Η ώρα πήγε 22:51 μόλις ξεκινήσαμε από το σπίτι της Αγγελικής για το κλαμπ. Από ότι μου είπε είναι 10 λεπτά μακριά με τα πόδια. Επειδή φοράμε και τακούνια και είναι ψηλά πες 15 λεπτά.
Όπως ακριβώς το υπολόγιζα 23:09 φτάσαμε στο κλαμπ. Έχω ξανά πάει σε αυτό αλλά πιο παλιά και δεν το θυμάμαι και πολύ. "Άντε ας μπούμε μέσα τι περιμένεις;" είπε και με τράβηξε από το χέρι να μπούμε μέσα.
Εμείς καθίσαμε εκεί στο μπαρ και περιμέναμε τους περίφημους "Special Guests" αν και φαντάζομαι ήδη ποιοι είναι αλλά δεν πειράζει. Εγώ πήρα να πιω μια Μαργαρίτα,το ίδιο και η Αγγελική.
Την αλήθεια μου να την λέω. Δεν ήταν και άσχημος ο μπάρμαν που μας πήρε παραγγελία. Αλλά άλλο αυτό. Είναι πολύ μεγάλος για εμένα οπότε δεν κάνω κίνηση.
Μετά από κανένα δεκάλεπτο μας έκαναν την τιμή και ήρθαν επιτέλους. Ήταν ο Άλεξ ο Κώστας και ο Στέφανος.
Σ: Η Μαριαλένα;
Α: Δεν μπόρεσε να έρθει.
Σ: Α εντάξει τότε. Είπε και κάθισε δίπλα στην Αγγελική.
...
Πέρασε η ώρα είχε πάει 00:57 και όλοι είχαμε πιει αρκετά ποτά αλλά εγώ δεν είχα κάτι ούτε ζαλιζόμουν γιατί ήμουν συνηθισμένη γιατί έχω πάει αρκετές φορές σε κλαμπ.
Κάποια στιγμή μετά από τόσα ποτά ήθελα να πάω στην τουαλέτα οπότε πήγα χωρίς να τους πω κάτι μιας και δεν θα καταλάβαιναν καν τι τους έλεγα τόσο που έχουν πιει.
Πήγα λοιπόν και βγαίνοντας με περίμενε ο Άλεξ από έξω. Αλλά δεν φαινόταν πιωμένος. Με έπιασε το χέρι μου και μου λέει "Θυμάσαι τι σου είχα πει;" μου είπε στο αυτί. "Ένα φιλί δεν θα χαλάσει ποτέ την φιλιά μας" είπε και με τράβηξε προς την τουαλέτα.
Εγώ τον κοίταξα και χάθηκα μέσα στα ζαφειρένια μάτια του, όσο αυτός μου μιλούσε αν και δεν άκουγα τίποτα από ότι μου έλεγε.
Όταν τελείωσε να μιλάει τα χείλη μας ήταν σε απόσταση αναπνοής και δεν μιλούσε κανένας. Έτσι έκανα εγώ την κίνηση να τον φιλήσω.
Με πήρε αγκαλιά και με κόλλησε στο τοίχο όσο συνέχιζε να με φιλάει. Εγώ τυλίχθηκα γύρω του και δεν σκεφτόμουν τίποτα.
Αφού πέρασε η ώρα βγήκαμε έξω να πάμε με τους άλλους αλλά τι να δούμε. Η Αγγελική είχε λιποθυμισει και οι φίλοι του Άλεξ από πάνω να προσπαθούν να την ξυπνήσουν.
Αλλά αυτή τίποτα. Δεν ξυπνούσε αλλά ανέπνεε κανονικά. Δεν ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε. Την πήγαμε στο αμάξι του Άλεξ και καλού κακού την πήγαμε σε ένα νοσοκομείο.
...
Η ώρα περνούσε και κανένας γιατρός δεν ήρθε να μας πει νέα για την Αγγελική. Λες να έπαθε κάτι; Εγώ φταίω. Έλεγα από μέσα μου κάθε λεπτό που περνούσε.
Είχαν περάσει 45 λεπτά και εμείς δεν ανταλλάξαμε ούτε κουβέντα μεταξύ μας μιας και εκείνη την στιγμή το μόνο που μας ένοιαζε είναι να είναι καλά η Αγγελική.
Μετά από 5 λεπτά είδαμε μια από τις νοσοκόμες να έρχεται προς το μέρος μας. Εγώ έτρεμα από το άγχος και οι άλλοι προσπαθούσαν να με καθησυχάσουν.
Η νοσοκόμα δεν φαινόταν χαρούμενη. Τι έγινε; Δεν είχαμε καμία ιδέα.
DU LIEST GERADE
Fell for you
Jugendliteratur"Έρχεσαι συχνά εδώ;" Τον κοιτάζω περιμένοντας να απαντήσει. "Ναι. Ερχόμουν με τον αδελφό μου αλλά..." "Έχεις αδελφό;" Έσμιξα τα φρύδια μου "Είχα" Έκλεισε τα μάτια του στιγμιαία και κοίταξε άλλου.
