Onun yaşadığına daha çok emin oldu artık...ama yaşıyorsa niye saklanıyor ki!?...derin düşüncelerle mutfağa doğru ilerler...masada oturup.1 bardak su içrr ve hemen dışarı çıkar..kendi kendine yine onu düşünmeye başkar..
"Küçüğüm nerdesin.....küçüğüm lütfen gel yanıma"
4 aydır onsuz yayamıyorum bu açık aydın ortada.Kaç haftadır yemekte yemedim....
Yine herzamanki gibi okyanusa doğru gidiyorum....polisler bile cesedi bulamadı benmi bulucam....bulaçadım zaten.
Okyanusu severdim...ama onu aldıktan sonra dan beri nefret ediyorum.
Okyanusa hep nefret dolu bakışlarla bakıyorum...
Eve doğru yürümeye başladım..karanlık bir sokaktan bağırma sesleri geliyordu....biri kavga mı ediyordu..merakımı yenemeyip baktım..
Gördüğüm şey karşısında şok oldum... Bu-bu siuah kostüm hiyen 5 kişi ve sa-sandelyeye bağlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gördüğüm şey karşısında adeta şok geçirdim..adamlar kendi aralarında konuşuyorlardı... "Hmm bunu satsak iyi para eder dimi"
"Hemde nasıl bu fikir 4 aydır niye aklımıza gelmediki?"
"AHH BIRAKIN BENİ OROSPU ÇOCUKLARI!!"
Adamlardan biri hanın karnına tekme atar "Aaa nereye gidicen daha biz seni satıcaktık!" Hepsi gülmeye başlar o..o acı çekerken.
Ne yani 4 aydır jisungu onlar kaçırdılarmı...özgür bırakmamıştılarmı...satmalarına izin veremem...nede olsa bende iyi dövüşqrüm.
Onlara doğru ilerlemeye başlarım. "Aaa daha karpuz kesicektik beyler!"
"Bu kim!"
"Ne bileyim ben"
Koşarak gidip adamlardan birine tekme attım.Diöerleri de gelice tekme tokat saldım.Onlardan biri dudağımı patlatmıştı.Umrum dışı.
Onlar bayılınca hemen arkamı dömdüm ona baktım..aylar sonra yeniden baktım...
Bana şaşkınca bakıyordu....
"Kimsin sen?!"
"N-ne ben benim ben minho jisung"
"Seni tanımıyorum" Onun ellerini çözmeye devam ettim "Na nasıl yani sen sen beni unuttunmu? Ona dolu gözlerle bakmaya devam ettim...
Onunla konuştuktan sonra kalacak yeri olmadığını pyrendim..venim evim ikimizinde eviydi...hatıelamasasa onu evime savet ettim..kıyafet ve oda verdim...belki bu evde anıları canlanırdı...
Odaya girer girmez uuudu onu seyretmeden duramıyordum ..o çok çok tatlıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerim ona bakarken parlıyor.... Hafızasını geri getirmem gerek...
