Senfonik Okyanus

Yabancı Bakışlar

Henüz adımlarım yere sağlam basıyorken düşünüyordum; Düşünüyordum ancak henüz ne konuda savaş verdiğimi bende anlayamıyordum.
Kalbim ağrıyordu, nefesim sıkışıyordu. Derin nefesler alarak ciğerime son temiz havayı çektim ve adımlarımı binanın eski merdivenlerine doğru attım.

İçerisi hatırladığımdan daha bunaltıcı ve boğucuydu ancak benim nefesim zaten kesiliyordu. Çantamın içinden maskemi alıp yüzüme yerleştirdim, aynen günlük hayatta yaptığım gibi kendimi gizledim.

Kendimi yüksek bar taburesinin üzerine attım. Barmen bana yöneldiğinde bira söyledim ve gözlerimi etrafta gezdirmeye başladım. Bakışlarım bana yabancı olan ancak bir o kadar da yakın hissettiren bir çift irise takıldı. Bu gözleri tanıyordum, buraya her gelişimde bakışlarımız kesişiyordu. Sanki gözleri maskemi delip geçerek gerçek yüzümü görmeye çalışıyordu.
Önüme koyulan bira bardağını parmaklarımın arasına aldığım gibi kafama diktim. Gözlerimi yeniden karşıya çevirince bakışları hala üzerimdeydi. Rahatsız bir biçimde sandalyeme daha da sinerek, gözlerimin çevresini kapatan maskemi kendimi daha da gizlemek istercesine yüzüme yapıştırdım.

Bir bardak daha birayı düşünmeden kafama diktim ve dönen başımı sıvazlamaya başladım. Kalbim delicesine çarpmaya ve nefesim giderek yetersizleşmeye başladı. Sırtımı sandalyenin tahta kısmına yasladım ve kafamı tavana çevirerek derin nefes almaya çalıştım.
Nefes almaya çalıştıkça nefesim daha da yetersizleşiyordu. Elimi salık duran saçlarıma götürdüm ve elimle at kuyruğu yaptım, diğer elimle kendime yel yapıyordum ancak nafileydi. Bunun ne olduğunu çok iyi biliyordum.

Kahretsin! Burada olmaz, hayır. Diyerek kendime gelmeye çalıştım. Sandalyenin başlığına elimi koyarak hızlıca dışarıya çıkmaya çalıştım. Şu an bayılmama az kalmıştı ama direnmeye çalışıyordum. Kapının yanındaki sütuna geldiğimde elimi yasladım ve kafamı eğerek sayıklamaya başladım.

Sen güçlüsün, her şey yolunda ve birazdan daha iyi olacaksın.

Cümleleri tekrarlıyordum ancak adım dahil atamıyordum. Dizlerimin üzerine çöktüm ve gözlerimi kapattım.
Kulağımda sesler uğulduyordu ancak ben kolumu dahil kaldıramıyordum.

Kendime kızmak istiyordum ancak ben bunların hiçbirini hak etmeyecek kadar masumdum.

Bölüm sonu.

06.09.2024

Merhabalar..
Evet farkındayım her şey karmaşık geliyor ancak ilerleyen bölümlerde hem cevapları alacaksınız hemde yeni yapboz parçaları toplayacaksınız. Kendinize çokça dikkat edin, bir sonraki bölümde görüşmek üzere.