short Novel-(enhypen)🔞

ភាគទី2:/wonki/

ព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗរាងកាយដែលបានគេងលង់លក់ក៏បានចាប់ដឹងខ្លួនឡើង។
«ហឹម~~~»សម្លេងគ្រហឹមចេញពីបំពង់របស់នាយល្អិត ដែលកំពុងច្រត់ដៃងើបអង្គុយ។
«ហេតុអីក៏ដូចជាឈឺត្រង់ប្រឡោះភ្លៅម្លេះ?»នាយគិតក្នុងចិត្តគ្រាន់តែប៉ុណ្ណេះរូបភាពកាលពីយប់មិញទាំងអម្បាលមាណបានលេចឡើងពេញខួរក្បាលគេ សម្លេងគេស្រែកថ្ងូរ រូបភាពដែលនីគីនិងគេធ្វើកាលពីយប់មិញគឺជាការពិត!គេមិនបានយល់សប្តិអីទេ វាជាការពិតសូម្បីតែពេលនេះក៏គេមិនមែននៅបន្ទប់គេដែរ គេក្រោកមកគឺនៅបន្ទប់អ្នកផ្សេង។
ជុងវ៉ុនរំកិលខ្លួនចុះដើររកមើលនីគីក៏ឃើញថាគេដេកនៅលើសាឡុងខាងក្រៅបន្ទប់
ដោយឃើញបែបនោះនាយក៏មានគំនិតរត់គេចព្រោះជាឱកាសល្អបំផុតហើយ តែ...
ក្រឹកៗ....ក្រឹកៗ
ច្រវ៉ាក់ជើងគឺនៅជាប់នៅឡើយគេអាចចេញទៅបានត្រឹមមាត់ទ្វារបន្ទប់នេះប៉ុណ្ណោះ កំពុងគិតចុះគិតឡើងនីគីក្រោកពីពេលណាក៏មិនដឹងក៏បានមកឈរក្រោយខ្នងគេបាត់ទៅហើយ
នីគី«ចង់លួចរត់មែនទេ?ឯងរត់មិនរួចទេ ព្រោះពេលនេះបងឯងឲ្យឯងមកយើងហើយ»នីគីឱនទៅខ្សឹបក្បែរគុម្ពត្រចៀករាងតូចថែមទាំងសើចខ្លាំងៗទាំងពេញចិត្ត
ជុងវ៉ុន«លោកបោកខ្ញុំ?នេះលោកថានឹងឲ្យខ្ញុំទៅផ្ទះវិញនោះ~~»កែវភ្នែកទាំងគូរចាប់ផ្ដើមមានទឹកសន្សើមដក់ កែវភ្នែកនោះបង្ហាញពីការឈឺចាប់និងការខកចិត្តជាខ្លាំង វារឹតតែធ្វើឲ្យនីគីនឹកគិតដល់បងស្រីខ្លួន តើគាត់ឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា~~
នីគី«វាមិនមែនជាពេលដែលឯងត្រូវយំទេ»នីគីងាកមកចាប់អារម្មណ៍ជុងវ៉ុនវិញ ដោយចាប់ទាញកដៃគេអូសទៅលើគ្រែ រួចចាប់សម្រាតខោក្នុងចេញជាមួយអាវស្ដើងល្ហៀកដែលគេបានជួយបិតបាំងឲ្យ។
ជុងវ៉ុន«លែងខ្ញុំចង់ធ្វើស្អីទៀត?លែងទៅអាមនុស្សថោកទាប»
ផាច់!
បាតដៃបានទះថ្ពាល់នីគីយ៉ាងក្រហមងាល តែនីគីមិនបានតបទៅវិញទេ ព្រោះគេនឹងសងសឹកវិញដោយវិធីផ្សេង។
នីគីក្រោកដើរបើកទូរជាថ្មីជាមួយនឹងប្រអប់ថ្នាំម្យ៉ាង រួចយកមកច្រកក្នុងមាត់ជុងវ៉ុនហើយក៏ដើរចេញទុកឲ្យជុងវ៉ុននៅទីនោះទ្រាំទ្រនឹងឥទ្ធិពលថ្នាំសម្រើបនោះ ៊តែម្នាក់ឯងដោយគេទៅអង្គុយមើលតាមកាមេរ៉ាដែលបានទុកសម្រាប់ថត។
ភ្នែករបស់គេសម្លឹងទៅអេក្រង់មិនព្រិច ថែមទាំងញញឹមយ៉ាងរីករាយទៀតផង ។
ងាកមើលអ្នកខាងក្នុងវិញចាប់ផ្ដើមបែកញើស កម្ដៅក្នុងខ្លួនចាប់ផ្ដើមភាយឡើង ដោយសារតែថ្នាំសម្រើបនេះមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងពេក ធ្វើឲ្យរាងតូចពិបាកទប់ទល់ បានត្រឹមតែដេកហូរទឹកភ្នែក។
ជុងវ៉ុន«អ្ហឹក~~បងប្រុសជួយខ្ញុំផង~~អ្ហឺស~~អាស៎~~បងប្រុស~~ខ្ញុំពិបាកណាស់~~~»រាងតូចរមួលខ្លួនទៅមក គេមិនដឹងថាគួរគិតយ៉ាងណាទេព្រោះមិនអាចបញ្ឈប់បាន បានត្រឹមស្រែកចាចពេញបន្ទប់តែឯង។
មួយសន្ទុះក្រោយមកនីគីក៏បានដើរចូលមក
នីគី«ស្រួលខ្លួនទេ?»នីគីសួរបញ្ឈឺព្រោះថាគេដឹងច្បាស់ថាវាពិបាកប៉ុណ្ណា តែគេបែរជាសួរបែបនេះទៅវិញ
ជុងវ៉ុនមិនមាត់ព្រោះគេស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ទៅហើយ ថែមទាំងត្រូវមកប្រឈមមុខនឹងនីគីទៀត ។ ដោយឃើញអ្នកម្ខាងទៀតមិនតបនីគីក៏បន្ថែម~~
នីគី«មើលទៅឯងគ្មានក្ដីសុខទេប្រសិនបើគ្មានយើងនោះ»ថារួចនាយក៏ចាប់ទាញកញ្ចឹងកគេឡើងមកប្រថាប់បបូរមាត់ពីលើ បឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗរហូតដល់បបូរមាត់រាងតូចហូរឈាមរឹមៗ
នីគីសម្រុកមករកផ្នែកខាងក្រោមនឹងបានស៊កភាពរឹងមាំចូលទោះអ្នកខាងក្រោមអង្វរយ៉ាងណាក្ដីក៏គេមិនខ្វល់។
ជុងវ៉ុន«កុំអីសុំអង្វរ~~ខ្ញុំអ្ហឹក~~អ្ហឺស~~»និយាយមិនទាន់ផុតក៏ជំនួសដោយសម្លេងថ្ងូរវិញ ជុងវ៉ុនមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុនក្រោយពេលដែលនីគីបានចូលមកជួយបង្គ្រប់កិច្ច ទាំងដែលមុននេះគេពិបាកក្នុងខ្លួនដូចកំពុងត្រូវការអ្វីម្យ៉ាងអញ្ចឹង។
ជុងវ៉ុន«លោក~~~អឺស~~លឿនតិច~~លឿនជាងនេះ~~»ដោយសារតែកំពុងឡើងដល់ចំណុចកំពូលរាងតូចក៏ភ្លេចគិតពីអ្វីទាំងអស់។
នីគី«ល្អណាស់~~អ្ហឺ~~អ្ហឺស~~អា~អស្ចារ្យណាស់»
នីគីបន្ថែមល្បឿនតាមការសំណូមពររបស់រាងតូច ដែលធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែរោលរាលជាងមុន។ ដៃជុងវ៉ុនខ្ញាំពូកទប់លំនឹង ញើសដាបពេញរាងកាយទោះជាម៉ាស៊ីនត្រជាក់ក៏មិនអាចជួយបំបាត់ភាពរោលរាលនេះបានដែរ។
ជុងវ៉ុន«ល-លោក!បានហើយខ្ញុំហត់ណាស់ ខ្ញុំសុំអង្វរ»រាងតូចខ្សោះល្វើយព្រោះគេមិនទាន់បានអ្វីចូលពោះតាំងពីយប់មិញម្លេះ
នីគី«ឯងគ្មានសិទ្ធតវ៉ាទេ យើងនឹងឈប់បើយើងចង់ បើឯងចង់ឈប់ឯងនឹងត្រូវលេបថ្នាំនោះកំដរយើងទៀត»នីគីក៏បានក្រោកយកថ្នាំសម្រើបឲ្យជុងវ៉ុនផឹកព្រោះគេត្រូវតែបន្តរហូតដល់នីគីអស់អារម្មណ៍។
ជុងវ៉ុន«ទេ~~ខ្ញុំហត់ណាស់លោកសុំអង្វរខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេហុឹកៗៗ»ភ្នែកទាំងពីរក៏បានជ្រាបទឹកភ្នែកចេញមក ទោះជាយ៉ាងណាក៏នីគីមិនព្រមអាណិតឡើយ
នីគី«លេបវាទៅ~~»នីគីញុកថ្នាំចូលទៅក្នុងមាត់ជុងវ៉ុននិងថើបលើមាត់រាងតូចព្រោះខ្លាចថាគេខ្ជាក់វាចេញមកវិញ។
ជាតិថ្នាំក៏ចាប់ផ្ដើមប្រតិកម្មមិនប៉ុន្មាននាទី នីគីក៏រហ័សគ្រប់គ្រងលើរាងកាយនោះម្ដងទៀត ឯរាងតូចបានត្រឹមតែថ្ងូរសម្លេងនិងសម្រក់ទឹកភ្នែកដោយការអាណិតស្រណោះខ្លួនឯងដែលត្រូវមកជួបមនុស្សព្រៃផ្សៃបែបនេះ។
~~~~
បន្ទាប់ពីចំណង់កាមរសាត់ផុតទៅថែមទាំងអស់កម្លាំងនីគីក៏បានដោះលែងរាងកាយរាងតូចឲ្យមានសេរីភាពវិញ ទាំងដែលគេបានលង់លក់សារជាថ្មី។
ម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់ហើយ រាងតូចក៏មិនទាន់បានញ៉ាំអ្វីដែរ គិតឃើញត្រង់នេះភ្លាមនីគីក៏បើកឡានទៅទិញអាហារខ្លះទុកឲ្យរាងតូចដោយផ្ទាល់។
នីគី«រៀបចំអាហារនេះឲ្យក្មេងរបស់យើងនៅពេលគេដឹងខ្លួន ចំណែកឯរឿង ជុងហាត្រូវទៅចាត់ការគេយប់នេះ ។ យក ខ្សែអាត់វីដេអូដែលបានថតនោះទុកឲ្យស្រួលបួលផង »បន្ទាប់ពីបញ្ជាទៅកូនចៅហើយនីគីក៏ឡើងទៅរកសម្រាកនៅបន្ទប់មួយផ្សេងទៀត។
ពេលយប់ឡើងកូនចៅនីគីក៏បានរៀបចំតាមអ្វីដែលនីគីចង់បាន~~ដោយចាប់ខ្លួន ជុងហាដែលជាបងប្រុសជុងវ៉ុនមកមើលការសម្ដែងពិសេសរបស់គេ។
នីគីនាំជុងវ៉ុនមកកាន់បន្ទប់ងងឹតមួយដែលមានជុងហានៅទីនោះទាំងមានខ្សែរចងជាប់កម្រើកមិនបាន។ គ្រាន់តែឃើញប្អូនភ្លាមបេះដូងគេស្ទើរតែប្រេះបែក ឯជុងវ៉ុនក៏ដូចគ្នាគេស្ទុះទៅរកជុងហាតែនីគីក៏ចាប់ជាប់ថែមទាំងសង្កត់សម្ដីដាក់គេ
នីគី«នៅឲ្យស្ងៀមបើចង់ឲ្យបងប្រុសឯងមានជីវិតត្រូវតែស្ដាប់តាមយើង ហាមជំទាស់ដាច់ខាតបើមិនចឹងទេ~»ដៃរបស់គេចាប់ទាញកាំភ្លើងមកហើយសំដៅទៅជុងហា ដែលធ្វើឲ្យជុងវ៉ុនងក់ក្បាលយ៉ាងលឿនព្រោះបារម្ភពីបងប្រុស។
ជុងហា«នីគីដោះលែងប្អូនយើងទៅបើឯងចង់សងសឹកក៏សងសឹកយើងតែម្នាក់បានហើយ កុំធ្វើអីជុងវ៉ុនយើងអង្វរ»ទឹកភ្នែកគេហូរស្របពេលអង្វរក.នីគីតែសួរថានីគីស្ដាប់តាមដែរទេ?
នីគី«យើងរង់ចាំថ្ងៃនេះមកដល់ហើយ ចង់ឲ្យយើងបោះចោលងាយៗចឹងឬ?ណាមួយយើងមិនទាន់ឲ្យឯងបានឃើញសម្លេងថ្ងូររបស់ប្អូនឯងផង~»នីគីងាកមកញញឹមដាក់ជុងវ៉ុនដែលមានទឹកភ្នែកដាបពេញថ្ពាល់ គេភ័យខ្លាចនិងខ្មាសអៀនជាខ្លាំងដែលត្រូវបុរសនៅចំពោះមុខធ្វើការជាន់ឈ្លីគេទាំងដែលគេមិនដឹងរឿងអ្វីសោះ។
នីគី«កុំបារម្ភអីបងនឹងផ្ដល់ក្ដីសុខឲ្យអូនដូចដែលបងប្រុសអូនធ្វើចំពោះបងស្រីបងហ្នឹងណា!»ថាចប់វីដេអូដែលនាយថតកាលពីយប់និងព្រឹកមិញក៏បានលេចឡើងតាមរយៈការបញ្ចាំងស្លាយដែលធ្វើឲ្យជុងហាក៏ដូចជាជុងវ៉ុនមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង។ វីដេអូដែលនីគីនិងជុងវ៉ុនកំពុងតែមានអីៗជាមួយគ្នា សម្លេងថ្ងូររហឹសរបស់ពួកគេឮខ្ទ័រពេញត្រចៀក ជុងវ៉ុនយកដៃខ្ទប់ត្រចៀកទាំងអាម៉ាស ស្របពេលដែលនីគីញញឹមយ៉ាងពេញចិត្ត។ ជុងហាអាណិតប្អូនក្រៃលែងដែលត្រូវមកទទួលទោសទាំងដែលគេមិនបានធ្វើទៅវិញ~~~
ជុងវ៉ុន«បានហើយ ខ្ញុំមិនចង់ឮមិនចង់រំលឹកពីវាទៀតទេ ហ៊ឹកៗបានហើយ » ភាពឈឺចាប់ដែលចាប់ផ្ដើមត្រឹមរយៈពេលខ្លី វាជារឿងដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបំផុត......
_________________

សុំទោសរាល់ការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ 🙏🏻
រង់ចាំភាគបន្ត-
vote and comm💗☺️