Bugün annem öleli tam 11 yıl oluyor.Bense o günü daha dünmüs gibi hatırlıyorum.Babamsa sagolsun her firsatta anneni sen öldurdun diyip beni aglatiyo.Hatta ne zaman yanına oturucak olsam defol seni görmeye tahammül edemiyorum diyo bana.Bende o yüzden odamdan dışarı pek fazla cikmiyorum.Zaten hiç arkadasimda yok.O kadar yanlizim ki...Annem çok özledim seni.Hergun sacimi ormeni beni öperek uyandirmani.Ben bisey yemedigim zamanda yemezsen küçük kalirsin ama filan demeni.He bi de o okudugun çirkin ordek yavrusu kitabını sakliyorum yatagimin altında.Hani o hikâyede çirkin bi ordek yavrusu var ya anne işte o benim.Kimse sevmiyo beni.Babam bile.Gelsene anne.Söz bak hiç kavga etmeyicez.Ne istersen yapicam hiç itiraz etmeden.Sen yeter ki yanımda ol.Kokunu cekeyim icime.Butun gün bağır bana ben susayim sesin ruhumda dolassin.İslesin her yerime kalbime.Keşke o gün o arabayı farketmeseydin, keşke beni kurtarmasaydin,keşke sen ölmeseydin be anne o kadar koyuyo ki yoklugun.Camdan bakıyorum bazen dışarıya anne kız kol kola dolasiyolar ki onu bırak annecim bazıları annelerine filan bagiriyolar.Onlar bilmiyolar annenin ne kadar kutsal bi insan olduğunu.Biz insanlar bir şeyin değerini anca kaybedince anlarız zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KALPLER
Non-FictionHer insanın hayalleri idealleri vardır ama ben hayallerim ve ideallerim uğruna bir suru insanı harcadım.Şimdiyse sadece gecmisim ve kırık kalpler var.Herşey 6 yaşındayken annemin gozumun önünde trafik kazası geçirip hayatını kaybetmesiyle başladı.An...
