(Uni)
လွှမ်းလည်းကျောင်းပြင်ကိုအရောက် Hunter
လည်းအရောက် အချိန်ကွက်တိဖြစ်သွားသည်။
ထမင်းချိုင့်လေးကိုင်ကာ ပြုံးပြီး သူ့ဆီလှမ်း
လျှောက်လာတဲ့Hunterရဲ့ပုံလေးက
လွှမ်းအက္ခရာရဲ့ ရင်ထဲကိုလေပြေအေးလေးဖြတ်
တိုက်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။
အဖြူရောင်တီရှပ်ပွပွကိုမှ ဆင်ဆွယ်ရောင်ဒူးပြဲ
ဘောင်ဘီနဲ့တွဲဝတ်ထားတဲ့ Hunterက ချစ်ဖို့
ကောင်းလွန်းသည်။
"ကိုကို Hunterနောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါ
တယ်"
"နောက်မကျပါဘူး လာ ကန်တင်းကိုသွားရအောင်"
အမြဲတမ်းကန်တင်းမှာပဲစားပြီး ထမင့်ချိုင့်မထည့်တတ်တဲ့လွှမ်းက Hunterရဲ့သဘောအတိုင်း
လိုက်လျောပေးခ့ဲသည်။
Hunterကိုခေါ်သွားတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံး
မိန်းကလေးတွေသာမက ယောကျာ်းလေးတွေ
ရဲ့ အကြည့်တွေက သူ့ညီHunterအပေါ်ကိုသာ
စုပုံကျလာသလိုပဲ။ စိတ်ထဲတော့သိပ့်မကျေနပ်
သလိုနဲ့ နေရတာအဆင်မပြေလှပေ။ အကြည့်ခံ
နေရတာ Hunterလေးဆိုပေမဲ့ နေရခက်ပြီးဘဝင်
မကျတာက သူဖြစ်နေသည်။
ကန်တင်းကိုလည်းရောက်ရော ရှေ့ဝိုင်းထိုင်နေတဲ့
ခန့်ရသော်တို့ကိုခေါ်ဖို့ပြင်လိုက်တဲ့အချိန် အတန်းထဲက Queenဖြစ်တဲ့ ရွှေမှုံဆိုတဲ့ကောင်မလေး
က Hunterကိုနူတ်ဆက်လာခဲ့သည်။ မနေ့ကမှ
မြန်မာပြည်ရောက်လာတဲ့Hunterလေးနဲ့ ရွှေမှုံက
ဘယ်လိုခင်သွားတာလဲ။
"Hey You တို့ကိုမှတ်မိလား? ဟိုတစ်နေ့ကမင်းနဲ့
တိုက်မိတဲ့တို့ကို"
"အာ......Sorry ကျနော်က အသုံးမဝင်တဲ့မှတ်ဉာဏ် တွေမျိုးဆိုမမှတ်မိဘူး"
Hunterရဲ့စကားကြောင့် ရှက်ကိုးရှက်တန်းဖြစ်
သွားတဲ့ရွှေမှုံက မျက်နှာအမှုယာကိုထိန်းလိုက်သည်။
ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်လေ အမြဲတမ်းချေမိုးပြီး
သူများတွေကိူမတူသလိုမတန်သလိုဆက်ဆံနေ
လေ့ရှိတဲ့ရွှေမှုံက အခုသူငယ်ချင်းတွေရှေ့ ပြန်ပြီး
ချေမိုးခံလိုက်ရတော့ ခံစားရအတော်ခက်သွား
မှာပင်။
