ထိုညတွင် Kim Computerကိုဖွင့်လိုက်တော့ ဒူးကလေးပိုက်၍ အခန်းထဲ တအိအိနဲ့ငိုနေတဲ့ကောင်ငယ်လေးကို မြင်လိုက်သည်။ ငိုနေတဲ့ပုံက သူ့ကိုထပ်မာလာစေတာမို့ Computerရှေ့တွင်ထိုင်၍ နာရီဝက်လောက် အာသာထိုင်ဖြေလိုက်ရ၏။
ခီရာ၏မိဘနှစ်ပါးက သူတို့သားက တစ်ခုခုမှားနေမှန်းသိပေမဲ့ ဖိအားပေးပြီးမမေးရဲ။ ကလေးက ငိုပဲငိုနေတာမို့ ပိုပြီးဂရုစိုက်ရုံအပြင် သူတိူ့လုပ်နိုင်တာမရှိချေ။
ခီရာက ဖွင့်ပြောဖို့ရာမတွေးဘဲ သူ့အဖေကတရားစွဲလိုက်မှာကို စိုးရိမ်သည်။ ထိုအခါ လူတိုင်းအတွက် သူကနစ်နာသူဟူသောအမြင်တွင်ရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ဘဲ လူထူးလူဆန်းဒွိလိင်ဟူသော စကားဝိုင်း၏ အဒိကလူဖြစ်လာလိမ့်မည်။
အကြိုစာရင်းသွင်းထားတဲ့ပြိုင်ပွဲက နောက်သုံးရက်နေရင်ကျင်းပတော့မည်ပင်။ နှစ်ရက်အတွင်း နောက်ဆုံးလေ့ကျင့်ရေးလုပ်ဖို့ သင်တန်းကဖုန်းခေါ်လာ၏။
ခီရာက သူ့ဝါသနာနဲ့ပတ်သက်လို့ အရေးထားသလို သူ့ဆရာနဲ့အသင်းဖော်တွေကိုလည်းဆွဲမချချင်။ သင်တန်းသို့ပြန်မသွားခင် ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီး မို့ဖောင်းဖောင်းအလွှာနှစ်ခုကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟိုလူက ထိုအလွှာကြားကို တိုးဝင်ခဲ့တာမို့ စိတ်ထဲမှမသက်မသာဖြစ်နေသော်လည်း အသာဖြဲကြည့်ပြီး စစ်ဆေးလိုက်ဆဲ။
အယောင်ကျသွားပြီး သိပ်လည်းမနာတော့ဘူးဆိုမှ ဘောင်းဘီပြန်ဆွဲတင်ပြီး သင်တန်းသို့သွားခဲ့သည်။ ခီရာပါးပါးက သူ့သား၏အဆင်မပြေသောအခြေနေကြောင့် စိတ်မချဘဲလိုက်ပို့သည်။ မိဘနှစ်ပါးကသတိပိုထားလေ ခီရာကတော့ ထိုအကြောင်းပြန်တွေးမိပြီး ရှက်လာလေပင်။
သုံးရက်ကြာပြီးနောက် ပြိုင်ပွဲနေ့သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
-
ယနေ့က ကောင်လေးတို့အဖွဲ့၏ ကပြဖျော်ဖြေရေးပွဲပင်။ Kim ပရိတ်သတ်တစ်ယောက်အနေဖြင့် အထူးခုံတန်းကို မှာယူကာ လူအများကြား ပျင်းရိလေးတွဲ့စွာထိုင်ပြီး သူ၏ဖုန်းကိုကြည့်နေခဲ့သည်။
ကောင်လေးက စင်ပေါ်တက်ရတော့မှာမို့ စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့စိတ့အခြေကနေ စိတ်လှုပ်ရှားသွားပုံရသည်။ သူတို့အလှည့်ရောက်သောအခါ အသားပေါ်ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ကပ်နေတဲ့ အကဝတ်စုံနဲ့အတူ စင်ပေါ်တက်လာခဲ၏။
