"Thank you for teaching me how to love
Showing me what the world means
What I've been dreamin' of
And now I know, there is nothing that I could not do
Thanks to you." -Tyler Collins (Thanks To You)
Pagkatapos namin hinatid si Alexa at nagpaalam sa kanyang mga magulang. Nakita namin si Papa na gumagamit ng apron na pink at may hawak na sandok at mukhang hindi mapakali sa gate.
'superdad! pasensya na po late kame dumating malapit na kase akong sakmalin ng killer dog buti nalang pinigilan siya ng lalake dun sa sementeryo.' syempre straight to the point ang sabi ko.
'hah!? ano!? okay ka lang!? wala ka bang gasgas!? sugat!? pumunta na tayo sa hospital ngayon din at baka may rabies yung asong yun.Ikaw Mandro? Nakagat ka din ba? Hay naku yan na talaga ang sabi ko sainyo.' masyadong mabilis ang sinabi ni Papa mabuti nalang sanay na ako sa mabilis niyang pananalita. Nagsimula siguro ito nung namatay si Mama mukhang na-trauma na si Papa.
Naaawa ako kay Papa pero bilib din ako. Mahirap kaya mag-alaga ng tatlong anak at magtrabaho pa. Kaya Superdad tawag ko sakanya.
'Superdad! easy lang. wala kameng sugat at hindi kame nakagat.'
'Hay naku Dad chill! at tsaka Daaaad! Mandro?!'
'hay naku mabuti naman. ano ka ba Mandro, ako at ang nanay mo ang gumawa ng pangalan mo dapat magpasalamat ka dapat ipagmalaki mo yan habang buhay.' sabay palo ng sandok sa ulo ni Mandie
'Daaad! super ... unique naman ng pangalan ko. Sana naman po yung Angelica, Taylor, Selena or Mandie yung napili niyo ni Mudra.'
'Ano bang alam namin na ... (sabay tingin head to toe) ganyan ka. Pasok na nga kayo at masipagpunas na.'
Pagkatapos namin magpunas, naamoy ko na ang mabangong handa ni Papa.
'Yum! mukhang masarap to ah!'
'of course naman. si Dad talaga ang nagluto.' sabay kuha ng isang isda at biglang pinalo ni Papa ang kamay niya.
'Mandro, ano bang sabi ko before mag-kain?'
'Pray before eating.' in sync pa sila nagsalita ha.
*giggle* Ang cute talaga nilang tingnan.
Pagkatapos magpray, kumain, at gumawa ng assignment, I retire for the night na.
Urgh. SCHOOL. my hatest part of the day. 8 hours kang nakaupo at magmukmok tapos kailanganin mong intindihin ang mga guro mong ewan. hahaharsh
'what time na ba?' tanong ko sa classmate kong nerd.
'3:29 p.m' sabi ni Stephanie
'YES! 1 minute nalang!' bigla akong nabuhayan.
*bell rings*
Syempre ako una ang lumabas sa room, palagi naman eh.
Wala akong kasama kase nga busy si Alexa sa mga school activities, isa siya sa mga Supreme Student Council-Project Manager in exact. Lahat ng trabaho sakanya ibinibigay lahat.
So when I was looking for a place or a good spot where I can eat in peace with my ensaymada and mountain dew(oo,addict ako sa mountain dew) Nakita ko na may Nakahiga sa favorite place ko at mukhang namumukhaan ko siya. Habang papalapit ako.
'Woi!' sigaw ko sa lalakeng nakahiga sa favorite kong puno.
nastartled siya sabay sabi 'nakakagulat ka naman'
'ikaw yung lalake sa sementeryo at umapak ng tsinelas ko sa simbahan kaya ako natisod sa harapan ni father!' sa sobrang bilis ng sabi ko, feeling ko magiging proud saakin si Papa.
'ikaw din pala yung babae na lampa na iyakin pa' sabay tawa ng malakas.
'hindi ako magiging lampa kung hindi mo natapakan ang tsinelas ko!'
'pahingi naman ng pagkain binigay ko kase yung pagkain ko sa bata,sige na total mataba ka na man'
'I would love to share pero the way you ask is so urgh.' *walksout*
'uy! joke lang! sige na please?' with a puppy look in his face.
'bahala ka na nga jan'
When I look at my watch it was 3 minutes before time.
'ang bilis naman ng time, hindi pa nga ako nakakain eh' *sips fast* 'ibaon ko na lang tong ensaymada para mamayang gabi'
*bell rings*
Takbuhan lahat ng mga estudyante sa loob ng mga respective classroom nila. Maghihintay nanaman ako for about an hour.
Nung uwian na pumunta ako agad kay Alexa ngunit sabi niya busy siya at kailangan niyang pumunta sa town kase may bibilhin siya doon.
And so I decided to tour around the campus kahit alam ko na ang pasikot-sikot dito. Nakita ko si mokong ulet na may kausap na bata?
'kuya thank you talaga sa pagkain na binibigay niyo saakin araw-araw, hindi na po nagugutom kapatid ko'
'Nasan na ba ang kapatid mo?'
'Nasa Heaven po sabi ng Mama ko, palagi kong kinukulit si Mama na magdala kame ng pagkain kay Nathaniel kase baka nagugutom yun siya'
'Alam mo ba kung bakit hindi nagdadala ang Mama mo ng pagkain?'
'Kase po busy siya sa work'
'Hindi dahil doon.'
'Ano pala hu yon?'
'Kase kapag nasa heaven ka hindi ka na kakain, palagi kang busog kase nagbibigay si Lord ng pagkain sa kanila through their heart para makontento sila. Kaya magpray ka lang ng magpray dahil natutuwa yan si Lord at balang araw maging isang angel ka rin niya, gusto mo ba yon?
'Opo gusto ko po. Angel na din hu ba si Nathaniel?'
'oo naman.'
hinug ng siya ng bata at sabay takbo sa gate
May sweetness din pala tong nalalaman tong mokong na to.
Lumapit ako and I raised my hand and hand him over my ensaymada. Ewan ko kung natutuwa siya sa pagkain o dahil may nagaalok sakanya, mukhang nagsparkle ang mga mata niya. Ang cute pala niya.
'Thank you!' sabay kuha ng mabilis na para bang sang 5 years old na tuwang tuwa na i-open ang kanyang regalo
'uh. You're welcome'
