Aselin Karev, karlı bir gecede kapısının önünde kanlar içinde yatan bir adam bulduğunda, zaten hiçbir zaman toparlamaya beceremediği hayatı iyice paramparça olur.
Karanlığın derinliklerinde, birbirine meydan okuyan motorların ve öfkeyle gecenin için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
3. BÖLÜM "İzler kalır. İzler kalırsın."
Şarkı önerisi: ever fallen? - Kate Peytavin.
🌘
İnsanlar yağmur olsaydı, ben ince bir çisenti, Alaska ise kasırga olurdu. -John Green, Looking for Alaska
Dizlerimi çeneme yaslamış şehrin boş caddelerinde dolanan kargaların sesini dinliyordum. Şehirde sanki sabahın ilk saatleri yaşanıyordu; fırtına vurunca sokaklar boşalmıştı ve sokaklara asfaltı yutan bir sis inmişti. Ama saat akşama geliyordu, biliyordum.
Kafamı kollarımın arasına gömdüğümde biraz ısınmaya çalıştım. Üşüyordum. Hayır, yanıyordum. İçimde yuvarlanan duygu yumağı yokuş aşağı yuvarlandıkça büyüyordu ve ben ne hissettiğimi kestiremiyordum. Kollarımı dizlerime sarıp gövdeme doğru biraz daha çektiğinde ayaklarımın altındaki su birikintisi haraketlendi.
Kucağımın içine, "Aptal." diye fısıldadım. "Ne umuyordun ki?"
Senin bir ailen yok. Aşk mı kurtaracaktı seni?
Sulu gözlerle başımı kaldırdığımda yanımda duran bir yabancıyla karşılaştım. -Ya da ben öyle sanıyordum ama genç adam sigarasını içip keyifli bakışını bana diktiğinde yüzünü tanıdım.
Rügar ve Melih'ın takımındandı. Onlarla yarışan birisiydi.Ayrıca gecenin bir yarısı kapımın önünde beliren adamın ta kendisiydi.
"Bana o pasaklı için ağladığını söyleme." dediğinde gözyaşlarımla ıslanmış kirpiklerimin arasından tepemde duran kişinin sigara dumanının gökyüzüne süzülmesini izledim.
"Ona öyle seslenme." diye burnumu çektim. Düşüncelerim soğuğu hissettiğim her saniye daha çok yoğunlaşıyor ve keskin bir neşter gibi canımı yakıyordu. Soğuğu sevmiyordum.
"Mahvolmuşsun ve hala onu mu düşünüyorsun?" dediğinde kaldırımda yanıma oturdu. Söyledikleri aniden çekilen yara bandı gibi ardında sızlayan bir his bıraktığında bu sabah aynanın karşısında sürdüğüm rimelin yanaklarımdan aktığını hissediyordum. Bir ağırlık omuzlarıma çöktüğünde ceketi biraz da olsun soğuğa karşı siper olmuştu. Teşekkür etmedim.
İnsanın hayattayken yapabileceği en acı şeylerden biri başka birisinin yasını tutmaktır, özellikle yası tutulan kişi hala hayattaysa. "Senin gibi bir kız onun gibi bir heriften ne isteyebilir ki?" dediğinde yorgun gözlerle ona baktım.
"Bir ilişki." dedim soğuk bir tavırla ve tekrar yalnızlığıma gömülmek istedim.
"Rüzgar'la mı? Unutabilirsin. Sabah akşam Çağla'dan bahsediyor." Biliyordum... Bunu biliyordum ama bunu bir tokat gibi yüzüme vurmasına gerek yoktu. "Aslında odandaki gazeteyi görünce anlamalıydım." Ateş Ezirili. Karşımda, elinde keyifle içtiği sigarasını tutuyordu ve her zamanki sinir bozucu tavrıyla beni izliyordu.
