខ្លីមានតែប៉ុន្មានភាគប៉ុណ្ណោះ។
បម្រាម:សម្បូរឈុត១៨+)
_________________________
«ផ្ដាំទៅអ្នកប្រុសធំផងថាខ្ញុំនឹងយកប្អូនប្រុសលោកទៅហើយ».....
នីគីផ្ដាំទៅអ្នកបម្រើដែលត្រូវគេវាយឲ្យដួលអម្បាញ់មិញនេះដើម្បីឲ្យគេទៅប្រាប់លោកម្ចាស់របស់គេថា ខ្លួននឹងយកក្មេងប្រុសដែលកំពុងសន្លប់ក្នុងរង្វង់ដៃម្នាក់នេះទៅជាមួយ។
______________________________
ជុងវ៉ុន«លោកជាអ្នកណា?ហេតុអីនាំខ្ញុំមកទីនេះ?»ក្មេងប្រុសតូចដែលបានភ្ញាក់ពីការសន្លប់អស់រយៈពេលជាង២ម៉ោងនោះក៏បានដឹងខ្លួនហើយក៏ដឹងខ្លួនថាមានគេចាប់ខ្លួនមកដើម្បីអ្វីក៏មិនដឹង !!!
នីគី«បងប្រុសរបស់ឯងបានឲ្យឯងមកយើង ដើម្បីដោះដូរជាថ្នូរដែលគេបានខុសសន្យា»ស្របជាមួយពាក្យកុហកប៉ុន្មានម៉ាត់នេះធ្វើឲ្យក្មេងតូចដែលមិនដឹងរឿងនោះមានការភិតភ័យជាខ្លាំង
ជុងវ៉ុន«លោកចង់បានន័យថាបងប្រុសខ្ញុំបោះបង់ខ្ញុំឬ?»រាងតូចចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លួនញ័រ ដូចសត្វលង់ទឹកដែលមិនអាចរកច្រាំងបាន។
នីគី«កុំទាន់ភ័យអី យើងមានលក្ខខណ្ឌមួយបើឯងយល់ព្រមឯងអាចត្រឡប់ទៅរកបងប្រុសរបស់ឯងវិញបាន»នីគីយកចង្អុលដៃដាក់លើបបូរមាត់ជុងវ៉ុនថ្នមៗមិនឲ្យគេនិយាយដោយគ្រាន់តែបញ្ជាក្បាលគេប៉ុណ្ណោះជុងវ៉ុនក៏ងក់ក្បាលព្រោះគេមិនចង់រស់នៅជាមួយមនុស្សប្លែកមុខនោះឡើយ ទ្រាំសាកលេងមួយដៃសិនចុះឲ្យតែបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ
នីគីញោចចុងមាត់បន្តិចបែបទំនងពេញចិត្តណាស់ហើយដែលរាងតូចយល់ព្រមបែបនេះ មិនរង់ចាំយូរនីគីក៏បានឲ្យរាងតូចដោះសម្លៀកបំពាក់គេចេញឲ្យអស់ដោយមិនឲ្យសេសសល់អ្វីបិតបាំងនោះទេ។
ជុងវ៉ុន«ល-លោក?នេះលោកឆ្កួតឬ?»គេគ្រាន់តែឮភ្លាមនាយតូចកាន់តែខ្លាចខ្លាំងឡើងៗ នេះសុខៗចង់មកលេងស្អីបែបហ្នឹង។
នីគី«បើមិនលេងបែបហ្នឹងទេ ឯងនឹងត្រូវរស់នៅជាមួយយើងរហូតហើយក្មេងតូច ហើយពេលនោះឯងច្បាស់ជាត្រូវធ្ងន់លើសនេះ»ម្រាមដៃវែងបានឈោងទៅទាញខ្នោះដៃនៅភ្ជួរក្បែរក្បាលដំណេកទំនងបម្រុងយកមកចងប្រសិនបើគេរឹងទទឹក។
ជុងវ៉ុន«ខ្ញុំមិនធ្លាប់ ខ-ខ្ញុំមិនចេះ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើ»
បបូរមាត់ប្រែជាស្លេកស្លាំងព្រោះការភ័យខ្លាច
គេចាប់ផ្ដើមនិយាយលែងដឹងអី ឯនីគីឃើញអាការៈបែបនោះក៏និយាយលួងលោម
នីគី«វាមិនពិបាកទេ យើងជាអ្នករ៉ាប់រងឯឯងជាអ្នកទទួលភាពសុខស្រួល ពេលនោះឯងនិងយើងក៏មានសេចក្ដីសុខប្រៀបបីដូចជាឡើងឋានសួគ៌អញ្ចឹង»នីគីបង្ហាញកាយវិការផងនិងរ៉ាយរ៉ាប់ផង តែនោះកន់តែបំភ័យរាងតូចលើសដើម
នីគី«កុំភ័យ វាមិនឈឺទេ ឯងនឹងមិនឈឺដរាបណាឯងថ្ងួចថ្ងួរនិងព្យាយាម-»
ជុងវ៉ុន«ឈប់និយាយទៅ ខ្ញុំគិតថាលោកមានបញ្ហាប្រសៃសាទហើយ លោកអាចធ្វើរឿងនេះបានយ៉ាងម៉េចខ្ញុំមិនមែនជាស្រី»ជុងវ៉ុនប្រឆាំង គេមិនអាចធ្វើរឿងនេះបានឡើយជាពិសេសមនុស្សចម្លែកមុខ
នីគី«បើឯងនិយាយពាក្យនេះម្ដងទៀតយើងនឹងសម្លាប់ឯងចោលមិនខាន»ទឹកមុខគេប្រែជាកំណាចដូចបិសាចភ្លាមៗ គេក៏ឈប់និយាយរួចក៏ដើរទៅបើកទូរយករបស់ម្យ៉ាងចេញមក
ជុងវ៉ុន«លោកយកច្រវ៉ាក់មកធ្វើស្អី?»នាយតូចស្លន់កហរោយពេលឃើញនីគីកាន់ច្រវ៉ាក់នោះមកក្បែរគេ
នីគី«យកមកចងឯងហ្នឹង!»ថារួចនីគីក៏ទាញជើងស្ដាំរបស់រាងតូចមកដាក់ច្រវ៉ាក់និងចងភ្ជាប់ទៅនឹងតម្ពក់នៅជញ្ជាងម្ខាងទៀត
ជុងវ៉ុន«ដោះវាចេញទៅកុំចងខ្ញុំអី ខ្ញុំមិនមែនជាសត្វដែលគេអាចចងបាននោះទេ លោកលែងខ្ញុំ»ទោះជាប្រឹងស្រែកយ៉ាងណាវាក៏មិនបានធ្វើឲ្យនីគីម្នាក់នេះអាណិតដែរ
នីគីដោះសម្លៀកបំពាក់គេចេញអស់ដោយទុកកន្សែងបិទបាំងផ្នែកខាងក្រោម រួចក៏ទៅចាត់ការសម្លៀកបំពាក់ជុងវ៉ុនម្ដង ឯជុងវ៉ុនប្រុងរើ នីគីក៏ដាក់មួយឃ្លាធ្វើឲ្យនាយមិនហ៊ានកម្រើកខ្លួនបន្ត។
នីគី«ជ្រើសរើសទៅថាចង់ស្លាប់ដោយវេទនាឬក៏ព្រមនៅស្ងៀមស្ដាប់តាមយើង?»
ជុងវ៉ុនមានការអាម៉ាស់ជាខ្លាំងក្រោយពេលដែលគេសល់តែខ្លួនគ្មានអ្វីបិទបាំងសូម្បីតែ...របស់ខ្លួន។ នីគីក៏ចាប់ផ្ដើមទៅបើកកាម៉េរ៉ាដែលបង្កប់ក្នុងបន្ទប់ព្រោះជុងវ៉ុនមិនដឹងទេថានីគីគិតចង់ធ្វើអ្វីឲ្យប្រាកដនោះ។
រាងកាយសដូចសំឡីបូករួមជាមួយរូបរាងដ៏គួរឲ្យទាក់ទាញបានអូសទាញអារម្មណ៍នីគីឲ្យកាន់តែក្ដៅគគុកចង់តែបង្កាត់ភ្លើងភ្លាមតែម្ដង។
ជុងវ៉ុន«ល-លោក ខ្ញុំខ្លាចពិតមែន ខ្ញុំមិនដឹងថាតើវានឹងដំណើរការយ៉ាងណានោះទេ»រាងតូចនិយាយបន្លប់ព្រោះថាពេលនេះនីគីកំពុងតែខិតមកជិតមុខគេហើយ~~~~
ជុប!!!! នីគីបានថើបថ្នមៗលើបបូរមាត់តូចរបស់រាងតូច ឯដៃកំពុងតែរវាមពេញរាងកាយធ្វើឲ្យសាមីខ្លួនមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកចិត្តឡើយ។
ជុងវ៉ុន«អ្ហឹម~~~ហឹម~~~~~»រាងតុចបញ្ចេញសម្លេងគ្រហឹមតិចៗនៅបំពង់ក ពេលនេះគេហាក់ពិបាកដកដង្ហើមណាស់ព្រោះរាងក្រាស់មិនព្រមដកថយសោះ
នីគីថើបដេញចុះមកក្រោមឯកន្សែងរបស់គេក៏បានរបូតចេញអស់ដែរ ធ្វើឲ្យឃើញ...បង្ហាញពេញចំពោះភ្នែកទាំងគូររបស់ជុងវ៉ុន។
តែនោះមិនមែនជាអ្វីដែលសំខាន់ឡើយព្រោះថាភាពសំខាន់គឺថា~~~នីគីបានត្របាក់លេបបបូរមាត់របស់រាងតូចទៅហើយ~~
នីគី«ហឹម~~~~»
ជុងវ៉ុនបិតមាត់ព្រោះខ្លាចសម្លេងថ្ងូរគេលេចឮមកក្រៅដូច្នេះគេត្រូវតែទ្រាំព្រោះវាជារឿងគួរឲ្យខ្មាសណាស់។
រួចរាល់ឬនៅ???
នីគីបញ្ចប់ការងារហើយក៏ទុកពេលឲ្យជុងវ៉ុនសាកល្មងម្ដង។ នីគីក្រោកឈររួចកទាញជុងវ៉ុនមកផ្អឹបរួច...ចូលមាត់គេតែម្ដងដោយមិនខ្វល់ថារាងតូចមិនហ៊ានឬយ៉ាងណានោះទេ
នីគី«គ្រាន់តែធ្វើតាមដូចដែលយើងធ្វើមិញនេះ វាពិបាកត្រង់ណា?»នាយរាងតម្លើងសម្លេងបន្តិច ឯជុងវ៉ុនឮហើយក៏ព្យាយាមសម្រុកតាមទាំងគ្មានបទពិសោធន៍និងជំនឿចិត្ត។
នីគី«អ្ហា៎~~ល្អណាស់~~ធ្វើបានល្អ»បន្ទាប់ពីជុងវ៉ុនរៀនឆាប់ចេះនីគីក៏មានអារម្មណ៍ឡើងវិញរហូតដល់ចំណុចកំពូល
ភឹប!!!!
រាងក្រាស់រុញច្រានអ្នកម្ខាងទៀតឲ្យដឹកលើពូវិញរួចក៏ឡើងទ្រោបពីលើ។
នីគី«យើងទ្រាំលែងបានហើយ »ដោយសារតែកម្ដៅកំពុងតែកើនឡើង អារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលក៏កាន់តែស្ទុះឡើង នីគីក៏ចាប់កាន់ភាពរឹងមាំស៊កចូលក្នុងប្រហោងតូចមួយដែលគេត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់
ជុងវ៉ុន«អ្ហាស៎~ល-លោកខ្ញុំឈឺ-ឈឺណាស់»រាងតូចភ្លាត់សម្លេងថ្ងូរចេញមកព្រោះអ្នកខាងលើមិនផ្ដល់ដំណឹងជាមុន ស៊កដាក់ទាំងមិនប្រណីដល់អ្នកខាងក្រោម
នីគីចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាទៅមកៗតាមដែលអារម្មណ៍ត្រូវការ នាយចាប់ផ្ដើមសាប់ញាប់ស្អេញដោយស្ទើរតែអស់ខ្យល់ដង្ហើមម្ដងៗ។
ជុងវ៉ុន«អ្ហាស៎~~អ្ហឺស~~អា~~~~»
នីគី«អ្ហា៎~~~អ្ហឹក~~អ្ហឺស~~»
សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរបានលាន់ឮពាសពេញផ្ទៃបន្ទប់មិនឲ្យដាច់មិនឲ្យបាត់សម្លេង រហូតសល់តែសម្លេងខ្យល់ដង្ហើមហត់ឃឃូសរបស់ពួកគេទាំងពីរ។
ផ្ទៃមុខខ្លួនប្រាណសុទ្ធតែញើសព្រោះតែទើបបញ្ចប់ភារៈកិច្ចយ៉ាងស្វិតស្វាញមុននេះ។ ជុងវ៉ុនគេងលក់មិនដឹងខ្លួនព្រោះតែបាក់កម្លាំងខ្លាំងឯនីគីគ្មានបញ្ហាប្រសិនបើក្មេងម្នាក់អាចទ្រាំបានតាមចំណង់របស់ខ្លួននោះ។
ម៉ោង៤ទាបភ្លឺខណៈដែលរាងតូចកំពុងលង់លក់លើគ្រែ នីគីបានដកកាម៉េរ៉ាមកមើលទាំងញញឹមចុងមាត់។
នាយចុចSaveយកវីដេអូនោះទុកហើយក៏ដើរទៅខលទូរស័ព្ទជាមួយនរណាម្នាក់។
នីគី«បើមិនចង់ឲ្យវីដេអូបែកធ្លាយទេនោះ ប្រគល់គេឲ្យយើងតាមសម្រួលឬក៏ចង់ឲ្យយើងសម្លាប់គេនោះក៏តាមចិត្ត »
«ដោះលែងប្អូនរបស់យើង ឯងយកអីក៏យកចុះតែដាច់ខាតជុងវ៉ុនមិនពាក់ព័ន្ធ»
នីគី«ឆឹស!!!លោកម្ចាស់ លោកម្ចាស់ពិតជាក្លាហានណាស់តែក្លាហានយ៉ាងណាក៏គេចមិនផុតពីក្លាហែកនោះទេ»នីគីតប
«នីគីរឿងបងស្រីឯងគឺជារឿងរវាងយើងនិងនាង ហេតុអីឯងអូសទាញជុងវ៉ុនចូល គេនៅក្មេងថែមទៀតផង»
នីគី«អាយុ១៨ឆ្នាំក្មេង?ឆឹសចុះកាលដែលឯងរំលោភបងស្រីយើងទាំងដែលគាត់ទើបតែមានអាយុ១៧ឆ្នាំនោះ?ឯងចាំទេ?»
នីគីស្រែកខ្លាំងៗដែលធ្វើឲ្យខ្ទ័រពេញបន្ទប់ សូម្បីតែជុងវ៉ុនក៏ភ្ញាក់មកដែរ តែគេក៏គេងលក់ទៅវិញព្រោះខ្សោយពេក។

ដាក់មួយភាគហ្នឹងហើយបាបធ្ងន់កម៉ង
សរសេរបែបប្រញាប់ៗបើមានខុសអរាវិរុទ្ធត្រង់ណា
សូមអភ័យទោសទុកជាមុន

សូមរង់ចាំភាគបន្ត....
Vote and comm