"İsmin güzelmiş, Manuel bende. Memnun oldum." Diyip elini uzattı. Bende uzattığı elini sıkıp " Teşekkürler, bende memnun oldum." Dedim
"Ee kaç yaşındasın?"
"14, sen peki?"
"19 bende."
"Sana abi demem gerekiyor o zaman."
"İsmimi kullanırsan daha iyi sanki, ne dersin?"
"Peki Manuel."
Cebinden telefonunu çıkarıp baktı. Sonra bana dönüp konuştu.
"Geç oldu artık, eve gitsen iyi olur." Ayağa kalkıp devam etti. "Gel seni evine bırakayım."
Eve gidemezdim. Hayır, hayır o eve asla birdaha gitmeyecektim. Nereye gidecektim peki?
"Ben ailemle kavga ettim. Üvey ailemle yani. Bu geceyi parkta geçiririm heralde." Duraksadım ve konuştum. "Sen beni düşünme, evine git."
Zaten beni neden birisi düşünsünki...
"Olmaz öyle şey, bizim eve gitmeye ne dersin?"
"Yok, hayır. Rahatsızlık vermeyeyim. Burda kalırım gerçekten sorun yok, gerçekten." Dedim emin olması için. Ama hala inkar ediyordu.
"Hayır dedim küçük hanım. Hadi benim eve gidelim."
"Ailen peki?"
"Kız kardeşimle yaşıyorum ben. Seni görünce oda çok sevinicek, emin ol."
Ben onu ikna etmek isterken o beni etmişti.
"Peki, çok teşekkür ederim gerçekten."
"Rica ederim ne demek. Hadi gidelim."
"Tamam."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Evin önüne gelmiştik. İçimde bi rahatsızlık vardı. Hoşlanmıyordum birisinin evinde kalmaktan. Ben düşüncelere dalarken Manuel konuştu.
"Eve girmeye ne dersin hanımefendi.?
Kapıyı açmış içeri girmemi bekliyordu.
"Pardon, düşünüyordum da." Diyip eve girdim. Apartman olduğu için küçüktü ama güzel bir evdi.
Ayakkabımı çıkarıp kenara koydum ve Manuelinde çıkarmasını bekledim. Çıkardıktan sonra beraber salona geçtik. Gayet güzel bir evdi. Ben salonu incelerken içerde olduğunu fark etmediyim kız konuştu.
"Abicim, hoşgeldiniz." Diyip Manuele sarıldı. Demek kız kardeşiydi. Sonra bana dönüp konuştu.
"Bu kız kim abi?"
Manuel "bir arkadaşım, sonra anlatırım diyip salona geçti. Kızda geçtikten sonra bende içeri girdim. Koltuklardan birinde oturup Manuele döndüm ve konuştum.
"Gerek yoktu gerçekten, teşekkür ederim."
"Gerek vardı Melek, birdaha böyle bişey söyleme lütfen."
Derin bir iç çektim. Kız Manuele bakarak konuştu.
"Abicim mutfağa gelir misin bir dakika. Misafirimize birşeyler ikram edelim." Dedi ve Manueli ayağa kaldırdı.
"Gerek yok aslında."
Kız beni hiç dinlemeden " Hadi abicim." Diyip Manueli sürükledi. Evet, baya sürükledi. Garipsemedim, heralde bu kızda kim diye sorucaktı ki gayet normaldi.
Yatım saat sonra ikiside ellerinde çay ve atıştırmalıklarla içeri girdiler. Kız bana gülerek baktı. Elini bana doğru uzattı ve konuştu.
"Mia ben, senin isminde Melek dimi?
"Evet, memnun oldum." Diyip elini sıktım. Sonra ellerindekileri masaya koydular ve oturdular.
Çaylarımızı içerken baya sohbet etmiştik. Daha doğrusu sadece Mia ve ben sohbet etmiştik. Çünkü Manuel sürekli telefonuyla ilgileniyordu.
Miayla sohbete devam ederken konuştu.
"Uykun varsa yatalım istersen."
"Olur aslında."
"Hadi o zaman, bana yardım et bunları mutfağa götürelim. Uyuruz sonrada."
"Peki." Diyip masadakileri toplamaya başladım. Manuelde balkonda birisiyle konuşuyordu. Bitirdikten sonra Miayla birlikte bir odaya geçtik.
Mia "Misafir odası burası. Rahatça uyuya bilirsin. Dolapta pijamada var."
"Peki, çok teşekkür ederim gerçekten. Rahatsızlık verdim sizede."
"Olur mu canım öyle şey. Ne rahatsızlığı, hatta daha iyi oldu. Artık bir arkadaşım var." Diyip sarıldı. Böyle sıcaklık beklemiyordum aslında. Bende sarıldım.
Sonra Mia "iyi geceler." Diyip odadan çıktı. Bemde dolaptan pijamaları alıp giyindim. Yatağa geçtikten sonra direk uyumuşum. Yorucu bir gündü sonuçta. Üvey olduğumu öğrendiğim gün...
************************************** 🎀Nasıldı? Vote atmayı ve yorum yazmayı unutmayın.🎀
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
