Spinning Out - AsLaz

1

Spinning out dizisinden yola çıkarak bu kurguyu yazmaya karar verdim. Daha önce de bir şeyler yazmayı deniyordum ama asla istediğim gibi uzun yazamıyordum. Umarım bu sefer başarabilirim.

•••

Ben Asi Emirdağ, hayata gözlerimi buz pistinde açtım diyebilirim. En iyisi olmak, annemi gururlandırmak için gecemi gündüzüme kattım, ayaklarım yara içinde kalana, canım çıkana kadar çalıştım. Üçlü axel en zor kabul edilen fakat benim en iyi yaptığım atlayıştı. Puan farkı yaratmakta çok büyük katkısı olan bu atlayışı yapabilmenin gururuyla iki sene önce Dünya şampiyonası elemelerine katıldım. Ancak bu şampiyonanın hayatımdan en önemli parçamı çalacağını bilmiyordum.

Uğur getirsin diye en sevdiğim renkte tercih ettim elbisemi. Kırmızı renk elbisem ile pistte jürinin önünde tüm hünerlerimi sergiliyordum her şey yolunda gidiyordu. Sıra en iyi olduğum üçlü axel'e geliyordu bunu da yaparsam oldukça yüksek bir puan elde edecek ve birinciliği zorlayacaktım ki işler umduğum gibi gitmedi. Üçlü axel'in son turunda kendimi yerde buldum. Başımı yere çarpmıştım. Bembeyaz buzu aynı elbisem gibi kıpkırmızı kan kapladığını gördüm ve bilincim kapandı.

Aylarca pistten uzak kaldım. İlk zamanlar söylenenleri aklımda tutamıyor, yürümekte zorlanıyor, yemeğimi bile zor yiyordum. Yavaş yavaş hepsi düzeldi. Yaşananlar beni buz pateninden koparmayı başaramadı. Piste olan özlemim çok artmıştı.  Aylar sonra ilk piste çıkışımda zorlandım. Ara vermeye asla gelmiyordu, paslanmıştım. Eski tempom ile kısa sürede eski halime döndürmeyi başarmıştım. Üçlü axel hariç. Her yapmayı denediğimde zihnim o anlar ile doluyor, başım dönüyor, kulaklarım uğuldamaya başlıyor ve yarısında kesmek zorunda kalıyorum.

Şu an ise antrenörlük sınavındayım. Annem artık şampiyonalar için bir şansım olmadığını ve antrenörlüğün son şansım olduğu konusunda üstümde baskı kuruyor. Sıra üçlü axel'e geldi. Atlayışımı yaptım, ilk turu tamamladım, ikinci tura başlarken kulaklarım uğuldamaya başladı ve yarıda kesildi. Üçüncü turu bırak ikinci turu bile tamamlayamamıştım. 

Kenarda beni izleyen anneme takıldı gözlerim. Kolları önünde bağlı bir şekilde başını iki yana salladı sonra da arkasını dönüp gitti. Hayal kırıklığı ile pistten çıkıp soyuna odasına gittim. Antrenör bile olamıyordum. 

Lavabonun önüne geçip aynadan kendime baktım. Bir sinirle elbisenin sol tarafını omzumdan sıyırdım, kolumun üst kısmına dişlerimi geçirdim. Acıyı bir an bile hissetmedim. Dişlerimi çektiğimde kan süzülmeye başladı ve hemen lavaboda temizledim.

"Asi, iyi misin?" Çağla'nın sesiyle elbisenin kolunu tekrar üstüme geçirdim. Sol kolumun üstü hep bu şekilde diş izleriyle doluydu.

Bakışlarımı aynada onun yüzüne çevirdim. Biraz arkamda durmuş o da aynadan benim yüzüme bakıyordu. "Nasıl iyi olabilirim ki" bakışlarımı çekip başımı aşağı eğdim, derin bir nefes alıp verdikten sonra bedenimi Çağlaya döndürüp lavaboya yaslandım.

"Bu atlayış önüme hep taş koyup duruyor. Annem desen bir an bile rahat nefes aldırmıyor."

Çağla'da yanıma gelip lavaboya yaslandı, başımı omzuna yatırıp kendi başını da benim başımın üstüne koydu. Eli ise az önce ısırdığım yeri okşuyordu "Hande teyze için bir şey diyemem ama şu diğer mesele için belki başka şeyler olabilir."

Başımı çekip sorgularcasına yüzüne baktım "Ne gibi?"

Kaşlarını yukarı kaldırarak yavaşça lavabodan ayrıldı, geri geri giderek konuştu "Benim söylemem uygun olmaz." baş parmağı ve işaret parmağı arasında küçük bir boşluk bırakarak "Birazcık beklemen gerekecek." dedi ve koşarak soyunma odasından çıktı.