Part.2
" ေျပာပါအုံး နင္ႀကိဳက္ေနတဲ့သူက ငါတို႔ေက်ာင္းကလား။ ဒါမွမဟုတ္အျပင္ကမ်ားလား။ "
" အျပင္ကလို႔ေျပာရ အဲ့အေကာင္ကအျပင္ေကာထြက္ရလို႔လား။ "
ဖူးပြင့္ကိုမ်က္ေစာင္းသူဇာကဝင္ေျပာသည္။
" အထင္ႀကီးေနလိုက္တာနင္တို႔က "
" အထင္ႀကီးေအာင္ နင့္လုပ္ရပ္ေတြက သက္ေသျပေနတာကို မာမားဘြိုင္းေလးရဲ႕။ "
မာမားဘြိုင္းတဲ့သူ႕ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြစေနာက္ခဲ့တဲ့အေခၚအေဝၚ။ မာမားဘြိုင္းလို႔ေခၚတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့ကို အိမ္ကပိုက္ဆံေပးၿပီး မုန့္ေစ်းတန္းေတြ ေက်ာင္းကန္တင္းကအစာအစားေတြ ဝယ္မစားေအာင္ပင္။ အိမ္ကထည့္ေပးတဲ့မုန့္ အိမ္ကထမင္းဘူးကိုသာ ရဲရင့္ေအာင္စားရသည္။ ဒါကလဲမာမီကသူ႕အေၾကာင္းသိေနတာေၾကာင့္ပင္။ သူငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းမုန့္ဆိုင္က ၾကာဇံေၾကာ္ဝယ္စားမိတာကေန ဝမ္းေလ်ာကာသုံးရက္ေလာက္ဖ်ားလိုက္တာကေန မာမီကသူ႕ကိုပိုက္ဆံမေပးေတာ့တာအခုထိလို႔ဆိုရမယ္။
" ဟဲ့ေျပာစမ္းပါ။ နင္ဘယ္သူ႕ကိုႀကိတ္ႀကိဳက္ေနတာလဲ။ "
သဇင္မစိတ္မရွည္စြာနဲ႕ေမးလာတယ္။
" ဟိုေလဟာ နင္တို႔ကိုငါေျပာဖူးတယ္မလား။ အညိုစင္ေလးအေၾကာင္းေလ။ "
" ထင္သားပဲ။ "
သဇင္မကသူသိေနသားပဲလို႔ မဲ့႐ြဲ႕ကာဆိုတယ္။
" ဟဲ့ နင္နဲ႕အဲ့အစ္ကိုႀကီးက မတည့္ဘူးမဟုတ္လား။ နင္ကဘယ္လိုကေနဘယ္လို "
" ေအး အဲ့လိုမတည့္တာကေန ငါလဲသူ႕ကိုရင္ခုန္လာတာ။ သူကေလ ငါနဲ႕ဆိုသာ စကားလမ္းေၾကာင္းမတည့္တာ သူ႕ေဘာ္ဒါေတြနဲ႕ဆ္ို ၿပဳံးလိုက္ရယ္လိုက္တာ အဲ့အၿပဳံးေလးေတြကို ငါကရင္ခုန္သြားတာဟာ။ "
သဇင္မတို႔ေျပာလဲေျပာခ်င္စရာပါ။ ကိုတိမ္ည္ိုမင္းနဲ႕သူကေတြ႕လိုက္တိုင္းေခြးနဲ႕ေၾကာင္လိုပါပဲ ရန္ျဖစ္တယ္လို႔ မဟုတ္ေပမယ့္ ဘုေဘာက္က်ကာစကားမ်ားတက္ၾကသည္။ ကိုယ္ကလဲသူ႕ကိုဆို အရင္ကအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးအေကာင္းမျမင္သလို သူကလဲကိုယ့္ကိုျမင္လိုက္တာနဲ႕ ခနဲ႕တဲ့တည့္စကားေတြေျပာေတာ့ စကားေျပာအဆင္မေျပၾကတာ။
