ခီရာမာမား တံခါးလာခေါက်ချိန်တွင် ခီရာ၏ပေါင်နှစ်ဖက်က ရင်ဘတ်အထိ ဖိချခံထားရပြီး နက်ရှိုင်းသောအနေထားဖြင့် ဆက်၍ အသွင်းခံနေရလေသည်။ သူသည် မျက်ရည်စများဖြင့် နှုတ်ခမ်းရဲရဲတို့ပွင့်ဟနေပြီး တအင်းအင်းညည်းနေရှာ၏။
သူ၏ဦးခေါင်းထုံကျင်သည်အထိ ထိခိုက်ခံစားလွယ်နေခဲ့တာမို့ ပြန်ဖြေဖို့အင်အားမရှိ။
"မင်းရဲ့မေမေ ခေါ်နေတယ်မလား ဘာလို့ပြန်မထူးတာလဲ"
Kimက ထိုကောင်လေးရဲ့ခြေထောက်ကိုကိုင်ထားရင်း ကိုယ်ကိုနှိမ့်ချ၍ ရမ္မက်တို့လှိုက်စားနေသောအသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ခီရာက ကြောက်ကလေးတစ်ကောင်လို ချွဲပစ်သောအသံလေးနှင့် ဟင့်အင်းလို့ဆိုကာ ခေါင်းခါမိလိုက်လေသည်။
သူ့ အမေ မိသွားမှာလည်း ကြောက်ပေမဲ့ လက်ရှိသူ့ပူစီလေးက အလိုးခံရခြင်းအပေါ်၌သာ အပြည့်အဝသာယာနေသည်။ သူဘယ်လိုလုပ် ပြန်ဖြေဖို့ အင်အားရှိနိုင်မှာလဲ။
အဲ့လူက ခဏလေးပါဆိုပြီး သူ့ပူစီလေးကို ထပ်ခါထပ်ခါ မရပ်မနားထိုးသွင်းနေတာမလား။
"သား..... ခီရာလေး အိပ်နေတာလား"
ခီရာပြန်မဖြေတော့ အမေဖြစ်သူကလည်း စကားအနည်းငယ်ဖွဖွဆိုရင်း မနှောင့်ယှက်ဘဲ ပြန်လည်ထွက်သွားခဲ့သည်။
မိခင်ဖြစ်သူ၏နောက်ကွယ်တွင်မူ ခီရာ တအီအီငိုကြွေးရင်း လူးလွန့်လာသည်။ သူထပ်ပြီးတော့မှာမှန်းမြင်တော့ ထိုလူက ပူလောင်အသက်ရှူသံများနဲ့အတူ အားပိုထည့်လိုက်ရင်း အမြန်နှုန်းကိုမြှင့်လိုက်သည်။
ခီရာမှာ မီးတောက်တော့မတတ်ပွတ်တိုက်ခံနေရသည့် အတွင်းနံရံများနဲ့အတူ ကျဥ်ခနဲဖြစ်သွားကာ အရည်တို့ထွက်ကျလာခဲ့သည်။ သူ၏တွင်းလေးက လီးကိုတင်းတင်းဆွဲညှစ်ထားတာမို့ Kimပင် မနည်းဆွဲထုတ်လိုက်ရလေသည်။
ခီရာ၏အောက်ပိုင်းက နောက်ထပ်ပြီးမြောက်မှုကြောင့် မနားတမ်းလှုပ်ခါနေချိန်တွင် Kimက သူ၏မျက်နှာနားတိုးကပ်လိုက်ပြီး လက်ဖြင့်အဆက်မပြတ်ထု၍ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ခီရာ၏ မျက်နှာရဲရဲလေးမှာ အဖြူရောင်အနှစ်များဖြင့် တန်ဆာဆင်ခံလိုက်ရသည်။
