Nasılsın hayatım? Pardon hayatım dedim sana, ee dil alışkanlığı olmuş. Hayatımı yıkıp giden birine nasıl hayatım diyebilirdim ki yoksa. İyi misin? Bensiz hayatın nasıl? Mutlu musun? Huzurlu musun? Gülüyor musun tıpkı bana güldüğün gibi artık?Geziyor musun? Benimleyken hep dondurma yerdin peki şimdide yiyor musun? Hep salıncakta sallardım ya hani seni, artık sallanıyor musun? En çokta o sahilde oturup denizin gökyüzüyle birleşmiş maviliğini izlerdik ya hani, peki şimdi oturuyor musun? Bunların hiç birini bilmiyorum. Neler yaptığını, nerelerde gezdiğini, gülüyor musun, ağlıyor musun hiç birini. Daha doğrusu sen ağlamazsın, ağlayamazsın. Sen anca ağlatmayı bilirdin en çok. Hep ince giyinirdin, çarçabuk hasta olurdun, hasta mısın? Üşüyor musun? Ben çok üşüyorum. Hani beni kışın ortasında bırakıp gittin ya, işte o günden beri üşüyorum ben hiçte ısınamadım. Ellerim buz hala, kalbim kırık, dökük, yıkık. En çokta saçlarınla şimdi benim yerime kim oynuyor merak ediyorum. Buldun mu hemen birisini? Neyse sana şuan sinirli değilim öfkemi başka bir zamana saklıyorum, belkide bir gün volkan olur patlarım. Sadece nasıl olduğunu merak ettim bugün. Benden sonra hayatının nasıl gittiğini merak ettim. Benim hayatımı sormana gerek bile yok çünkü ben hayatımı beni bıraktığın günde bırakmıştım. Hayatım yok benim artık. Nasılsın sevgilim? Bak yine sevgilim dedim sana kahretsin. İnsan birine defalarca kurduğu kelimeyi bile söküp atamıyor kolay kolay, peki ben seni nasıl atayım? Neyse anlaşıldı sen hayatında mutlusun, huzurlusun, baksana beni bile artık kaăle almıyorsun. Bana söylediğin sözleri kolayca gidip birilerinede söyle sen. Artık ben gidiyim son olarak beni öldürdün ya o kış günü, Nasılsınız katilim mutlu musunuz hayatınızdan..?
