အဖြောင့်ကောင်လေးနှစ်ယောက် [ဘာသာပြန်]

2

အပိုင်း ၂ :

လုရှင်း နှင့် နင်းချူးယွီ တို့လဲထိတ်လန့်စပြုလာချေပြီ။  တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဖလှယ်ကြပြီးနောက် မတူညီတဲ့ဆန့်ကျင်ရာဘက်ဆီ ပြေးထွက်ဖို့ ကြိုးစားကြတော့၏။  ဒါပေမယ့်လဲ ထိုယောက်ျားတွေက ဒါကိုမျှော်လင့်ထားပြီးသားပင်။  သူတို့ကိုဆွဲထားတဲ့လူတွေက မြေကြီးပေါ် တွန်းချပြီးနောက် လေးဖက်ထောက်သွားစေပြီး ဖင်ကိုလေပေါ်မြှောက်ပစ်လေ၏။

သူတို့နှစ်ယောက်က ပိုပြင်းပြင်းထန်ထန် ရုန်းကန်ပြီးအော်လိုက်လေသည်။

“ငလူးပဲ!  ငါတို့ကိုလွှတ်ပေးစမ်း!" 

ဒါပေမယ့် အရမ်းနောက်ကျသွားချေပြီ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သူတို့ မျိုချခဲ့သော ဆေးများက အာနိသင်ပြလာပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းမှ ထွက်လာသော အပူလှိုင်းကို ခံစားလိုက်ရပြီး တဏှာတွေကသူတို့ကိုလောင်မြိုက်နေကာ လီးကြီးတွေအပေါ် လိုအင်ဆန္ဒများပေါ်ပေါက်လာ၏။  သူတို့ရဲ့ ခါးတွေကော့လာပြီး သူတို့ရဲ့ လီးတွေ ဖောင်းလာကာ ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီတိုတွေကို ပင် တင်းကြပ်လာစေ၏။

လက်ကြီးတစ်ဖက်က လုရှင်း ရဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကြမ်းတမ်းစွာစတင်ပွတ်သပ်တော့သည်။  လုရှင်း သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်ဘဲ စူးစူးရှရှ ညည်းတွားလိုက်ပြီး သူ့လီးကလဲ ပိုပြီးတောင်ဖောင်းလာသေး၏။  တစ်ချိန်တည်းမှာပင်  သူ၏ ဖင်အတွင်း၌ ထူးဆန်းစွာ ယားကျိကျိ ခံစားမှုတစ်ခုကို စတင်ခံစားလိုက်ရကာ ဘာလို့မှန်းတော့သူမသိပေ။ ပုရွက်ဆိတ်များက သူ့အတွင်း၌ လှည့်ပတ်သွားလာနေသကဲ့သို့ ခံစားရပြီး ၎င်းကိုရပ်တန့်စေရန်အတွက် သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ တစ်ခုခုကိုဆွဲထည့်ချင်တဲ့ခံစားချက်ကိုမနည်းဖိနှိပ်ထားရလေတယ်။

လုရှင်း ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ သူ့အတွေးများကို သူ့ဘာသူ ထိတ်လန့်သွားရသည်။  သူကအဖြောင့်ကောင် မဟုတ်ဘူးလား? သူဘာလို့ဒီလိုတွေးနေရတာလဲ? သူဘာမှ ထပ်တွေးဖို့ အခွင့်မသာသေးခင်မှာပဲ သူ့ဖင်ပေါ်ကနေ လေအေးရဲ့ ထိတွေ့မှုကို ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရပြီး တက်တူးထိုးထားတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်က သူ့ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရ၏။  ညစ်ပတ်သော အပြုံးဖြင့် ထိုအမျိုးသားက ပြောသည်။