Sa Isang Sulyap Mo (one shot story)

Part 2: I was mesmerized

Part 2: I was mesmerized

Margaux’s POV

          Awasan na kami but I need to stay here sa school kasi nga student assistant ako. Napa-assign ako na tumulong sa mga gumagawa ng ID.

          Ako yung nagtetake ng picture. Kung minsan naman ako yung nag-aassit dun sa mga students para pumila sila ng maayos. Haixt mga college student na kasi di pa rin alam kung paano pumila ng maayos.

          Haixt kapagod. Hirap talaga kumita ng pera. Kaya kayo wag nyo sayangin yung baon na ibinibigay ng mga magulang nyo sa inyo.

Halos wala ng tao ngayon Malapit na rin kasi mag-4pm. Kahit pagod na ako kailangan ko pa ring ayusin yung mga cards na ginagamit sa pagpiprint ng ID.

“Excuse me miss”

Humarap ako sa kanya. I was mesmerized that time.

[Wow English. San ka pa?]

Tumahimik ka nga Author. So wafu naman ng nilalang na to. He has an eyeglasses which is bagay sa kanya. Mukhang matalino and serious. He has also a pointed nose na complement sa shape ng mukha nya.

Lumapit sya sa akin. Whooooh so bango.

“Miss okay ka lang ba?”

“Ha? Oo naman” sorry naman natulala ako eh. hehehe.

“Ahm itatanong ko lang sana kung pwede pa akong magpaID?”

“Ah Oo naman. Upo ka lang dyan.” Itunuro ko yung chair na inuupuan kapag kukuhanan na ng picture.

Then si-net ko na yung computer at camera at yun ready to take picture na ako.

“OK. Ready 1, 2, 3, smile”

Nagsmile nga ang lolo nyo. Kaya ayun lalong namesmerized ang lola nyo. Lumabas kasi yung pantay pantay nyang ngipin na na pangcommercial ng toothpaste.

Haixt super crush ko na talaga sya. ^_^

“Miss ok na ba yung ID?”

Oppps. Oo nga pala mabilis lang to magawa. Hehehe. Nahahalata na yata ako eh. kinuha ko na yung ID dun sa printer.

“Oh. Eto na” sabay ngiti kay kuya pogi. Nga pala name nya eh Jayner Santiago. Wooh swerte ko naman dito ako napatapat sa pagawaan ng ID. I don’t need to investigate na para malaman yung name nya. Hohoho.

Inabot nya naman yung ID. Nahawakan ko yung kamay nya. hihihi so lambot parang sa babae. Hihihi.

“Sige Miss. Salamat”

“Sige” sabay ngiti ulit. ^_^

Kelan ko kaya sya ulit makikita?

Lumilipas yung mga araw. Lagi ko syang nakikita. Parehas kasi kami ng course, meant to be kasi kami. Joke hahaha. Kaya lagi ko syang nakakasalubong sa mga building na pinupuntahan namin.

So gwapo talaga nya. Hindi ako magsasawang titigan sya. Kahit buong klase namin alam na crush na crush ko sya. hehehe. Sorry di Mapigilan.

Dahil alam ko na pangalan nya. Isenearch ko agad sya sa facebook and I downloaded some pictures of him… ssssshhh. Wag kau ingay ha? Atin atin lang yon. Para naman may inspirasyon ako paggawa ng assignment sa bahay. Hehehe.