KALBİMİN EFENDİSİ

Bölüm:1

"Merhaba aa, ben kurt kızın yazarı,Elvannnn.Let her go şarkısını bölüm ilerledikçe dinleyebilirsiniz.Resimdeki Care Delevingne yani İpek.

-Romantik yazar xoxo"

"Okul nasıldı?"
"İyiydi."
Babam pekte inanmıyor gibiydi.Gözlerimi açıp kapatıp gülümsedim.Karşılık verdi.Daha sonra zil çaldı.Kapıyı açtım.Ebru gelmişti.
Ebru benim kardeşim.15 yaşında.Benim gibi sarışın.Ama gözlerini annemden almış.Simsiyah...Biraz katı.Bu katılığın tek sebebi annem bizi bıraktıktan sonra "kenarda kalmış kız"rolünü benimsememesi.
Buraya gelmemizin nedeni "ben".Şey,ben hassas biriyim.Zor durumlarda dayanamayıp bayılırım.Gözlerim mavi.Babama çekmişim.
Neyse sonra kapıyı tam kapatacakken "hey"diye bir ses duydum.Korkarak içeri girdim.Hızlı adımlarla uzaklaştım.
Buraya çevresi için geldik.Birçok ağaç var ve havası temiz.Hemde dedikodu falan yok.
Bizimle birlikte halamda yaşıyor.25 yaşında.Ablam gibi.Muhasebeci.Babam gibi sarışın.Annem esmerdi. Yemek yedikten sonra halama döndüm.
"İstersen yardım edebilirim?"
dedim.Masadakileri gösterdim.Güldü.
"Tatlım,bence şu üstündekileri giyme artık."
Pembe elbime baktım.
"Neden?"
Ebru tek kaşını kaldırdı.
"Çünkü artık 18 yaşındasın. Hem götün çok seksi."
Sevda halam babamdan fırça yedi,tabiki.Babamın adı ise Mert.
"Ben odama çıkıyorum."
Beni duymuyorlardı. Odama girdim.Sonra gözüm aynaya takıldı.Arkamı döndüm.Götüm seksi miydi.Bir kıkırdama duydum.Hızla başımı çevirdim. Pencerede Mustafa vardı!
Mustafa benim çocukluk arkadaşım.Buraya nasıl gelmişti!Pencereden atladı.Yanıma doğru geldi.Ellerini yüzüne salladı.
"Hey benim Mustafan! "
"Se...selam!"
Gülümsedi.Onu çok özlemiştim. Görüşmeyeli 1 ay olmuştu.Yanaklarımdan gözyaşları süzülüverdi.
"Ebru mu?"
Daha çok gülümsedi.
Babam Mustafa'nın annesinin çıkardığı değişik dedikodular yüzünden onunla görüşmemi istemiyordu.Süprizi çok güzeldi.Ebruyla işbirliği yapmıştı.Gidip boynuna sarıldım.
"Seni çok özledim."
1 dakika öyle kaldık.Beni kendine çekti.
"Kapıdaki ses bendim."
"Biraz korktum."
"Biraz mı?"
Kıkırdadı. Bende kıkırdadım.Ondan ayrılınca yatağıma oturdum.Oda oturdu.Sohbet etmeye başladık.
"Okul nasıldı?"
"İyiydi."
"Biliyorum."
Gülümsedim.
"Ya sen? Okul bensiz nasıl?"
Dudaklarını büktü.
"Yanımda basılan bir kız yok."
"Olmasını çok isterdim."
Peki ya Gizem,Aslı,Begüm,Mert,Cengiz..."
"İpek hepsi iyi."
Yüzünde birşey vardı.Biraz durdum.Daha fazla dayanamayarak sordum.
"Niye üzgünsün?"
Sertçe gülümsedi.
"Çünkü en yakın arkadaşımdan uzakta olmak beni deli ediyor."
Tek kaşımı kaldırmaya çalıştım.
"En azından bayılıyorsun. "
"Ne?"
Biraz sonra kahkaha attık.Sabaha kadar uzun uzun konuştuk.Sabah 5 gibi kapıdan çıktı.Artık hep kapıdan gelecekmiş.
Nerden geldiğin önemli mi ki benim için.Biz beraber ağladık ,büyüdük.Şimdi senden uzakta olmak beni deli ediyor.Hatta canım çok yanıyor.Bunları biliyorsun,biliyorum.Keşke söyleyebilsem. Bilmek yada bilmemekle kalmasa. Ne yapayım? Ben böyleyim.