ทำไมชีวิตของผมในโลกนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆกันนะ

Chapter 2 : ของกินกับเควส

      "ข้าอยู่สูงกว่าเจ้า! สไลม์จิ๋ว!" ผมพูดพร้อมชี้กิ่งไม้ไปหาสไลม์ที่กำลังค่อย ๆ กระโดดอย่างช้า ๆ มาหาผม

      "อย่าหมายลอง!!" ตัวผมตอบกลับพร้อมหันหลังชี้กิ่งไม้ไปทางตรงข้ามกับทางที่ผมชี้

      * ไอ้นี่บ้าแน่ๆ * สไลม์คิด

      "ว่ากันว่าสกิลที่โหดที่สุดมักจะลงท้ายด้วยทมิฬ!...รับไปซะ ดาบทมิฬ!!!!!"

      [ ทมิฬซี้แหงแก๋ซะแล่ว ]

      [ ไปเกิดซะไป ชู่วๆ ]

      ไม่เห็นจะเหมือนในอนิเมะหรือมังงะเลยง่า! แล้วไหนจะไอ้คำพูดของระบบนั่นมันอะไรก๊าน!!

      < Lucky lvl.0 >

      < HP 20 M.1,999 B >

      "ท่าทางไปตายเรื่อยๆ คงไม่เป็นผลดีแน่" ผมพูดพึมพำกับตัวเอง "ลองเปลี่ยนเป็นสำรวจหมู่บ้านดูดีกว่า"

      < ค่าความหิว : 79 ค่ากระหายน้ำ : 67 >

      ...ลืมดูไปเลยแหะ ว่ามีค่าพวกหิวข้าวหิวน้ำด้วย ลองเริ่มจากหาอะไรลงท้องดีกว่า อาจจะมีอะไรน่ากินก็เป็นได้!

      (ณ ร้านอาหารใกล้ๆ)

      { สไลม์ผัดเผ็ด 500 เหรียญ B

        ต้มจืดสไลม์ 300 เหรียญ B

        สเต็กสไลม์ 800 เหรียญ B

        สลัดสไลม์ 400 เหรียญ B

        สไลม์แดดเดียว 200 เหรียญ B }

      เมนูไรวะเนี่ย!

      (ร้านอาหารอีกแห่ง)

      { สไลม์จับช่าย 500 เหรียญ B

        สไลม์สองแดด 500 เหรียญ B