Light Into Your Darkness

CHAPTER 41

Ilang araw ang lumipas at nakasunod na nga kaming dalawa ni Miliana at ganun narin ang kanyang mga kasamahan.

Binigyan ko narin sila ng matutuluyan at ganun narin salapi at upang makapag simulang muli,at tuparin ang aking pangako.

Pinapahanap ko narin ang Ilan sa kanilang mga kasamahan na hanggang ngayon ay nawawala pa.

Kailangan kona silang matagpuan at makabalik na sa kanilang mga kasamahan.

Ang ipinagtataka ko lamang ay kung sino ang dumukot sa kanila, buhay pa ba sila o hindi na.

Nababagabag ang aking isipan sa kanilang siguridad.

Napaigking nalang ako bigla at muntikan ng mawalan ng balanse ng biglang may tumapik sakin sa likuran.

Agad akong napalingon, at napairap ako ng makita ko si Alexis na nakangisi habang nakatitig sa reaksyon ko.

"Did I startle you?". He ask.

"For heaven's sake Alexis Cornelius stop coming all of a sudden, your giving me goosebumps". I scolded him.

He pouted, acting like a child. "I just missed you so much".

Here we go again, argh!

"How could you missed me so much when we just saw eachother earlier?". Halos mapasabunot ako sa aking sarili dahil sa napaka over reacting nitong lalaking to.

"I don't know". He shake his head pouting. "Every second, every minute, every fucking hour I felt so lonely when your not beside me, I felt like I was doomed".

"Are you fucking with me Alexis?". I roll my eyes. "Your just...just over reacting".

"Don't you want to see me again?". He sniffles softly and his eyes started to get red.

"Oh no way! Are you going to cry?". Napahilamos ako saking mukha dahil ayan na naman siya sa paiyak-iyak niya.

Napatingin ako sa paligid at halos lumukso na ako sa kaba dahil ayokong may makakita sakanyang umiiyak sa harap ko.

Napatingin ako sa baba mula dito sa balcony at mabuti nalang walang mga kawal sa baba at ganun narin dito sa balcony dahil sobrang nakakahiya ang ginagawa ng lalaking to.

Tuluyan na nga siyang umiyak at namula ang pisnge nito.

Agad ko itong hinawakan upang patahanin. "Please stop crying Alexis, goodness gracious...pleeeaaaaaase".

Tumingin ito saking mga mata at patuloy parin ang pag agos ng luha sa kanyang mga mata.

"You don't want to see me anymore do you?". He sniffle.

"No, it's not that...I didn't mean that". Agad kung tugon.

"Then why does I feel like you don't want to see me anymore? You don't love me?".

Hinawakan mo ng napakamahinahon ang magkabila niyang mukha at tiningnan siya sa mga mata.

"I loved you okay? I do love you". I said softly.

"T-talaga ba?". Malapit na ngang mapaos ang boses nito.

"Alam mo iyakin ka talaga eh, binibiro ka lang iiyak kana agad". Sambit ko at pinalabas kung biro lang yung sinabi ko kanina upang tumigil na siya sa pag iyak.

"T-then...Can I?". Dahan'dahan itong ngumisi.

Napakunot ako saking noo. "Anong ibig mong sabihin?".

"Can I kiss you?". Nakaramdam ako ng maluwag na paghinga. Halik lang pala.

"Just kiss?". Agad siyang tumango.

"Y-yeah, just a kiss".

Ngumiti ako ng napakalambing at walang pasabi na hinalikan siya kaagad sa kanyang mga labi.