❤️ මගේ ඇට්ටේරියා මල ❤️

Part 4 (මගේ ඇට්ටේරියා මල)

එකපාරට ම සඳදෙව් කෙනෙක් එනකම් බලන් හිටියත්, ඒ හැමදේම අමතක කරන්න පුළුවන් විදියට එළිමහන් රංග පීඨයට පිටුපසින් වූ සංගීත කාමරෙන් හරි ලස්සන වාදනයක් එක්ක ගී රාවයක් නැඟුණි .

~ අපි පාවෙන ලෝකේ
ඇවිදින චාරිකාවේ
දවසක පා වේදෝ අහසේ
හඳ අල්ලන්න ආස ගමනේ ~

ඒ ගීතයේ මුල් කොටස මඟ හැරුණත් සඳදෙව්ට ඒ දවස්වල අලුතෙන්ම හිට් වෙලා තිබ්බ ඒ මියුරු ගීතයේ තදින්ම දැනෙන වචන හරිම මියුරු ස්වර අතරින් අහම්බෙන් අහන්න ලැබුණා . එතනින් එක කටහඬක් හරි ප්‍රබල විදියට සඳදෙව්ගේ හිත ඇද ගත්තා .

උදේට සංගීත කාමරේ ට ප්‍රැක්ටිස් එන ළමයි ටීචර් එනකම් කරෙත් ස්වර වලට පණ දෙන එකම තමයි . හැබැයි එවලෙට එයාලට නිර්දේශ වුණු ස්වර වෙනුවට එයාල ආස කරපු ස්වර ඔවුනොවුන් රසවිඳින්නට විය .

ඉතින් දැන් වෙලාව හරියට ම හතයි පහළොවයි . සඳදෙව්ට ආපු කාරණෙත් අමතක වෙලා ඉස්කෝලෙ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ වලට අනුරූපව ගොඩනඟා තිබූ ඒ පාසල් එළිමහන් රංගපීඨෙ උඩම බැම්මට වෙලා ඉඳගෙන ස්වර ඇහිදින්නට විය .

කොහොම හරි වෙලාවටම එතනට ආපු පහළ ඉන්න විහස්ව වෙනම ලෝකෙක තනිවෙලා හිටපු සඳදෙව් දැක්කෙ නෑ . ඉතින් කොහොම හරි විහස් සඳදෙව් පහළට නොආපු නිසා පඩියෙන් පඩිය උඩටම ආවා.

" මල්ලී "

" ම්ම්..ආ..අයියෙ " එකපාරට ම සඳදෙව් තිගැස්සුමක් එක්ක මෙලොවට ඇවිත් එහෙම කිව්වටත් වඩා ඉබේම කියවුණා .

" Good morning ! මල්ලි "

" Good morning !"

" ආ...මෙන්න ඊයෙ උන් හිටි තැන් අමතක වෙලා දුවද්දී අමතක වුණු clear bag එක . "

" Thank you අයියේ මේක ගෙනත් දුන්නු එකටයි අනික ඒ දේවල් තේරුම් ගත්ත එකටයි . "

" මොනව උනත් හිතේ ගොඩක් දේවල් හිර කරන් ඉන්නවට වඩා , ඒ දේවල් වල දාල තියෙනවට වඩා පුළුවන් නම් කාට හරි කියන්න . ඔයාට විශ්වාස කරන්න පුළුවන් කාටහරි කියන්න . " විහස් සඳදෙව් බලන් කිව්වා .

" හ්ම්ම් " කියල දිගු සුසුමක් පිට කරපු සඳදෙව් බිම බලාගෙන ඒ වචන පිළිගත් බව හැඟෙව්වා .