Skip
ឡានខ្មៅបានចតនៅមុខវិមានហើយនីគីក៏ដើចុះពីវឡានឡើងទៅខាងលើបាត់ នៅក្នុងបន្ទប់នីគីកុំគិតពីស៊ុននូដែរជាប្អូនរបស់ស៊ុងហ៊ុន «តើយើងត្រូវធ្វើបែបណាទៅ» នីគីកុំពុងគិតសុខៗក៏មានទូរស័ព្ទខលមក
តឺត តឺត «អាឡូ នីគីយើងឡើងទៅកាណាដាខានស្អែកព្រោះសាលាប្អូនរបស់យើងអោយបងប្រុសទៅផ្ដិតមេដៃដើម្បីបញ្ចួនប្អូនយើងទៅអាមេរិក យើងគិតថាយើងចង់ធ្ញើប្អូនរបស់យើងនៅជាមួយឯង1អាទិត្យសិនគេថាមិនចាំបាច់យកប្អូនយើងទៅក៏បានដែរព្រោះចាំថ្ងៃចូលរៀនវិញបានគេអោយទៅ » ស៊ុងហ៊ុនគេខលមកនិយាយជាមួយនីគីសិនខ្លាចគេមិនអោយនៅ ហើយនីគីក៏គិតថាវាមិនលឿនពេកទេឬព្រោះនៅសុខៗស៊ុងហ៊ុនឡើងទៅកាណាដាលឿនបែបនេះនោះ គេនឹកស្មានមិនដល់ «លឿនបែបនេះឯងធ្វើអីទាន់ទេ?» នីគីសួព្រោះវាលឿនពេក «គិតថាឯងអោយប្អូនយើងទៅនៅវិមានជាមួយឯងបានទេ? វារំខានអត់បើអត់ទេយើងធ្ញើជាមួយជេយ៍ក៏បានដែរព្រោះបើយើងទៅមិនហ៊ានទុកគេនៅម្នាក់ឯងទេខ្លាចសត្រូវរបស់យើងធ្វើបាប» ស៊ុងហ៊ុនគេពិតជាបារម្ភពីប្អូនប្រុសរបស់គេណាស់តែគេមិនដឹងទេថាគេកុំតែអោយប្អូនចូលរោងខ្លាហើយ
«បើយើងអោយគេទៅនៅជាមួយជេយ៍ប្រកដណាស់គេនឹងត្រូវជេយ៍ធ្វើបាបជាមិនខាន » នីគីគិតក្នុងចិត្តមុននឹងឆ្លើយទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុន «យ៉ាងមិចហើយស្ងាត់មែសមិនអោយនៅមែន?» ស៊ុងហ៊ុនដែលកុំពុងតែចាំស្ដាប់ចម្លើយយូពេកក៏ចង់បិទ «អេ ឈប់កុំអាលយើងអោយមកនៅ» នីគីពុងចាំឪកាសផង គិតថាគេមិនអោយមកនៅមែន !
«អូខេ ជួយមើលថែគេផងយើងទៅមិនយូទេអស់កិច្ចកាយើងមកវិញហើយ » ស៊ុងហ៊ុន
«អឺ យើងដឹងហើយ យើងបិទហើយបាយ » និយាយហើយនីគីក៏ចុចបិទបាត់ទៅ «ឪកាសរបស់យើងហើយស៊ុននូឯងនេះពិតជាទាក់ចិត្តយើងពិនមែន
នៅយប់ម៉ោង8 ក្នុងភូមិគ្រះរបស់ស៊ុងហ៊ុន
«តើបងទុកចិត្តគេដែរទេនៀគ ខ្ញុំតែគេ...» មិនទាន់បានយាយចប់ផងស៊ុងហ៊ុនក៏និយាយកាត់ «មិនបាច់ខ្លាចទេបងផ្ដាំវាហើយៗ បើវាហ៊ានតែប៉ះប្អូនបងនុះគេនឹងស្លាប់ » ស៊ុងហ៊ុននិយាយបែបលេងសើចផងនឹងប្រាប់ប្អូនកុំអោយបារម្ភផង «បងកាចបែបនេះខ្ញុំខ្លាចជាង » ស៊ុននូនិយាយទាំងពេបមាត់ដាក់ស៊ុងហ៊ុន «ហឹមម បងណាហ៊ានកាចមួយប្អូនបងនុះ ចឹងឯងទៅគេងចុះស្អែកបងនឹងនាំអូនទៅវិមានគេហើយខានស្អែកបងទៅហើយ «បាទបង» ស៊ុននូនិយាយរួចក៏ដើឡើងទៅបន្ទប់បាត់
