Baş belası

Kimsin Sen?

                   ~Bölüm 1~

~Bu benim ilk kitabım aşkolar ve güzel olacağını umuyorum.~

~ Arkadaşlar herkese şimdiden iyi okumalar ben kaçar byeee💓~

                           ***

Hep olduğu gibi sıkıcı bir güne daha başlamışdım. Ve şuan ne mi yapıyordum? İşte geveze arkadaşım Açelya ile dedikodu yapıyordum. Daha doğrusu o konuşuyor ben ise uyumamak için cebelleşiyordum.
Taki o mehşur söz gelene kadar. "Şuna bak şuna sanki 40 yaşı var. Kızım bu ne hal? bir az ayık dursana yaaa!" Ona ters ters bakdım "Napabilirim şuanda? Gece de uyumadım yaa. Bir rahat bıraksana beni kızım yaa! Hem ben napıcam Yan komşuyla, karısının boşanma davasını?" Bu sözümün üzerine Açelya öyle güzel göz devirdi ki ben de bir şey diyemedim. "Aman bir dedikodu yapalım dedik. Hem sen ne anlarsın ya aşktan, meşkten, boşanmadan! Anca böyle bütün gün kahve iç sen." Bu sözüne hafifçe güldüm and başımı aşağı yukarı salladım "Doğrudur efendim! Benim işim olmaz aşkle meşkle. Hem napıcam ben erkeyi yaa? Ben kendime bakarım, güzelimmm." O da bu sözüme hafifçe güldü "Yiaa güzelmiyim gerçekten?" Ben de aynı şekilde güldüm ve ayağa kalktım çünki işteyiz ve çalışmamız lazım amma tam Açelyanın yanından geçerken yanağından makas aldım ve sözleri uzata uzata söyledim. "Güzel demek az kalır, bebeğim." Oda güldü bu iltifata ama bir az aradan sonra oda işine döndü sakince.

                          ***

"Ne demek o kızı kaçıracağız lan? Kızı napıcaz biz? Bize babası lazım!" Diye çıkıştı Leonardo Abisine karşı. "Olum sen salakmısın? Kızı onun için çok deyerli! Eğer kızı kaçırırsak Babası tıpış tıpış bize gelicek zaten!" Dedi Antonio ama hiç sakin diyildi sesi. Aksine bir az sinirli gibiydi. "Tamam, abi! Tamam! Ne bok yiyosan ye!" diye söyledi Leonardo ama bu sefer Antonio sadece göz devirdi ama bu doğruydu. Asenanı kaçıracaklardı çünki O kız onlara çok yardım edecekdi...

                        ***

Evet şu an eve dönüyordum canım motosikletimle birlikte ama tek sorun çok yorgundum ve eve gidib uyumak için sabırsızlanıyordum. Ve bilin bakalım kim var arkamda? Tabiki Açelyam. Ama o pek yorgun gözükmüyodu. Hatta instagrama story falan çekiyodu. Ben ise motoru sürmeye devam ediyordum taki bir sürü siyah araba etrafımızı sarana kadar...

İlk ne olduğunu anlamadım o yüzden sakince motoru durdurdum. Aynı zamanda Açelya da çok şaşkın duruyordu ama birden uzun, tamamile siyah giyinmiş, yüzünde maskeli bir adam yanımıza geldi ve benim kolumdan tutub beni arabaya doğru çekiştirmeye başladı. Ama tam bu anda Açelya benim kolumdan tutdu ve beni çekti ama korkuyordu bunu göre biliyordum onun gözlerinde. "NAPIYORSUNUZ BEYEFENDİ? DELİMİSİNİZ? BIRAKSANIZA KIZI? NOLUYOR?" Diye bağırdı Açelya adama doğru ama adamda mimik oynamadı. "Senlik bir şey yok! İşim sadece onunla! Karışmasan iyi olur.." Bu sefer bende kendimi çekiştirmeye başladım ama o bileyimi daha da fazla çekiştirdi. "Bıraksana yaaa!" diye bağırdım ama adam durmuyordu. Ta ki Açelya adamın karşısına geçip yolunu kesene kadar..

Diğer siyahlı adamlar hepsi şaşkın yüzlerle Açelyaya bakıyordu ama birden bu deli adam tekrar konuştu "Onu da götürün!"

NE? NAPSINLAR NAPSINLAR? AÇELYANI DA MI? AMAN ALLAHIM KİMSİNİZ SİZ YAA?

"SEN KİMSİN YAA. BIRAKSANA BENİ, DELİ!" diye bağırdım ona ama o bana sadece soğuk gözlerle baktı "Anlayıcaksın! Ama şimdi değil!" Dedi yoğun İtalyan tonu ile ama ben korkuyordum Açelya da aynı şekilde. Ben kendimi çekiştiriyordum, Açelya da kendini kurtarmağa çalışıyordu siyahlı adamlardan. Ve bir az sonra ağzıma basılan bir bez parçasıyla kendimi kaybettim ve her şey karanlık oldu....

                          ***

~Eveettt bölüm sonuuu🥳🥳~

~bölüm bir az kısaydı ama yapcak bir şey yok~

~Bu arada bölümü nasıl buldunuz, aşkolar? Yıldıza bol bol-bol basın, aşkolarr. Byeee😽😽~