Od wroga do przyjaciela, a może coś więcej... / Jude x Caleb / Inazuma eleven

•21•

Pov. Caleb

Jude przeczytał list a ja odruchowo zacisnąłem palce na jego ramieniu. Syknął a ja rozluźniłem uścisk.

- Co to ma znaczyć? - Warknąłem.

- Jak to co! Ten człowiek wywiózł nas tutaj, abyśmy nie mogli wrócić do domu! Pewnie znów planuje nas zabić! - wydarł się Kevin.

- Nic nam nie zrobi...bla bla bla - mówił coś tam Jude i spojrzał na mnie i Davida. Stwierdził że jeśli mamy wrócić to musimy ruszać. Schował list do kieszeni i ruszyliśmy przed siebie. Widziałem, że o czymś myśli ale nie zastanawiałem się nad tym długo. W pewnym momencie poczułem jak tracę grunt pod nogami. Spadałem w dół ale w ostatniej chwili ktoś złapał mnie za rękę. Spojrzałem w górę. No tak. Jude. W sumie nikt inny by się nie pofatygował. Ciekawe jest to, jak szybko z wrogów staliśmy się przyjaciółmi...no właśnie przyjaciółmi. Z jednej strony bardzo mnie to cieszyło bo udało mi się do niego zbliżyć, a z drugiej? Mam teraz tylko jego. Jeśli coś zniszczę zostanę sam i nie mogę nawet wrócić do swojego domu. Wiele razy myślałem, aby powiedzieć mu co do niego czuję ale chyba nie jestem na tyle odważny. Bałem się jego reakcji. Chłopak pomógł mi wdrapać się z powrotem i zmieniliśmy się miejscami. Teraz to Jude szedł przy krawędzi.

- Niezły refleks panno Sharp - powiedziałem typowym dla siebie tonem, nie chciałem aby drużyna pomyślała, że nagle zmieniłem się w potulną owieczkę. Gdy reszta trochę się oddaliła podziękowałem za pomoc.

- Emm... Jude? - chłapak zatrzymał się i spojrzał w moją stronę. - skąd on wiedział, że akurat tędy pójdziemy i zostawił ten list. - zapytałem. Strateg spojrzał w górę.

- Ciężko żeby nie wiedział - ruszył do przodu. - to on wszystkiego mnie nauczył. Może ci kiedyś opowiem ale to nie czas ani miejsce. - stwierdził, podając mi rękę. Chwyciłem ją nieśmiało, upewniając się że nikt tego nie widzi.